longiloquium , iī, n. (longus u. loquor) = macrologia (w. s.), Donat. ad Ter. eun. 2, 2, 34. Isid. orig. 1, 33, 8.
pauciloquium , iī, n. (paucus u. loquor), das wenige Reden (Ggstz. multiloquium), Plaut. merc. 31.
breviloquēns , quentis (brevis u. loquor), sich (in der Rede) kurz fassend, Cic. ad Att. 7, 20 in.
blandiloquus , a, um (blande u. loquor), schmeichlerisch ( redend ), Plaut. Bacch. 1173. Sen. Agam. 290.
parciloquium , iī, n. (parce u. loquor), das sparsame Reden, Apul. met. 5, 13.
sānctiloquus , a, um (sancte u. loquor), heilig redend, Eccl.
aliēniloquium , ī, n. (alienus u. loquor), I) (als wörtl. Übersetzung von ἀλληγορία), das anders Reden, als es verstanden werden soll, die allegorische Darstellung, Isid. 1, 36, 22. – II) das Irrereden ...
mendāciloquus (mendācilocus), a, um (mendacium u. loquor), Lügen redend, lügenhaft, nihil est mendacilocum magis, Plaut. trin. 200: daemonia mendaciloqua, Augustin. epist. 185, 13 u. c. Faust. 15, 6: Plur. subst., ...
stultiloquium , iī, n. (stulte u. loquor) = μωρολογία (Gloss. II, 374, 49), das einfältige Gerede, Gewäsch, Plaut. mil. 296. Vulg. Ephes. 5, 4 u.a. Eccl.
dulciōrelocus , ī, m. (dulcis u. os u. loquor), der mit süßem Munde Redende, der liebliche Redner, v. Nestor, Laev. b. Gell. 19, 7, 13 (wofür Müller Laev. fr. 15 ...
versūtiloquus , a, um (versutus u. loquor), trugredend, malitiae, Tragic. inc. fab. 114 (bei Cic. de or. 3, 154): v. Pers., Ambros. in psalm. 43, 11.
minūtiloquium , iī, n. (minutus u. loquor), die Kürze im Ausdruck, Breviloquenz, Tert. de anim. 6. Interpr. Iren. 2, 14, 5.
spurciloquium , iī, n. (spurce u. loquor), die unflätige Rede, Tert. de res. carn. 4 extr.
blandiloquēns , tis (blande u. loquor), schmeichlerisch (redend), oratio, Laber. com. 106.
obscūriloquium , iī, n. (obscurus u. loquor), ein dunkler Ausdruck, Gloss. IV, 410, 22 u. V, 598, 46.
multiloquentia , ae, f. (multus u. loquor), das viele Reden, die Geschwätzigkeit, Cypr. testim. 3, 103 u.a. Eccl.
portentiloquium , iī, n. (portentum u. loquor), das Gerede über Unnatürliches, Interpr. Iren. 2, 16, 4 u. 3, 4, 2.
tolūtiloquentia , ae, f. (tolutim u. loquor), das schnelle Reden, die Redseligkeit, Nov. com. 38.
stultiloquentia , ae, f. (stulte u. loquor), das einfältige Gerede, Gewäsch, Plaut. trin. 222.
superbiloquentia , ae, f. (superbus u. loquor), als Übersetzung von ἀκόλαστος γλῶσσα, übermütige-, freche Rede, Trag. inc. fab. 110 ( bei Cic. Tusc. 4, 35).