captio , ōnis, f. (capio), I) das Fassen ... ... Schaden, Nachteil, ne quid captioni mihi sit, Plaut. most. 922: mea captio est, si etc., Cic. ad Att. 5, 4, 4: ...
captus , ūs, m. (capio), I) das Fassen ... ... hominum, Cic., Germanorum, Caes.: ut captus noster est, Gell.: pro captu mediocritatis meae, Vell. 2, 104, 3: pro virium captu, Amm. Marc. 15 ...
culīna (archaist. colīna), ae, f. (aus * ... ... quibus modulus vitae est in colina, Varro fr.: tua (philosophia) in culina, mea in palaestra est, Cic.: hic (fumus), qui erumpere ex lautorum culinis solet ...
Anūbis , is u. bidis, Akk. bim u. ... ... u. als Begleiter der Seelen aus einer Welt in die andere ( ψυχοπομπός, commeator superum et inferum), Apul. met. 11. c. 11 (u. dazu ...
creper , pera, perum (vgl. crepusculum), dämmerig, dunkel ... ... ungewiß, zweifelhaft, mißlich, res creperae, Varro LL.: in re crepera, in mea re crepera, Pacuv. fr. u. Acc. fr.: creperi certamina belli ...
caudex , dicis, m. (ältere Form für codex, w ... ... . in der Nbf. codex, w. s.), iussi caudicem proferri, ubi mea oratio scripta erat, Cato oratt. 2 in. (b. Fronto ep. ...
ad-bibo , bibī, ere, sich antrinken, trinkend zu sich ... ... Stich. 382. – II) übtr., v. den Ohren, postquam adbibere aures meae tuae oram orationis, Plaut. mil. 883. u.v. Pers., ...
com-pōno , posuī, positum, ere, zusammenlegen, -setzen, ... ... usw., qui cuncta composuit (v. Weltschöpfer), Cic.: tu ita compone domum meam, ut etc., Vell.: c. urbem, Verg.: aggerem tumuli, Verg. – ...
col-loco , āvī, ātum, āre (con u. loco), ... ... : signum (lovis), Cic. Cat. 3, 21: tu (Libertam deam) domi meae conlocasti, Cic. de domo 102: aedificia, Hermog. dig. 1, 1, ...
... esse consilii decreras, Cic.: in quo omnia mea posita esse decrevi, Cic.: duo talenta pro re nostra ego esse decrevi ... ... provincias (als Pr.) consulibus Hispaniam atque Africam, Liv. – Hortensii et mea et Luculli sententia ex illo senatus consulto, quod te referente ...
1. aliēnus , a, um (alius), Adi. m. ... ... Cic.: alienum sibi videri dignitate imperii, Cic.: illud autem alterum alienum esse existimatione meā Cibyratas imperio meo publice venari, Cic.: indignum et alienum maiestate populi Romani videtur ...
com-pleo , plēvī, plētum, ēre (vgl. plenus, πίμπλημι ... ... Lucr.: vox horrenda Troum Rutulorumque agmina complet, Verg.: quis est, qui complet aures meas tantus et tam dulcis sonus? Cic.: u. im Passiv, arteriae acri ...
con-dūco , dūxī, ductum, ere, I) tr.: A) ... ... (alter Dat.) tuae et caris conducere chartis, Lucil. fr.: non quomodo ambitioni meae conducere arbitrabar, C. Gracch. fr.: neque homini infanti aut impotenti iniuste facta ...
at-tingo (ad-tingo), tigī, tāctum, ere (ad u ... ... , tetigin tui quidquam? C. si attigisses, ferres infortunium, Ter.: de praeda mea... teruncium nec attigit, nec tacturus est quisquam, Cic. – dah. ...
a-spicio (ad-spicio), spēxī, spectum, ere (ad u ... ... Ov.: quem ut procul aspexit, Titin. fr.: cum neque me aspicere aequales dignarent meae, Pacuv. fr.: grundientem aspexi scrofam, Laber. fr.: interea aspexit virginem ibi ...
af-ficio (ad-ficio), fēcī, fectum, ere (ad u ... ... me affecerunt, ut etc., Cic.: varie sum affectus tuis litteris, Cic.: ipsa mea legens sic afficior (überkommt mich ein solches Gefühl), ut Catonem, non ...
cūrātio , ōnis, f. (curo), das Sichangelegenseinlassen, I) ... ... , Caes.: curationem et quasi dispensationem regiam suscipere, Cic.: aedes Telluris est curationis meae, Cic.: cui curatio ( die dedicatio aedis) altior fastigio suo data esset ...
1. ap-pello (ad-pello), āvī, ātum, āre ( ... ... paucis est quod (in betreff dessen) te volo de communi re appellare meā et tuā, Plaut.: num te appello? sprech ich denn mit dir? ...
celebro , āvī, ātum, āre (celeber), 1) zahlreich ... ... epulisque, Cic.: litora ludis, Verg.: cuius litteris, famā, nuntiis celebrantur aures cotidie meae novis nominibus gentium, werden erfüllt mit usw., Cic.: cel. iuvenes multo ...
ambitio , ōnis, f. (ambio), das Herumgehen, ... ... Eitelkeit, ohne jeden eitlen Dünkel, Hor.: hiemem non per oppida neque ex ambitione mea egi, nicht nach Eingebungen meiner Eitelkeit, Sall. fr.: funerum nulla ambitio ...
Buchempfehlung
Seine naturalistische Darstellung eines Vater-Sohn Konfliktes leitet Spitteler 1898 mit einem Programm zum »Inneren Monolog« ein. Zwei Jahre später erscheint Schnitzlers »Leutnant Gustl" der als Schlüsseltext und Einführung des inneren Monologes in die deutsche Literatur gilt.
110 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
Romantik! Das ist auch – aber eben nicht nur – eine Epoche. Wenn wir heute etwas romantisch finden oder nennen, schwingt darin die Sehnsucht und die Leidenschaft der jungen Autoren, die seit dem Ausklang des 18. Jahrhundert ihre Gefühlswelt gegen die von der Aufklärung geforderte Vernunft verteidigt haben. So sind vor 200 Jahren wundervolle Erzählungen entstanden. Sie handeln von der Suche nach einer verlorengegangenen Welt des Wunderbaren, sind melancholisch oder mythisch oder märchenhaft, jedenfalls aber romantisch - damals wie heute. Michael Holzinger hat für diese preiswerte Leseausgabe elf der schönsten romantischen Erzählungen ausgewählt.
442 Seiten, 16.80 Euro