cirra , s. cirrus /.
Cirrha , ae, f. (Κίῤῥα), ... ... 5, 137. – Dav. Cirrhaeus , a, um (Κιῤῥαιος), cirrhäisch, Plin., poet. = apollisch od. ...
ir-rādo , rāsus, ere (in u. rado), hineinschaben, Cato r. r. 157, 7 u. 8.
ir-radio , āre (in u. radio ... ... . – II) intr. strahlen, coeperat interea post tristia sabbata felix irradiare dies, brach an, Sedul. 5, 316: non unā infusione (Färbung) velleris statim pretiosus sucus irradiat, Ambros. apol. David 8. § 45.
1. irrāsus , a, um (in u. rado), I) ungeglättet, clava, Sil. 8, 585. – II) ungeschoren, cum capite irraso, Plaut. rud. 1303.
irratio , ōnis, f. (in u. ratio), die Unvernunft, Tert. adv. Prax. 15.
2. irrāsus , a, um, s. ir-rādo.
cirrātus , a, um (cirrus), I) kraushaarig, umlockt ... ... . 9, 29, 7: caepa cirrata, haariger Zwiebelkopf, Petr. 58, 2: pueri nigri, Angustin ... ... 2 .: feminae, Amm. 14, 6, 20. – subst., cirrātī, ōrum, m., Lockenköpfe (v. ...
irraucus , a, um (in u. raucus), heißer, Plin. Val. 1, 2.
ir-raucēsco , rausī, ere (in u. raucus), heißer werden, Cic. de or. 1, 259.
ir-ratiōnālis , e (in u. rationalis), I) unvernünftig, Cels., Sen. u.a.: Ggstz. rationalis, Diom. 420, 11 u. 13. Mart. Cap. 4. § 349. – II) ohne Anwendung der Vernunft ausgeführt, ...
irratiōnābilis , e, Adi. m. Compar. (in ... ... Spät. – subst., irratiōnābilia, ium, n., unvernünftige Wesen, Lact. 2, 2 ... ... zB. Cels. prooem. p. 7, 1 D.) muß dafür irrationalis gelesen werden; s. Spalding Quint. ...
irratiōnāliter , Adv. (irrationalis), unvernünftig, Tert. adv. Marc. 2, 6 u.a.
irratiōnābiliter , Adv. (irrationabilis), unvernünftig, Charis. 57, 4. Prisc. 1, 42. Tert. de paenit. 1. Amm. 19, 10, 1. Cael. Aur. de morb. acut. 2, 37, 199.
irratiōnābilitās , ātis, f. (irrationabilis), die Unvernunft, Ps. Apul. Ascl. 26 in. u. Eccl.
aurōro , āre (aurora), wie das Morgenrot strahlen = feuerrot glänzen, Varr. sat. Men. 121 B. Vgl. Gloss. Vat. in Class. auct. 8, 56: ›aurorare, illuminare, clarificare, irradiare‹.
in-claudibilis (in u. claudo), unschließbar, irrational, Placid. gloss. V, 26, 14.
ratiōnābiliter , Adv. (rationabilis), vernunftgemäß, vernünftig (Ggstz. irrationabiliter), Macr. somn. Scip. 2, 11, 17. Ps. Apul. Ascl. 16; Apul. de Plat. 1, 8. Amm. 20, 4, 8. Lact. epit. 61, ...
cirrus , ī, m., I) krauses, von Natur gelocktes Haar ... ... an den Kleidern, Phaedr. 2, 5, 13. – / Nbf. cirra, μαλλός, Auct. de idiom. gen. (IV) 576, 61 K.
alogus , a, um (ἄλογος), I ... ... Steup de Prob. gramm. p. 85). – II) insbes., irrational als. t.t.: a) der Mathem., aloga linea, ...
Buchempfehlung
Im Alter von 13 Jahren begann Annette von Droste-Hülshoff die Arbeit an dieser zarten, sinnlichen Novelle. Mit 28 legt sie sie zur Seite und lässt die Geschichte um Krankheit, Versehrung und Sterblichkeit unvollendet.
48 Seiten, 4.80 Euro