toga , ae, f. (tego), die Bedeckung, ... ... togātus, a, der, die mit der Toga Bekleidete, α) die Buhldirne, Tibull ... ... ) Sing. kollektiv, Advokaten, Sachwalter, tota forensis curia et toga, Cod. Paris. in Haupt opusc. 3 ...
tuba , ae, f. (verwandt mit tubus), I) ... ... tubae rancitas, Plin.: non tuba directi, non aeris cornua flexi, Ov.: tuba a Graeco inscienter inflata, ... ... ab arce, simul a portu et ab navibus, Liv.: tubā signum dandum, Caes.: e muro ex composito ...
tēla , ae, f. ( aus *tex-la zu ... ... = das Ersonnene, ea tela texitur, Cic. – II) meton.: 1) der ... ... u. Ov.: licia telae addere, weben, Verg.: tela iugo vincta est, Ov. – 2) der ganze ...
thya , ae, f. (θύα) u. thyon , ī ... ... , a, um (θύϊνος), vom Baume thya, lignum, Vulg. apoc. 18, 12: ligna, Vulg. 2. regg. ...
tata , ae, m., Vater, in der lallenden Sprache der Kinder, Varro bei Non. 81, 5. – u. = Ernährer übh., Mart. 1, 100, 1. Corp. inscr. Lat. 6, 27964 ...
trua , ae, f. (zu griech. τορύνη, Rührkelle), I) die Gosse, Varro LL. 5, 118. – II) der Rührlöffel, die Kelle, Pompon. com. 96. Titin. com. 128; vgl. Paul. ...
tīna , ae, f., 1) die Weinbutte, Varro de vita P.R. 1. fr. 49 (bei Non. 544, 4). – 2) die Badebutte, Ven. Fort. vit. Radeg. 17.
tama , ae, f., eine Art Geschwulst, bes. an den Füßen, Lucil. 1195.
tūfa , ae, f., eine Art Helmbüschel, Veget. mil. 3, 5. p. 74, 5 L 2 .; vgl. Lyd. de magistr. 1, 8 (dav. das franz. toupet).
teta , ae, f., eine Taubenart, Serv. Verg. ecl. 1, 58.
trea = tria, s. trēs /.
Thīa , ae, f. (Θεία), Gemahlin des Hyperion, Mutter des Sol, Catull. 66, 44.
Tyba , ae, f., eine Stadt an der Grenze Syriens diesseit des Euphrats, j. Taibe, Cic. ep. 15, 1, 2.
teba , ae, f., der Hügel, in der alten sabien. Sprache nach Varro r.r. 3, 1, 6.
taxa , ae, f., eine Art des Lorbeerbaumes, Plin. 15, 130.
tēda , tēdifer , s. taeda, taedifer.
tāla , s. talla.
Tyra , s. Tyrās.
tera , s. terra /.
vaco , āvī, ātum, āre (vgl. vacuus), leer ... ... a) absol.: vacantes (leerstehende, unbenutzte) forte balnearum fornaces, Tac.: tota domus superior vacat, Cic.: villa ita completa militibus est, ut vix triclinium ...
Buchempfehlung
Der satirische Roman von Christoph Martin Wieland erscheint 1774 in Fortsetzung in der Zeitschrift »Der Teutsche Merkur«. Wielands Spott zielt auf die kleinbürgerliche Einfalt seiner Zeit. Den Text habe er in einer Stunde des Unmuts geschrieben »wie ich von meinem Mansardenfenster herab die ganze Welt voll Koth und Unrath erblickte und mich an ihr zu rächen entschloß.«
270 Seiten, 9.60 Euro