prīscus , a, um (v. prīs, dem griechischen ... ... 34, 10 u.a.: Priscus Tarquinius, Liv. 5, 34, 1. – Bes. seit Augustus ... ... das goldene Zeitalter bezieht, prisca gens mortalium, Hor.: priscus Inachus, Hor.: priscus pudor, Hor.: u. dah. als Lob ...
novus , a, um (νέος), (Compar. novior ... ... ., Cic. u.a.), neu, jung (Ggstz. vetus, priscus), I) eig., v. der Entstehung, A) im allg.: ...
prīscē , Adv. (priscus), nach alter Sitte = ohne Umstände, agere, Cic. Cael. 33.
... ehemalig, früher, alt (vgl. priscus), I) im allg.: dignitas, Cic.: mos, Cic.: pristinum ... ... Lokat. die pristini, am gestrigen Tage, Gell. – B) = priscus, alt, aetas, Claud. III. cons. Stil. 124. ...
aequaevus , a, um (aequus u. aevum), gleichalterig, ... ... urbs aequaeva polo, Claud. – subst., der Alters-, Jugendgenosse, priscus amicus et aequaevus meus, Ambros. ep. 86 in. – / Arch. ...
Iavolēnus , ī, m., Priscus, ein Rechtsgelehrter zur Zeit Trajans, Plin. ep. 6, 15, 2 u.a.
dūrus , a, um (vgl. altind. dāruṇá-ḥ, ... ... Cic. or. in Clod. et Cur. 4, 1), homo durus ac priscus, Cic.: triste supercilium durique severa Catonis frons, Mart.: durus nimis attentusque esse ...
Bēlus , ī, m. (Βηλος, hebr ... ... Sev. chron. 2 8, 3. Serv. Verg. Aen. 1, 642: priscus, Ov. met. 4, 213. – Der griech. Sage nach Sohn ...
Bāiae , ārum (Dat. auch Bais), f., I) ... ... 9, 2, 5. Hor. carm. 2, 18, 20: homo durus ac priscus invectus est in eos, qui mense Aprili apud Baias essent et aquis calidis ...
pavor , ōris, m. (paveo), I) das Zittern ... ... und Sil. – β) die religiöse Furcht, Ehrfurcht, Scheu, priscus, Sil. 3, 690: venerabilis, Auson. grat. act. 1. § ...
Tarquiniī , ōrum, m., uralte Stadt in Etrurien, eine der ... ... Tarquinius , a, um, a) aus Tarquinii, tarquinisch, Tarquin. Priscus od. Priscus Tarquin., Tarquin. Superbus, Cic., Liv. u.a. – b) ...