obstinātē , Adv. m. Compar. u. Superl. (obstinatus), beharrlich, fest entschlossen, hartnäckig im Guten u. Bösen, aggredi, Plaut.: negare, Caes.: credere, Liv. – obstinatius agere, Suet. – obstinatissime recusare alqd, Suet.: obstinatissime ...
nego , āvī, ātum, āre (viell. v. ne ... ... versagen, verweigern, abschlagen, sich weigern zu usw., postquam id obstinate sibi negari vidit, Caes.: auxilium Veientibus, Liv.: spem patriae, Ov.: alci ...
opera , ae, f. (opus, eris), die Arbeit ... ... u. Caes.: enixe operam dare, ut etc., Liv.: sedulo od. obstinate od. opere maximo operam dare, ut etc., Plaut. u. ...
in-dūrēsco , dūruī, ere, hart werden, sich verhärten, ... ... Sen.: miles induruerat pro Vitellio, hielt unerschütterlich treu zu V., Tac.: tam obstinate magis ac magis (Atticum) induruisse, bleibe mehr u. mehr hartnäckig u. ...