itus , ūs, m. (eo), das Gehen, ... ... Rückkunst, Suet. (vgl. Poenino pro itu et reditu votum solvit lubens merito, Corp. inscr. Lat. 5, 6875: pro salute itus ac reditus domini ...
damno , āvi, ātum, āre (damnum), büßen, büßen lassen ... ... zur Ang. wie? inique damnari a suis civibus, Cic.: damnari merito, Sen., iure, Cic., publice, Cic.: d. alqm sine ullo argumento ...
mereo , uī, itum, ēre, u. mereor , itus ... ... Prop.: quoque modo merita de me erit, Cic.: ita se de populo Rom. meritos esse, ut etc., Caes.: m. erga u. Akk., utut ...
2. furor , ōris, m. (furo), die Raserei ... ... die Ursache des Zorns, – Unwillens, ut tibi sim merito semper furor, Prop. 1, 18, 15. – e) die ...
poena , ae, f. (ποινή, das ... ... poenam sumere, Cic. de inv. 2, 108: in eandem impiorum poenam optime meritos cives detrudere, Cic.: in poenas ire, strafen, Ov.: teneri poenā, ...
memor , oris (vgl. memini, griech. μνήμων) ... ... . – m. folg. in u. Akk., animus memor in bene meritos, Cic. – m. pro u. Abl., pro quibus affirmat ...
citrā , Adv. u. Praep. m. Acc. (v ... ... Liv. epit: c. aemulum, Quint.: c. vulnus, Plin.: c. commoda emeritorum, Suet.: c. spem, Flor.: c. spectaculorum dies, außer der Zeit ...
dīrus , a, um (verwandt mit δεινός v. δείδω ... ... Sen. Med. 13. Pacat. pan. 42, 3: Dirarum insectatio, quae non immerito ultrices vocantur, Aur. Vict. epit. 21, 3.
lībro , āvī, ātum, āre (libra), wägen, I ... ... b) insbes., erwägen, metus, Stat. Theb. 9, 166: momenta meritorum, Nazar. pan. 7, 4: praescriptiones, Cod. Theod. 8, 4, ...
culpo , āvī, ātum, āre (culpa), zur Schuld machen, ... ... id culparetur, Suet. – m. in u. Abl., in quo merito culpetur, Suet. – m. folg. Infin., ut illum culparet haec ...
raeda (nicht reda od. rheda), ae, f. ... ... raeda equis iuncta, Cic.: raeda argentata, Lampr.: raeda fiscalis, Sulp. Sev.: meritoria, Suet.: sedere in raeda, Gell.: vehi in raeda, Cic.: desilire de ...
animus , ī, m. (griech. ἄνεμος, Wind, Hauch ... ... so excidere ex animo, Cic., ex omnium animis, Liv.: memor in bene meritos animus, Cic.: omnia fert aetas, animum quoque, Verg.: haberet in animo ...
dē-pōno , posuī, positum, ere, ab-, herab-, niederstellen ... ... jmd. absetzen, seines Amtes entsetzen, Augustin. de gest. cum Emerito § 9. Greg. ep. 11, 47 u. 12, 31. ...
dubius , a, um (duo), zwischen zweien-, nach zwei Seiten ... ... cui dubium est, quin etc.? Cic. – etenim quam dubium est, an merito accusetur, qui etc., Plin. ep. 7, 10, 3. – num ...
1. fabula , ae, f. (v. fari), die ... ... ventrem discordantibus fabula, Quint.: fabularum cur sit inventum genus, Phaedr.: hāc fabulā derideri merito potest, qui etc., Phaedr.: haec fabula significat, Phaedr. – 2) ...
1. numero , āvī, ātum, āre (numerus), zählen, ... ... portenti atque prodigii simile numeretur, Cic.: qui tum principes numerabantur, Cic.: ut haud immerito omnes deinceps conditores (als Gr.) partium certe urbis numerentur, Liv.
grātus , a, um (altind. gūrtá-ḥ, willkommen, ... ... grata in parentes, Cic.: gratissimum munus in defunctos, Tac.: quo in te bene merito grati essent, bei deinem Verdienste um sie, Cic.: pro quibus beneficiis ...
parcus , a, um (verwandt mit parum, παῦρος), I) ... ... reichlich, lucerna, Prop.: sal, Verg.: vento lintea parca dari, Ov.: merito parcior ira meo, Ov.: somnus parcior, Iustin.: verba, schonende, Ov ...
re-puto , āvī, ātum, āre, I) rechnen, berechnen ... ... 1. – m. folg. Acc. u. Infin., cum tibi nihil merito accĭdisse reputabis, Cic.: si cotidie fecisse te reputes, Plin. ep.: illic ...
exāmen , minis, n. (st. exagimen zu exigo, ... ... in illa castiges trutina, Pers.: examen opusculi istius tibi potissimum dare, Solin.: meritorum facere (anstellen) examen, Lact.: examina legum servare (anstellen), Ov.: ...
Buchempfehlung
Die Brüder Atreus und Thyest töten ihren Halbbruder Chrysippos und lassen im Streit um den Thron von Mykene keine Intrige aus. Weißes Trauerspiel aus der griechischen Mythologie ist 1765 neben der Tragödie »Die Befreiung von Theben« das erste deutschsprachige Drama in fünfhebigen Jamben.
74 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro