moveo , mōvī, mōtum, ēre (vielleicht zu altindisch) mīvati ... ... accusationem, litem u. dgl., ICt. – c) eine Handlung anheben, anfangen, cantus, anheben, anstimmen, Verg.: novos ortus, v. der Aurora, Stat.: ego ...
in-cēdo , cessī, cessum, ere, I) intr. einherschreiten ... ... Lebl.: a) v. phys. Zuständen, zeitl. hereinbrechen, anbrechen, anheben, ubi crepusculum incesserit, Colum.: postquam tenebrae incedebant, Tac.: incedere noctis ...
ōrdior , ōrsus sum, īrī (verwandt m. ordo), ... ... terminetur oratio, Cic. – b) prägn., mit der Rede beginnen, anheben, sic orsus Apollo, Verg.: m. Dat. zu wem? ...
iniectio , ōnis, f. (inicio), I) das Hineinwerfen, ... ... 10. – c) als rhet. Fig. = επιβολή, das Anheben, mehrerer Sätze mit demselben od. einem synonymen Worte, Aquil. ...
dī-stinguo , stīnxī, stīnctum, ere (vgl. στίζω), ... ... ) eodem numero, Ov.: alternos cantus, abteilen = bestimmen, wer den Wechselgesang anheben soll, Calp. – 2) insbes., als t. t. der ...
in-gredior , gressus sum, gredī (in u. gradior), ... ... .: Itala per Graios orgia ferre choros, Prop.: u. so absol., anheben = anfangen zu reden, ingressus u. sic ingressus, m ...
pro-ficīscor , fectus sum, ficīscī (Inchoat. v. proficio), ... ... B) mit Rücksicht auf den Ausgangspunkt: 1) von etwas ausgehen, anheben, den Anfang machen, a lege, Cic.: ab hoc initio, Caes.: ...