adoptio , ōnis, f. (adopto), I) die Annahme an Kindesstatt, ... ... Tac.: emancipare filium alci in adoptionem, Cic.: pro rostris adoptionem nuncupare, Tac.: adoptio in (für) Domitium auctoritate Pallantis festinatur, Tac. ann. 12, 25 ...
arrogātio , ōnis, f. (arrogo), die feierliche Annahme ... ... den comitia centuriata unter der Autorität u. Genehmigung des Volkes geschah (vgl. adoptio), wobei der Adoptierende gefragt wurde, ob er den u. den adoptieren, ...
adoptātio , ōnis, f. (adopto) = adoptio (w.s.), die Annahme an Kindesstatt, Gell. 5, 19, 2: Theophani, Cic.: adoptatione in regnum pervenisse, Sall.: in adoptationem venire, Spart.: per adoptationem in alterius familiam transire, Boëth.: ...
affīliātio , ōnis, f. = adoptio, Gloss. IV, 303, 56.
super-vacuus , a, um, überflüssig, unnütz, unnötig, ... ... radix, Plin.: frondes, Colum.: auxilium, curatio, Cels.: res, Sen. rhet.: adoptio, Sen. rhet.: labor, Quint.: facta, Suet.: doctrina, Suet.: metus, ...
tēstāmentārius , a, um (testamentum), zum Testamente gehörig, ... ... . Verr. 1, 108: hereditas, durch ein Testament, ICt.: ebenso adoptio, Plin. – II) subst., testamentārius, iī, m., a) der ...
nūncupo , āvī, ātum, āre (nomen u. capio), ... ... b) eine Adoption, consultatum, pro rostris an in senatu an in castris adoptio nuncuparetur Tac. hist. 1, 17. – B) vor Zeugen als ...
senīlis , e (senex), zu den Greisen gehörig, greisenhaft, ... ... senilia, Plin.: seniles partes iuveni mandare, Hor.: stultitia, Cic.: animus, Liv.: adoptio, von einem Greise herrührend, Tac.: s. illud facinus, ...
cōnsulāris (arch. cōsulāris), e (consul), zum Konsul ... ... Insignien zu tragen, Tac. u. Suet. – Dav. adi., adoptio c., A. durch einen Konsularen, Quint. 6. prooem. 13.