auctōro , āvī, ātum, āre (auctor), I) als Gewähr ... ... gleichs. mieten = bereiten, Romanis certam victoriam, partibus suis excidium, sibi turpissimam mortem pessimo auctoravit facinore, Vell. 2, 30, 1. ...
dēbitor , ōris, m. (debeo), der Schuldner, ... ... numerosus, vielfältiger Schuldner, Mart. – addicere (preisgeben) Fufidium creditorem debitoribus suis, Cic. Pis. 86: appellare debitorem u. appellare debitorem ad diem, ...
2. dis-sero , seruī, sertum, ere, auseinander reihen ... ... , Cic.: diss. de re publica, Cic.: de teste, Cic.: pro legibus suis, Liv.: contra ista, Cic.: adversus ea, Tac.: cum alqo, Cic.: ...
forāmen , inis, n. (foro), jede natürliche od. durch ... ... illa, quae patent ad animum a corpore, Cic.: oculi eius contabescent in foraminibus suis (in ihren Höhlen), Vulg. – b) durch Kunst, for. ...
ac-curro (ad-curro), gew. cucurrī, seltener currī ... ... . natal. S. Fel. 50, 112: m. dopp. Dat., auxilio suis, den S. zu H., Sall. Iug. 101, 10: unpers ...
dif-fīdo , fīsus sum, ere (dis ... ... . u. Caes.: vitae, Sall.: saluti (an der Rettung), Caes.: suis rebus (an seiner Lage), Caes. u. Curt.: virtuti militum, Sall.: viribus suis, Liv.: huic sententiae, Cic.: unpers., cur M. Valerio non ...
as-porto (abs-porto), āvī, ātum, āre, wegschaffen, ... ... e signo Cereris avellendum asportandumque curavit, Cic.: asp. vina, Cic.: multa de suis rebus secum, Cic.: omnia Salamina (nach S.), Nep.: vehiculis regum ...
ex-turbo , āvi, ātum, āre, mit Ungestüm, stürmend, ... ... ex aedibus, Plaut.: ext. et expellere plebem ex agris, Cic.: alqm aedibus suis, Plaut.: alqm civitate, provinciā, Cic.: alqm urbe, Vell. – β) ...
aucupor , ātus sum, ārī (auceps), I) auf den ... ... , examina, Col. 9, 8, 8: u. scherzh., pinnas de suis penatibus advectas, Apul. apol. 57. – II) übtr., nach ...
dē-plōro , āvī, ātum, āre, I) intr.: A) ... ... , Liv.: multa divinitus (in prophetischer Voraussicht), Cic.: totiens apud patronos de suis miseriis, Cic.: de istius improbitate depl. et conqueri, Cic. – prägn ...
arcānus , a, um (arca, arceo), urspr. verschlossen ... ... .: hunc (librum) lege arc. convivis tuis, Cic.: arc. cum paucis familiaribus suis colloquitur, Caes. – Compar. arcanius, Col. 3, 2, 22.
im-mergo , mersī, mersum, ere (in u. mergo), ... ... übtr., imm. se in consuetudinem alcis, sich einnisten, Cic.: se studiis suis acrius, sich vertiefen in usw., Sen. – III) intr., credo ...
dī-vello , vellī, vulsum (volsum), ere, I) auseinander ... ... ab alqo, Cic.: se ab hoste (v. Schiffen), Liv.: divelli a suis, Cic. fr.: div. ramum suo trunco, Ov.: solido annosam pinum, ...
cupiēns , entis (cupio), I) Partic. Praes., s. ... ... discendae causarumque orandi cupiens fuit, Gell. 5, 10, 5. – Compar., dominandi suis quam subigendi externos cupientiores, Aur. Vict. de Caes. 24, 9. – ...
fidēlis , e (fidēs, eī), der Treue beweist, Treue hält ... ... amicus fidelior, Liv.: socii fideliores, Cic. – fidelissima coniunx, Cic.: de servis suis quem habuit fidelissimum, Nep. – alci od. in alqm, Cic.: ...
1. occulto , āvi, ātum, āre (Intens. v. ... ... Cic.: se post montem, Caes.: alqd in terra, Caes.: se in hortis suis, Cic.: se alci, Plaut.: stellae occultantur halten sich verborgen (Ggstz. ...
famulus , a, um ( oskisch fam-el, altlat. ... ... Femin. famulabus, Vulg. exod. 2, 5 (wo una e famulabus suis). Augustin. epist. 36, 4 (wo de tot famulis famulabusque Christi). ...
obtūtus , ūs, m. (obtueor), I) das Hinsehen ... ... circulatorem aspexi, Apul. met. 1, 4: gew. Plur., sub obtutibus suis, Mamert. grat. act. 5, 2: sub obtutibus eius, Amm. 17 ...
dē-perdo , perdidī, perditum, ere, I) zugrunde richten, ... ... verlieren, einbüßen, a) einen Teil von einem Ganzen, paucos ex suis, Caes.: nihil sui, Caes.: aliquid (quid) summā, Hor.: apud alqm ...
ē-nūtrio , īvī, ītum, īre, aufnähren, aufsäugen, ... ... purpurarum lutense genus putre limo et algense algā, Plin. 9, 131: terrenus umor suis proprietatibus saporis in radicibus sic effusus enutriet materiam, Vitr. 8, 3, 12 ...
Buchempfehlung
Schon der Titel, der auch damals kein geläufiges Synonym für »Autobiografie« war, zeigt den skurril humorvollen Stil des Autors Jean Paul, der in den letzten Jahren vor seiner Erblindung seine Jugenderinnerungen aufgeschrieben und in drei »Vorlesungen« angeordnet hat. »Ich bin ein Ich« stellt er dabei selbstbewußt fest.
56 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro