in-auguro , āvī, ātum, āre, I) intr. Augurien ... ... , Cic.: centurias, Liv.: übtr., qualis erat terris, quem Tibris inaugurat, annus? Claud. VI. cons. Hon. 12. – einen Priester usw. ...
re-nāscor , nātus sum, nāscī, wieder wachsen, wieder geboren ... ... pacto recreatus multoque taetrior et foedior renatus est, Cic.: Troiae renascens fortuna, Hor.: annus semper renascens, Plin.: renascitur aurea aetas, Calp.
im-bellis , e (in u. bellum), I) ... ... . – II) ohne Krieg, friedsam, ruhig, 1) eig.: annus (Ggstz. bellicosus), Liv.: columba, Hor.: Tarentum, Hor. – 2 ...
fōrmōsus (fōrmōnsus), a, um (forma) = ευειδής, εὔμορφος ( ... ... cylindri vel quadrati (forma) videtur esse formosior, Cic. – v. Abstr., annus, Verg.: tempus, Frühling, Ov.: mors, Apul.: virtute nihil est ...
Paelīgnī , ōrum, m., eine italische Völkerschaft u. deren Gebiet ... ... Paelīgnus , a, um, pälignisch, cohors, Enn.: miles, Ov.: anus, Zauberin (weil die Päligner im Rufe der Zauberei standen), Hor – ...
bisextus (bis-sextus), ī, m. (sc. dies) u ... ... . Censor. 20, 10. Amm. 26, 1, 7. – dah. annus bisextus, das Schaltjahr, Augustin. ep. 55, 13. Isid. ...
armillum , ī, n. (armus), ein auf der Schulter ... ... 6, 22; 9, 29: u. so ellipt., hinc a me ilicet anus rursum ad armillum, Lucil. sat. 28, 30.
cōn-sequor , secūtus sum, sequī, beifolgen, d.i. ... ... v. Zeitabschnitten usw., tempus praeteritum, instans, consequens, Cornif. rhet.: is annus, qui consequitur, Cic.: omnes anni consequentes, Cic.: proximo, altero, tertio, ...
praeter-eo , īvī u. öfter iī, itum, īre, ... ... vorübergehen, vergehen, praeteriit tempus, Ter., hora, Ov.: tertius iam praeterit annus, Sen.: hiems praeteriit, imber abiit, discessit sol, Ambros. – II) ...
... den Kreislauf vollenden, verfließen, prius circumactus est annus, quam etc., Liv.: nobis in ipso apparatu annus circumagitur, Liv.: prius aestas se circumegit quam etc., Liv.: in ipso conatu rerum circumegit se annus, Liv.: circumactis decem et octo mensibus, Liv.: circumacto tertio anno belli ...
continuus , a, um (contineo), zusammenhaftend, -hängend, ... ... Suet. u. Val. Max. – übtr., postulandis reis tam continuus annus fuit, ut etc., in diesem Jahre hörte die Vorladung von Angeschuldigten gar ...
prōvincia , ae, f. (*prōviōn, Herr, zu gotisch frauja ... ... die Provinzialverwaltung, Provinz, a) eig.: v. röm.: primus annus provinciae erat, Cic.: secuta provincia est, in qua etc., Cic.: cum ...
inter-cēdo , cessī, cessum, ere, dazwischengehen od. ... ... pauci dies, Liv.: nox nulla intercessit, interfectus est C. Gracchus, Cic.: vix annus intercesserat ab hoc sermone, cum ille accusavit, Cic.: nullus dies temere intercessit, ...
māgnitūdo , inis, f. (magnus), die Größe, ... ... von angeschwollenen Gewässern, hoher Stand, Höhe, subita fluminis m., Cic.: annus insignis aquarum magnitudine, Liv. – 2) numerische Stärke = große ...
in-gurgito , āvī, ātum, āre (in u. gurges), ... ... so medial, temeto ingurgitatus, toll u. voll gesoffen im usw., Macr.: anus ingurgitata, Petron. – im Bilde, qui (Ennius) ›degustandum‹ ex ...
scelestus , a, um (scelus), I) frevelhaft, gottlos, ... ... , unselig, scelestiorem ego annum argento faenori numquam ullum vidi, quam hic mihi annus optigit, Plaut. most. 532: Mevia Sophe, impetra, si quae sunt manes ...
Pharsālos u. - us , ī, f. (Φά ... ... 29: pugna, Frontin. 2, 7, 13: bellum, Solin. 32, 16: annus, Lucan. 5, 391: campi, Solin. 8, 3. Oros. 6, ...
friguttio (frigultio, fringultio, fringulio), īre (verlängerte Form v. ... ... . – II) übtr., lispeln, lallen, v. Menschen, haec anus admodum friguttit, Laev. bei Fulg. serm. antiqu. 19. p. ...
aestuōsus , a, um, Adj. m. Superl. (aestus), ... ... Plaut. Bacch. 471 R. (vgl. Gloss. V, 7, 44: anus estuosa, quod in modum estuarei maris hauserit, id est biberit), wo die ...
dē-termino , āvī, ātum, āre, abgrenzen, begrenzen, festsetzen ... ... Atem aufhört (daher oft an unrechter Stelle), Cic.: omnia fixa tuus glomerans determinat annus, bringt in Erfüllung, Cic. poët. – mit folg. Acc. ...
Buchempfehlung
Drei Erzählungen aus den »Neuen Dorf- und Schloßgeschichten«, die 1886 erschienen.
64 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Michael Holzinger hat für den zweiten Band sieben weitere Meistererzählungen ausgewählt.
432 Seiten, 19.80 Euro