Dēlia , s. Dēlius unter Delos.
... im Pass. m. dopp. Nom., duces (zu A.) ii deliguntur, qui etc., Caes. – m. folg. indir. Fragesatz od. Relativsatz, tempus a natura ad deligendum quam quisque viam vivendi sit ingressurus datum est, ... ... equite, Liv.: duces hostium XL milia ex omni numero deligunt earum civitatum, quae etc., d.i. ...
... (oculum) lanam imponere et deligare, Cels.: eiusque fili capita inter se deligantur, Cels. – b) ... ... ea (statua) Sopatrum divaricari et deligari iubet, Cic.: noxio post terga deligantur manus, Sen. rhet.: übtr., deligatus morbo carnis, gefesselt ... ... Auct. b. Afr.: qui propter erat valetudinem et deligatus et plurimis medicamentis delibutus, Quint.
... eig.: sol umoris parvam delibat ab aequore partem, Lucr.: eius osculum delibatum digitis, abgestrichen, gestreichelt, ... ... ut omnes undique flosculos carpam et delibem, Cic. – II) übtr.: A) im allg., ... ... oder hinnehmend kosten, genießen, ex universa mente divina delibatos animos habemus, Cic.: novum ...
... -abweichen, I) eig., nil ut deliret (deleret) amussis, Auson. de viro bono (XXX ... ... Komik., Cic. u.a.: claudicat ingenium, delirat lingua, labat mens, Lucr.: quidquid de caelo physici delirant, Lact.: quidquid delirant reges, plectuntur Achivi (sprichw.), d.i. das wahnwitzige Beginnen der ...
... , ex qua tantum tectorium vetus delitum sit et novum inductum, Cic. II. Verr. 1, 145 K.: tabellas cerā superinducit delitā, Iustin. 2, 10, 14. ... ... = deleo, verwischen, delitae litterae, Varro u. epistula delita, Calv. bei Diom. ...
Dēlius , a, um, s. Dēlos.
dē-līmo , (āvī), ātum, āre, abfeilen, Plin. 34, 111.
dēlico , āre, s. dē-liquono. II.
fidēlis , e (fidēs, eī), der Treue beweist, Treue ... ... Cic.: mens, Tibull.: canis, Hor. – amicus fidelior, Liv.: socii fideliores, Cic. – fidelissima coniunx, Cic.: de servis suis quem habuit ... ... , m., die Getreuen, Vertrauten, si quem tuorum fidelium voles, ad me mittas, Cic ...
... res aut caeno oblita aut rubricā delibuta, Cornif. rhet.: funes pice delibuti, Serv.: cruenti et humano sanguine delibuti (von Seeräubern), Sen. rhet.: delibutus caeno, Plaut.: sanie delibutae, Pacuv. fr.: delibutus unguentis, Sen. rhet. u. ...
... : übtr., mit Worten, astu colubroso viam delineavit, Tert. adv. Val. 4: veritates, ex quibus imagines deliniarentur, Tert. de res. carn. 20 in.: mit folg ... ... postea per me ipsum quaererem, in memoria mea delineasti, Augustin. conf. 4, 3.
fidēlia , ae, f., ein irdenes Gefäß, Topf, I) ... ... zum Anstreichen, das Tünchgefäß, im Sprichw.: duo parietes de eadem fidelia dealbare, wie unser »zwei Fliegen mit einer Klappe schlagen« = ...
... usu deliquantur, Cels. – II) übtr., in der Form dēlico = durch die Rede erläutern, klar machen, bedeutlich angeben, ... ... .: m. Acc. u. Infin., ut tu ipse me dixisse delices, Plaut. mil. 844 (dazu Brix u. Lorenz). ...
dē-lingo , līnxi, līnctum, ere, ablecken, puerum (v. einem Löwen), Lampr. Anton. Diad. 5. § 6. – prägn., weglecken, auslecken = leckend zu sich nehmen, huius cochleare plenum paulatim, Cels. 3, ...
dēlīrus (dēlērus), a, um, Adi. m. Compar ... ... .: mater, Hor.: Epicurus, Lact.: quasi delirum (Aesopum) risit, Phaedr.: nihil dici delirius potest, Lact. (s. Bünem. Lact. 3, 18 ... ... – neutr. Plur. subst., animus dementit deliraque fatur, spricht aberwitziges Zeug, Lucr. 3, 464 ...
dē-libro , āvī, ātum, āre (de u. liber), ... ... vgl. 5, 11, 1): materiam, Col. 5, 11, 10: ligna delibrata, id est decorticata, Ps. Ascon. Cic. div. in Caecil. § ...
2. dēlicia od. dēliquia , ae, f. (de u. liquere), der obere Dachbalken, Vitr. 6, 3, 2; vgl. Paul. ex Fest. 73, 2.
dēlīrāmentum (dēlērāmentum), ī, n. (deliro), albernes Zeug, -Geschwätz, Possen, Komik. u.a.: deliramenta loqui, Unsinn-, irre reden, Plaut. (s. Brix Plaut. ...
dēlicus , a, um ( aus de-lac-os, zu lac, Milch), von der Mutterbrust abgesetzt, -entwöhnt, porci, Varro r. r. 2, 4, 16.
Buchempfehlung
Die beiden Schwestern Julchen und Lottchen werden umworben, die eine von dem reichen Damis, die andere liebt den armen Siegmund. Eine vorgetäuschte Erbschaft stellt die Beziehungen auf die Probe und zeigt, dass Edelmut und Wahrheit nicht mit Adel und Religion zu tun haben.
68 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro