stupeo , uī, ēre (zu Wz. *stup-, schlagen, ... ... Porus stupendus satis supra hominum magnitudines, Itin. Alex. 48 (111): venire ad ingentium virtutum stupenda penetralia, Nazar. pan. 6, 1. – II) übtr., ...
clārus , a, um, Adi. m. Compar. u. ... ... luxuriā superbiāque clarus, Liv. 7, 31, 6: Philippus aut Alexander ceterique exitio gentium clari, Sen. nat. qu. 3. praef. § 5.
flōreo , uī, ēre (flos), blühen, in Blüte stehen, ... ... publicae, Cic.: in re militari, Nep.: Ggstz., quemadmodum urbium imperiorumque, ita gentium (der Familien) nunc florere fortunam, nunc senescere, nunc interire, Vell. ...
... (als S.) discedere, Amm.: maximarum gentium victores (als S.) discedere, Caes., reverti, Liv.: victorem ... ... aestus, Lucan.: pes, Ov. – β) m. Genet.: omnium gentium, Cic.: Atheniensium, Curt.: tot bellorum victores, Tac.: victor victorum, ...
tinguo (tingo), tīnxī, tīnctum, ere (griech. τέγγω, ... ... populi, Plin. – Partiz. subst., tingentēs, ium, m., Färber, tingentium officinae, Plin. – tīncta, ōrum, n., Gefärbtes, Buntes, tincta ...
plango , plānxī, plānctum, ere (vgl. πλήσσω u. ... ... lamentari et plangere, Suet.: quas neque lugeri neque plangi fas est, Tac.: gemitus plangentium, Iustin.: agmina plangentia, Verg. – 2) plangere alqd od. alqm ...
... od. gentium, Plaut., Ter. u. Cic.: nec usquam gentium, Apul. – B) übtr. auf sächl. Ggstde., irgendwo ... ... a se deflecteret oculos, Liv. – mit Genet., usquam gentium (in der Welt), Plaut. mil. 685.
quī-vīs , quaevīs, quidvīs u. adi. quodvīs, wer od. was es nur sei, dah. ... ... quovis adv. = wohin es nur sei, überallhin, Plaut.: quovis gentium, überallhin in der Welt, Ter.
temero , āvī, ātum, āre (temere), verletzen, entehren, ... ... .: sacrum legatorum ius, Tac.: puram fidem, Ov.: litem, Amm.: mos vitio gentium temeratus, Amm.: temeratus sanguis, Claud. imp. orat. fr. col. 1 ...
ubī-que , Adv., wo es nur immer sei, wo ... ... überallhin, Lact. de opif. 5, 11. – m. Genet., ubique gentium, Apul. flor. 18: itineris ubique, überall auf der R., Apul ...
littera , ae, f. (lino), der Buchstabe, ... ... scripta sunt, et ea, quae sine litteris (ohne geschrieben zu sein) aut gentium iure aut maiorum more retinentur, Cic. part. or. 130. 2) ...
ef-fundo (ecfundo), fūdī, fūsum, ere (ex u. ... ... Pontum et Thraciam, Suet.: Galli effusi per Illyricum, Liv.: effusa immanis vis Germanarum gentium, Vell. – 4) ausströmen = in Menge von ...
celebro , āvī, ātum, āre (celeber), 1) zahlreich ... ... litora ludis, Verg.: cuius litteris, famā, nuntiis celebrantur aures cotidie meae novis nominibus gentium, werden erfüllt mit usw., Cic.: cel. iuvenes multo sermone, sich ...
dis-cēdo , cessī, cessum, ere, I) auseinander gehen, ... ... Gericht, Ggstz. inferior est in agendo) Cic.: victor discedit, Amm.: maximarum gentium victor discedit, Caes.: victus discedit, Sall.: graviter vulneratus discedit, Sall.: aequo ...
explōro , āvī, ātum, āre, ausspähen, I) ... ... Petron.: id simulaveritne... an etc., parum exploratum est, Sall.: transfugas, Iugurtha ubi gentium aut quid agitaret, cum paucisne esset aut exercitum haberet, uti sese victus gereret ...
cōn-fluo , flūxī, ere, zusammenfließen, I) mit ... ... mir übertragen werden), Cic.: bella, quae velut conspiratione quādam ad opprimendam Macedoniam multarum gentium ex diversis locis uno tempore confluebant (hereinbrachen), Iustin.: et ut haec ...
arbiter , trī, m. ( von ar = ad u. ... ... = der die Aussicht auf usw. gewährt, Hor.: Taurus arb. innumerarum gentium, gleichs. der Gebieter über usw., Plin.: rerum, Tac.: arbitri funerum ...
senātor , ōris, m. (senex), der ... ... Ältere vermehrte die Zahl der Senatoren um hundert u. nannte diese patres minorum gentium, während die früheren nun patres maiorum gentium hießen. Sulla erhöhte die Zahl der Senatoren auf vierhundert, Cäsar sogar auf ...
dominus , ī, m. (v. domus), I) im ... ... der Herr = Oberherr, Gebieter, Chef, in alqm, Cic.: gentium, Cic.: rei, v. Richter, Cic. – Insbes., a) ...
ventilo , āvī, ātum, āre (st. ventulo, von ... ... anfachen = erregen, cuius linguā, quasi flabello seditionis, illa tum est egentium contio ventilata, angeblasen, angefacht, Cic. Flacc. 54.
Buchempfehlung
Der Erzähler findet das Tagebuch seines Urgroßvaters, der sich als Arzt im böhmischen Hinterland niedergelassen hatte und nach einem gescheiterten Selbstmordversuch begann, dieses Tagebuch zu schreiben. Stifter arbeitete gut zwei Jahrzehnte an dieser Erzählung, die er sein »Lieblingskind« nannte.
156 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro