co-aequo , āvī, ātum, āre, gleichmachen, eben-, gerade ... ... ) eig.: aream, Cato r. r.: montes, Sall.: glebas, Col.: equitis sui (seines Pferdes) mole hiatum profundae voraginis, Min. Fel. 7, ...
succlāmo (sub-clāmo), āvi, ātum, āre, darauf zurufen, ... ... Val. Max.: cum adiecisset: ›si quid huic accĭderit, quem in eius locum substituitis?‹ succlamavit universa contio, ›Te, Q. Catule!‹ Vell.: impers., ...
fortuītū , Abl., m. (fortuitus; vgl. Prisc. 15, ... ... ), Plaut. 263 cod. B. Plin. 8, 57 D. (Mayh. fortuitis). Solin. 2, 48 u. 30, 7 M. Lact. u ...
ruo , ruī, rutum, aber Partic. Fut. ruitūrus, ere ... ... . – quo ruis? quibus periculis te obicis? Plin. ep. – quo scelesti ruitis? Hor. – poet. m. Infin., quo ruis imprudens dicere fata? ...
imāgo , inis, f. (vgl. aemulus), das ... ... Spur, Cic.: imaginem urbis magis, quam urbem fecerat, Flor.: umbra et imago equitis Romani, Schatten und leerer Name, Cic.: imago tribuniciae potestatis sine vi, ...
mūnus , eris, n. (archaist. moenus, eris, n., ... ... Liv.: militare munus fungi, Nep.: munera militaria, munera vigiliarum obire, Liv.: munus equitis facere, Gell.: stationis munus relinquere, ICt.: munere vacare, dienstfrei sein, ...
cāsus , ūs, m. (cado), das Fallen, ... ... ut etc., Liv.: cum sui quemque casus per quinquennium absumpsissent, Liv.: multi fortuitis casibus intercĭderunt, Tac. – bei den Ärzten, Krankheitsfall, casus ...
līnea (in Hdschrn. u. Ausgg. auch līnia,) ae, ... ... Varro LL. 9, 5: propioribus tamen, ut ita dicam, lineis Haterii Rufi equitis Romani somnium certo eventu admonitum est, noch kürzer war der Zeitraum, innerhalb ...
migro , āvī, ātum, āre, (zu griech. ἀμείβω, ... ... de vita oder ex vita, von hinnen ziehen = sterben, Cic.: equitis migravit ab aure voluptas ad oculos, ist übergegangen, Hor.: mens officio ...
inquam , is, it, Perf. inquiī, verb. defect. ( ... ... ich«, Ter. – so auch die noch vorkommenden Formen: inquimus, Hor.: inquitis, Arnob.: inquiunt, Cic.: inquiat, Cornif. rhet.: inquiebat, Cic.: inquii, ...
ne-queo , īvī u. iī, itum, īre, ... ... nicht imstande sein, sofern die Kräfte und Mittel fehlen), sicut intueri solem adversum nequitis, Cic.: ea, quae sanare nequeunt, exulcerant, Cic.: commissa tacere qui nequit ...
ex-plico , āvī, ātum u. (nicht bei Cicero) ... ... 2, 882. II) übtr.: A) im allg.: cur vos induitis in eas captiones, quas numquam explicetis, warum verwickelt ihr euch in solche ...
in-clīno , āvī, ātum, āre (in u. *clino ... ... 12; vgl. 3, 12, 3: quod vocabulum (equitare) e vocabulo ›equitis‹ inclinatum est, Gell. 18, 5, 9. – od. durch Deklination ...
ad-ultero , āvī, ātum, āre (ad u. alter), ... ... verführen, schänden, durch Unzucht entehren, matronas, Suet.: adulterata equitis uxor, Suet.: sive adulterares sive tu adulterarere, Cato fr. b. ...
prae-opto , āvī, ātum, āre, I) lieber wollen, ... ... , Plaut. trin. 648. – II) alqd alci rei, vorziehen, equitis filiam nuptiis generosarum, Nep.: suas leges Romanae civitati, Liv.: otium urbanum militiae ...
2. inter-cido , cidī, ere (inter u. cado), ... ... Pers., pereant amici, dum inimici unā intercidant, Poët. bei Cic.: multi fortuitis casibus interciderunt, Tac.: ut in posteritatem Scytharum genus per feminas intercidat, Iustin. ...