dē-trūdo , trūsī, trūsum, ere, fort-, hinweg - ... ... od. in pistrinum, Cic.: alqm contis remisque in mare, Suet.: impedimenta per praeceps, Liv. – absol., Albani prensare, detrudere, die A. packten, ...
dē-volvo , volvī, volūtum, ere, herab-, ab-, fortwälzen ... ... Gewässern, veluti monte praecipiti devolutus torrens, Liv.: Tigris per L stadia silvestribus ripis praeceps inter saxa devolvitur, Curt.: v. andern Ggstdn., devolutus ex igni panis ...
dē-gravo , āvī, ātum, āre = καταβαρέω, durch schwere ... ... pauci enatant, quia plures onere degravati perierant, Phaedr.: aedificium paulatim degravatum pondere suo praeceps attrahitur, Col.: quae (duo milia) illatis ex transverso signis degravabant prope circumventum ...
vestīgo , āvī, āre (vestigium), jmds. od. einer Sache ... ... feras vestigat Umber, Sen. Thyest. 497. – u.v. Tigern, fertur praeceps odore vestigans, Plin. 8, 66. – II) von Menschen: 1 ...
dēvexus , a, um, Adi. m. Compar. (de ... ... ., v. der Zeit: aetas devexa iam, schon abwärts gehend (Ggstz. praeceps aetas), Sen.: aetas iam a diuturnis laboribus devexa ad otium, sich neigend ...
ac-clāmo (ad-clāmo), āvī, ātum, āre, zurufen, zuschreien, zujauchzen, a) mit u. ohne Dat. pers., ... ... B. preisen, Liv.: si nocentem acclamaverant (wenn sie »Schuldig« schrien), praeceps datus (reus) trucidabatur, Tac.
adultus , a, um, PAdj. m. Compar. (v ... ... Tac. u. Amm.: aestas, Hochsommer (Ggstz. nova u. praeceps), Sall. fr.: aestate iam adultā, schon weit in den Sommer hinein, ...
volātus , ūs, m. (volo, āre, s. Varro ... ... übtr., v. jeder ähnlichen raschen Bewegung, equi, Claud. Gigantom. 47: praeceps (fatorum), Mart. 11, 91, 9. – II) insbes., das ...
con-venio , vēnī, ventum, īre, beikommen = eintreffen ... ... scholarum laeti et alacres conveniunt (discipuli), Quint.: v. einem, in mediam praeceps convenit ursa viam, Avian. fab. 9, 6: neque quam in partem ...
prō-mitto , mīsī, missum, ere, vorwärts-, vor-, hervorgehen ... ... u. Infin. Praes. u. Fut. act. zugl., is non praeceps se, sed strenuum remedium adferre tantamque vim morbi potione medicatā levaturum esse promisit, ...
potestās , ātis, f. (possum), das Vermögen, ... ... (es ist möglich, es ist vergönnt) m. Infin., non fugis hinc praeceps, dum praecipitare potestas? Verg. Aen. 4, 565; u. so ...
lūbricus , a, um (zu gotisch sliupan, schleichen, ahd ... ... locus, Plin. ep.: status (Stellung), Tac.: via vitae lubr. et praeceps, Cic.: viae adulescentiae, Cic.: aetas puerilis, Cic.: aetas maxime lubrica atque ...
ēloquium , iī, n. (eloquor), I) die Sprache ... ... ) = der Ausdruck der Gedanken, die Rede, tulit eloquium insolitum facundia praeceps (Kühnheit der Sprache), Hor.: tona eloquio, Verg.: eloquio virum molliet, ...
prōripio , ripuī, reptum, ere (pro u. rapio), ... ... einem Orte eilig fortlaufen, fortrennen, fortstürzen, se subito proripiunt, Caes.: praeceps quisque se proripit, Sen.: se cursu, Apul.: se ex curia, Cic.: ...
1. autumnus , ī, m., der Herbst ... ... ver, aestas, autumnus, Cic.: pomifer, Hor.: gravis, Caes.: novus, adultus, praeceps, Serv. Verg. georg. 1, 43: sub autumno, Ov.: autumno ...
profundus , a, um, I) der Tiefe nach unergründlich ... ... in profundum, Cic.: repente ex profundo cum calidis aquis insula emersit, Iustin.: moles praeceps in profundum ruit, Curt.: in profunda mergere (Ggstz. evehere in sidera ...
temeritās , ātis, f. (temere), die Pianlosigkeit, ... ... Cic.: temeritas et (atque) audacia, Cic. u. Liv.: temeritate in praeceps ferri, Sall. – Plur. temeritates, kopflose Handlungen, Schwindeleien, Cic ...
discessus , ūs, m. (discedo), I) das Auseinandergehen ... ... Perf. auch die Abreise (Ggstz. reditus), subitus discessus et praeceps profectio, Cic.: disc. voluntarius, Cic.: omnis nobilitatis, Caes.: discessus ab ...
iuvenīlis , e (iuvenis), jugendlich, I) eig.: ... ... 1, 7. – II) übtr. = heftig, stark, subiti praeceps iuvenile pericli, Stat. silv. 1, 4, 51.
inter-cipio , cēpi, ceptum, ere (inter u. capio), ... ... loca inter consulum castra, Liv.: medium iter, Liv.: hostium ingressus praesidiis, Tac.: praeceps in salum murus pedestre interceperat iter, Curt. – b) die Rede, ...
Buchempfehlung
»Zwar der Weise wählt nicht sein Geschicke; Doch er wendet Elend selbst zum Glücke. Fällt der Himmel, er kann Weise decken, Aber nicht schrecken.« Aus »Die Tugend« von Albrecht von Haller
130 Seiten, 7.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro