fēlio , īre, (fēlēs), schreien, v. Panther, Suet. fr. 161. p. 247, 5 R. Anthol. Lat. 762, 50 (233, 50).
Pēlion , iī, n. (Πήλιον ... ... das Schiff Argo (weil dessen Holz auf dem Pelion gehauen war), Prop.: u. so carina, Val. Flacc.: ... ... Sen. poët. – B) Pēlias , adis, f., vom Pelion, pelisch, hasta, ...
Hēlios od. - ius , ī, m. (Ἥλιος) = Sol, Augustin. de civ. dei 22, 22, 3. p. 606, 13 D 2 . (synk. Heli sacerdos). – griech. Genet. Heliu trapeza ...
pellio , ōnis, m. (pellis), der Verarbeiter der Felle, der Kürschner, Plaut. Men. 404. Lampr. Alex. Sev. 24, 5. Tarrunt. dig. 50, 6, 6. Cod. Theod. 13, 4, 2.
scelio , ōnis, m. (scelus), der gottlose-, verruchte Mensch, der böse Bube, Petron. 50, 5 cod. Trag. u. ed. Anton (Bücheler stelio = stellio).
bellio , ōnis, m., eine Pflanze, die Getreide- Wucherblume (Chrysanthemum segetum, L.), Plin. 21, 49.
cellio , ōnis, m. (cella), der Kellermeister, Corp. inscr. Lat. 2, 5356.
belion , ī, n., eine Pflanze = polion (w. s.), Ps. Apul. herb. 58.
stēlio , s. stēllio.
melior , s. bonus.
sepelio , pelīvī u. peliī, pultum, īre (altind. saparyáti, verehrt), einen Toten-, die Gebeine eines Toten zur Ruhe bringen (vgl. Plin. 7, 185 sepultus intellegitur quoque modo conditus), I) eig.: a) ...
stēllio (stēlio), ōnis, m. (stella), griech. ἀσκαλαβώτης, die Sterneidechse ... ... Person, Apul. met. 5, 30. – / Über die Schreibart stelio s. Lachmann Lucr. p. 33. – Caper 107, 2 will ...
meliōro , āre (melior), verbessern, Ulp. dig. 7, 1, 13. § 5 u.a. ICt. u. Eccl.
asellio , ōnis, m. (Demin. v. asellus = asinarius), der Eseltreiber, Ennod. carm. 2, 24 lemm.
proelio , āre = proelior, Enn. fr. scen. 5.
ardelio , s. ardalio.
proelior , ātus sum, ārī (proelium), ein Treffen liefern, fechten, ad Syracusas, Cic.: centies vicies, Plin.: pr. pedibus (zu Fuße), Caes., curru (zu W.), Tac.: eminus, Auct. b. Alex.: cum equitibus, Caes.: ...
... aufrührerische Herrschaft, Suet.: rebellionem facere, Caes.: magnam partem Etruscorum ad rebellionem compellere, Liv.: rebellionem parare, Tac.: Samnites arma et rebellionem spectare, Liv.: Boiorum quoque gentem ad rebellionem spectare, Liv.: ad rebellionem res spectare videbatur, Liv.: ut diu ...
2. rebellio , ōnis, m. (rebellis), der gegen den Sieger od. Unterdrücker den ... ... Cass. 9, 11. Vgl. Plac. Gloss. V, 38, 8 ›perduelliones, rebelliones, per quos bella oriuntur‹.
matellio , ōnis, m. (Demin. v. matula, s. Varro LL. 5, 119. Paul. ex Fest. 126, 3), das Nachtgeschirr, Cato r. r. 10, 2 u. 11, 3. Varro de vita P ...
Buchempfehlung
Die Fledermaus ist eine berühmtesten Operetten von Johann Strauß, sie wird regelmäßig an großen internationalen Opernhäusern inszeniert. Der eingängig ironische Ton des Librettos von Carl Haffner hat großen Anteil an dem bis heute währenden Erfolg.
74 Seiten, 4.80 Euro