trānsgredior , gressus sum, gredī (trans u. gradior), ... ... alt, Val. Max.: centenariam transgreditur aetatem, Hieron.: mensuram, Plin. – b) in der Rede ... ... , 2: utinam hercule possem quae deinde dicenda sunt sine maximo causae dispendio transgredi! Apul. apol. 74. – d) ...
trāmes , itis, m. (trameo), der Querweg, Richtweg ... ... consueverant, Iustin.: tramites occulti, Sall.: per tramites occulte profugere, Sall.: transversis tramitibus transgredi, Liv. – im Bilde, viam monstravit, tramite parvo quā possemus ad ...
pertermine dicitur auspicium, quod fit, cum de fine Romano in agrum peregrinum transgrediuntur, Mar. Victorin. 1, 4, 42. p. 14, 21 K.
transgressio , ōnis, f. (transgredior), I) intr. das Hinübergehen, der Übergang, A) eig.: ascensus transgressioque Gallorum, über die Alpen, Cic. Pis. 81: illa tua in Germaniam transgressio, Claud. Mam. pan. ...
trānsgressus , ūs, m. (transgredior), das Überschreiten, der Übergang über ein Gewässer, auspicium prosperi transgressus, Tac. ann. 6, 37: vitare proelium in transgressu conatus est, Sall. hist. fr. 1, 65 (64); ...
trānsgressor , ōris, m. (transgredior), der Überschreiter, Übertreter eines Gesetzes, Eccl.
trānsgressīvus , a, um (transgredior), in ein anderes Genus übergehend, verba (wie gaudeo, gavisus sum), Diom. 346, 5.
intrānsgressibilis , e (in u. transgredior), unüberschreitbar, Cassiod. hist. eccl. 1, 14.
sēdēs , is, f. (sedeo), der Sitz, ... ... deligere, Cic.: sedem certo loco domiciliorum causā constituere, Cic.: ad quaerendam sedem Alpes transgredi, Liv. – Plur., sedes sanctae penatium deorumque, Cic.: mediis in ...
dē-mōnstro , āvī, ātum, āre, nachweisen, auf ... ... ut se habeat res, demonstrabitur, Cic.: non consul etiam ubi quisque remanere, quo transgredi debeat, non tantum sollemnibus verbis, sed manu gestuque demonstrat? gibt den Platz ...
centēnārius , a, um (centenus), hundert enthaltend, aus hundert ... ... centenario contiguus, beinahe hundert Jahre alt, Amm. 24, 1, 10: centenariam transgredi aetatem, über 100 Jahre alt werden, Hier. ep. 10, 1: ...
dēverticulum (dēvorticulum), ī, n. (deverto, devorto), I) ... ... . 15, 72. Rutil. itin. 2, 61: possumus ad illos brevi deverticulo transgredi, quos etc., Val. Max. 8, 1. damn. 5. – b ...