balsamum , ī, n. (βάλσαμο ... ... balsamum sudare (v. Bäumen), Iustin. 36, 3, 4: India et terra Israël balsamum et mel et oleum (Olivenöl) et resinam proposuerunt (hielten ...
concutio , cussī, cussum, ere (con u. quatio), ... ... sonitu, Enn. tr. fr. u. (daraus) Ter.: freta, Ov.: terra ingenti concussa motu est, Liv. – b) übtr.: α) der ...
... uxor nimium fecunda, Sen. rhet.: lepus, trächtig, Hor.: terra fecundior, Cic. – mit obj. Genet., tellus metallorum fecunda, Plin.: provincia annonae fecunda, Tac. – m. Dat. Gerund., terra alte effossa generandis alendisque seminibus ferecundior fit, Quint. – m. ...
abundāns , tis, Abl. auch abundanti, PAdj. m. ... ... . Abl., locus fontibus abundans, Cic.: ager abundans omni copia rerum, Liv.: terra abundans frumento et pecoribus, Curt.: absol., abundantissima cena, Suet.: u ...
... Vulturnus u. (gegen Latium) mit dem Grenzfluß Liris, j. Terra di Lavoro, Liv. 2, 52, 1. Flor. 1, 16, 3. Tibull. 1, 9, 33 (wo Campania terra). – Dav.: 1) Campānicus , a, um, kampanisch ...
in-imīcus , a, um (in u. amicus), I) ... ... poet. übtr. = hostilis, v. kriegführenden Feinden, feindlich, terra inimica, Verg.: tela, Verg. – II) passiv (wie εχθρός) ...
... fertiles, Cic.: Pallene, fertilis et frugifera terra, Liv. 45, 30, 4. – II) prägn., ... ... (Ggstz. sterilis), a) eig.: ager, Cic.: fertilis ac frugifera terra, Liv.: fert. oliveta, Hor.: herba, Ov.: serpens, Ov.: ...
afflātus (adflātus), ūs, m. (afflo), I) das ... ... Plin. – v. Anhauch, Ausströmen der Dünste, ex terra, Cic.: des Feuers, ignes caelestes adussisse levi afflatu vestimenta, Liv.: ...
frīgēsco , frīxī, ere (frigeo), kalt werden, erkalten, frösteln ... ... 66, 29 D.: frigescit oleum, Cato r. r. 156, 6: frigescit terra, Lucr. 6, 865. – im Bilde, vide sis, ne maiorum ...
canīcula (auch canīcola geschr.), ae, f. (Demin. ... ... , Cic. – zur Bezeichnung der Hundstage, ad signum caniculae, Varr.: agente terrā per caniculam rimas, Auct. Priap.: u. so Plur. caniculis ( ...
malīgnus , a, um, Adi. (malus u. gigno), ... ... effusus, Quint. – 2) übtr.: a) karg, unfruchtbar, terra, Plin. ep.: collis, Verg. – b) sparsam, klein, wenig ...
Erythrae , ārum, f. (Ερυθραί ... ... (in Ionien), erythräisch, Sibylla, Varro u. Cic.: Erythraea terra, auch bl. Erythraea, ae, f. (ἡ Ερυθραία), das ...
cūnābula , ōrum, n. (cunae), die Lagerstätte der kleinen Kinder ... ... Bienen, Verg.: u. der Vögel, das Nest, cunabula in terra facere, nisten, Plin. – II) meton.: 1) Wiege ...
īnfōrmis , e (in u. forma), I) ungeformt, ... ... nicht so gar übel gebaut, Verg. – cadaver, Verg.: color, Tibull.: terra, Verg.: hiems, Hor.: exitus, Tac.: sors, Tac.: letum, v ...
Labeātēs , ium u. (selten) um, m. u. ... ... , 144. – Dav. Labeātis , idis, f., labeatisch, terra, Liv. 44, 23, 3: palus, der See von Skutari, ...
1. cōn-spicio , spēxī, spectum, ere (con u. ... ... ab decumana porta ac summo iugo collis nostros victores flumen transisse conspexerant, Caes.: conspexit terrā centum procumbere tauros, Catull. – b) übtr., mit geistigem Blicke ...
... so auch ripa c., Hor. – terra c., das Festland, Cic. fr. u. Nep.: ... ... continēns, entis, Abl. gew. enti, f. (verst. terra), das Festland, der Kontinent (Ggstz ...
ag-gredior (ad-gredior), gressus sum, gredī (ad u. ... ... regionem, Vell.: eorum bona, Plaut.: murum, Sall.: simul a mari simul a terra aggredi (einen Angriff machen), Liv. – gerichtl. angreifen, ...
cunīculus , ī, m. (iberisches Wort), I) das ... ... evadere conari, Val. Max.: cuniculos in altum defodere, Cod. Theod.: cuniculos sub terra facere (v. Kaninchen), Varro: perpetuus cuniculus iter praebet in campos ...
im-patiēns , entis (in u. patiens), Adi. m ... ... Mela: solis, pulveris, tempestatum, Tac.: maris, Petron.: impatientissimus famis, Colum.: terra frugiferarum arborum impatiens, Tac. Germ. 5: elephanti impatientissimi frigoris, Solin. – ...
Buchempfehlung
Aristophanes hielt die Wolken für sein gelungenstes Werk und war entsprechend enttäuscht als sie bei den Dionysien des Jahres 423 v. Chr. nur den dritten Platz belegten. Ein Spottstück auf das damals neumodische, vermeintliche Wissen derer, die »die schlechtere Sache zur besseren« machen.
68 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro