īn-fatuo , āvī, ātum, āre (in u. fatuus), ... ... mulierum, Hieron. epist. 125, 1: v. abstr. Subjj., pro sua quemque portione adulatio infatuat, Sen. ep. 59, 13: m. abstr. Objj ...
1. contingo , tigī, tāctum, ere (con u. tango ... ... 18, 109: sors Tyrrhenum contigit, Vell. 1, 1. § 4: ut quemque sors contigerat, Dict. 5, 13 extr. – v. Üblen, jmd. ...
con-iungo , iūnxī, iūnctum, ere, zusammenknüpfen, zusammenbinden, verbinden ... ... fallere, qui se in negotio coniunxit, Cic. – gesellig, freundschaftlich, optimum quemque hospitio atque amicitiā, Cic.: his rebus sibi multos ex Romanis familiari amicitiā, ...
circum-eo u. circu-eo , īvī u. gew ... ... Eum. 9, 2: ipse equo circumiens (in den Reihen umherreitend) unum quemque nominans appellat, Sall. Cat. 59, 5. – mit Acc., omnes ...
paeniteo (poeniteo), uī, ēre (paene), I) Unlust-, ... ... (u. zuw. ohne) Acc. pers. u. Genet. rei: suae quemque fortunae paenitet, Cic.: sapientiam numquam sui paenitet, ist niemals mit sich selbst ...
a-spernor , ātus sum, ārī (ab u. sperno), ... ... aspernamini, Cic. Rosc. Am. 153. – m. folg. Infin., validissimum quemque militiae dare aspernabantur, verweigerten, Tac. ann. 4, 46: u. ...
īn-scrībo , scrīpsī, scrīptum, ere, I) in-, auf ... ... nomina regum, mit dem N. der K. bezeichnet, Verg. – sua quemque deorum inscribit facies, bezeichnet (macht kenntlich) so deutlich, als wäre der ...
2. iuventūs , ūtis, f. (iuvenis), I) die ... ... suam exercuit, Sall. Cat. 5, 2: sed Rufum atque alios caedit sua quemque iuventus, Iuven. 7, 213: quod a iuventute sua devotissime tibi vixerat, ...
pīgneror , ātus sum, ārī (pignus), pfänden, zum Pfande ... ... 621. – II) zu seinem Eigentume machen, verbindlich machen, Mars fortissimum quemque pignerari solet, Cic.: fidem militum praemio, Suet.
1. suspectus , a, um, PAdi. (v. 1. ... ... (s. Fabri Liv. 24, 40, 1): eo suspectior, Cic.: suspectissimum quemque sibi haud cunctanter oppressit, Suet. – alqm od. alqd suspectum habere, ...
dis-crucio , āvī, ātum, āre, zermartern, zerquälen, auf ... ... , 3. – b) gemütlich: adice cotidianas sollicitudines, quae pro modo habendi quemque discruciant, Sen. ep. 115, 16: utcumque fortunae caecitas te pessimis periculis ...
aestuōsus , a, um, Adj. m. Superl. (aestus), ... ... 7, 16: im Bilde, atque ea (meretrix) acerrume aestuosa absorbet, ubi quemque attigit, wie eine reißende Wasserflut, Plaut. Bacch. 471 R. ( ...
ex-petesso , ere (expeto), I) verlangen, consilium ab alqo, Plaut. Epid. 255; preces (Erfüllung der Bitten) a patrona, Plaut ... ... verlangen, harum artem sibi, Plaut.: ea ut expetessam, Plaut.: quem amo quemque expetesso, Plaut.
con-templor , ātus sum, ārī (con u. templum), ... ... ; contemplari unum quidque otiose et considerare coepit, Cic.: cum intueor et contemplor unum quemque vestrûm, Cic.: ea (ornamenta) contemplari cum cuperem, vix aspiciendi potestas fuit, ...
tīrōcinium , iī, n. (tiro), I) der erste ... ... erste Auftreten in der großen Welt, vor dem Publikum, ut filios suo quemque tirocinio (bei Anlegung der männlichen Toga) in forum deduceret, Suet.: in ...
quotus-cumque , quotacumque, quotumcumque, der wievielste nur, es sei so viel od. so wenig, wie es wolle, pars, Tibull. 2, 6, 54 ... ... coto cumque loco). – / Ov. her. 13, 60 Ehwald quota quemque.