Aemonia , - nidēs , - nis , - nius , s. Haemonia.
Haemonia , ae, f. (Αἱμονία), Hämonien ... ... carm. 1, 37, 20. Ov. ex Pont. 1, 4, 31: Haemonia terra, Ov. rem. 249. – Dav.: A) Haemonidēs , ...
scāmōnia u. -nium , s. scammōnia.
scammōnia (scāmōnia) u. scammōnea , ae, f. (σκ ... ... ), das Purgierkraut, die Purgierwinde (Convolvulus Scammonia, L.), Cic. u.a.: sucus scamoniae, quem diagridium appellamus, Cael. Aur. de morb. acut. 2, ...
Ammōniacus , s. Ammōn.
daemoniacus , a, um (*δαιμονιακός), dämonisch, teuflisch, Eccl. – subst., daemoniacus, ī, m., ein vom bösen Geist Besessener, Eccl.
diascammoniās (διὰ u. σκαμμονία), Purgierwurzelsaft, als Purgiermittel, Cael. Aur. acut. 1, 17, 179.
thȳmiāmātus , a, um (thymiama), mit Räucherwerk versetzt, ammoniacum thymiamatum, Ammoniakgummi (bei Cels. 6, 6, 28 ammoniacum thymiama), Plin. Val. 1, 22 (wo jetzt falsch thyminatum): cinis ...
metōpion u. - ium , iī, n. (με ... ... ;πιον), I) der Saft eines afrikanischen Baumes, sonst gummi Ammoniacum gen., Plin. 12, 107: der Baum selbst metopos gen., ...
thȳmiāma , atis, n. (θυμίαμα ... ... 64, 5. Vulg. exod. 25, 6; 30, 1 u.a.: ammoniacum thymiama, Ammoniakgummi, Cels. 6, 6, 28.
chȳmiātus , a, um (χυμίον), saftig, flüssig, ammoniacum, Plin. Val. 2, 18.
diagrydion (diagridium, diagredion), iī, n. (verdorben aus δακύδιον), der Saft der Purgierwurzel (scammonia, w. s.), Cael. Aur. acut. 1, 17, 179; 2, 12, 83 u.a. Veget. mul. 5, ...
scammōnium , iī, n., s. scammōnia.
mendāciloquus (mendācilocus), a, um (mendacium u. loquor), Lügen redend, lügenhaft, nihil est mendacilocum magis, Plaut. trin. 200: daemonia mendaciloqua, Augustin. epist. 185, 13 u. c. Faust. 15, ...
... .: guttae, das Gummiharz (s. unten Ammoniacum), Scrib.: thymiama, Cels.: sal, ein im Sande der Ammonsoase gefundenes Salz (bei Neuern sal Ammoniacum), Plin. u.a. – subst. Ammōniacum, ī, n., Ammonium = Gummiharz, ...
... . Fort. carm. 6, 10, 44. – Dav.: A) Telamōniadēs , ae, m. (Τελαμωνιάδης), der Telamoniade (Sohn des Telamon), d.i. Ajax, Ov. – ...
... , 44. – Dav.: A) Nasamōniacus , a, um (Νασαμωνια ... ... Ov. – poet. = afrikanisch, Stat. – B) Nasamōnias , adis, f. (Νασαμωνι ...
frēno , āvī, ātum, āre (frenum), I) zäumen, ... ... 523: qualibus orbem moribus frenet, Claud. de cons. Stil. 2, 2: Haemoniam primis Pelias frenabat ab annis, Val. Flacc. 1, 22. – b) ...
stīllo , āvī, ātum, āre (stilla), I) intr. ... ... , a) eig.: rorem (Tränen) ex oculis, Hor.: Africa Hammoniaci lacrimam stillat, Plin.: stillatum lac, Arnob.: stillata cortice myrrha, herabgeträufelte, ...
falcātus , a, um (falx), I) mit Sicheln versehen, quadrigae, Liv. u.a.: currus, Curt. u.a ... ... sichelförmig, Ov.: est sinus adductus modice falcatus in arcus, Ov.: est sinus Haemoniae curvos falcatus in arcus, Ov.
Buchempfehlung
Seine naturalistische Darstellung eines Vater-Sohn Konfliktes leitet Spitteler 1898 mit einem Programm zum »Inneren Monolog« ein. Zwei Jahre später erscheint Schnitzlers »Leutnant Gustl" der als Schlüsseltext und Einführung des inneren Monologes in die deutsche Literatur gilt.
110 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Für den dritten Band hat Michael Holzinger neun weitere Meistererzählungen aus dem Biedermeier zusammengefasst.
444 Seiten, 19.80 Euro