con-tendo , tendī, tentum, ere, anspannen, I) ... ... animum tales in curas, Ov. – m. in u. Abl., onus dignum, in quo omnes nervos aetatis industriaeque meae contenderem, Cic. – mit ...
inter-sum , fuī, esse, I) pers.: A) dazwischensein ... ... , Caes.: magis nullius interest quam tuā, T. Otacili, non imponi cervicibus tuis onus, sub quo concĭdas, Liv.: magni interest meā unā (zusammen) nos ...
suscipio , cēpi, ceptum, ere (sus u. capio), ... ... (ein Amt), Quint.: imperia (Kommandos) neben magistratus gerere, Lact.: onus, Cic. (s. onusno. II, A, a): salutem rei publicae ...
succurro , currī, cursum, ere (sub u. curro), I ... ... succurrebat (sc. iis), Liv. 25, 37, 16: neque enim scelestum portanti onus succurrit illud se caput ferre, Val. Max. 5, 3, 4: praeterea ...
in-iūstus , a, um, ungerecht, I) eig ... ... 15. – II) übtr.: a) drückend, schwer, lästig, onus, Cic.: fascis, Verg. – b) nicht gehörig, ungleich, ...
labefacto , āvī, ātum, āre (Intens. v. labefacio), ... ... im Bestehen erschüttern, a) physisch, animam sedibus intus, Lucr.: onus gravidi ventris, abzutreiben suchen, Ov.: quo minus colla eorum (boum) ...
nāviculārius , a, um (navicula), I) zum Schiffswesen (kleiner Schiffe) gehörig, subst., A) nāviculāria, ae, ... ... . īnfernās. – II) zu den Schiffen gehörig, Schiffer-, Schiffs-, onus, functio, spät. ICt.
hērēditārius , a, um (hereditas), I) die Erbschaft ... ... cognomen, Cic.: regnum, Plin.: bellum, Flor.: hereditarium et paternum bonum, Sen.: onus, ein lästiges Erbstück (v. einem Menschen), Sen.: controversia, Cic.