Vīminius , s. vīminālis.
sīminīnus , a, um (simia), von Affen, Affen-, herba, eine Pflanze, Ps. Apul. herb. 86. – / Iul. Obs. 103 Jahn feminino capite.
collīminium , s. collīmitium.
post-līminium , iī, n. (post u. limen; ... ... ., Cic.: p. habere, ICt.: p. alci dare, ICt.: ius postliminii, ICt. – gew. Abl. postlīminiō, durch das Heimkehr-, Rückkehrrecht, a) eig.: p. ...
vieo , ētum, ēre (altind. vyáyuti, windet, wickelt, ... ... binden, flechten, corollam, Enn. fr. var. 45: quod ex viminibus vietur, Varro LL. 5, 140: vimina, unde viendo quid facias, ut ...
... eig., Varro u.a.: volucres viscatis illigatae viminibus, Leimruten, Petron.: corpus navium viminibus contextum, Caes.: scuta ex cortice facta aut viminibus intextis (Flechtwerk), Caes.: e viminibus pecudumque tegumentis inconditos sibi clipeos fecerant, Flor.: rami lento vimine (mit ...
solidē , Adv. (solidus), I) dicht, fest, cista viminea, quae neque spisse, solide tamen et crassis viminibus contexta sit, Colum. 12, 56, 2: nemo nostrûm s. natus est ...
in-tego , tēxī, tēctum, ere, bedecken, überdecken, überziehen ... ... saltum omnem camposque circa intexit, Liv. – m. Abl., reliquam partem scrobis viminibus ac virgultis, Caes.: stramento omnia tecta, Liv.: ventriculus atque intestina pingui ac ...
ex-ungo (ex-unguo), ūnctus, ere u. ex- ... ... , expotum, exunctum, elutum in balineis, Plaut. trin. 406: vos eam exestis exunguimini exbibitis, Plaut. truc. 312: u. refl. (in einem scherzh. ...
tabella , ae, f. (Demin. v. tabula), I) ... ... die kleine Tafel, das Brettchen, Täfelchen, Plin.: liminis, das Brett der Schwelle, Catull. – II) meton., von dem ...
ā-mōlior , ītus sum, īrī, mit Anstrengung wegschaffen, beiseite schaffen, beseitigen, entfernen, I) eig.: haec hinc propere amolimini, Plaut.: am. obiecta onera, Liv.: am. obstantia silvarum, Tac.: manibus ...
noverca , ae, f. (novus), die Stiefmutter, ... ... amisisti matrem statim nata; crevisti sub noverca, Sen.: an non putas esse aliquid discriminis inter matrem et novercam? Sen. ep. 94, 15. – Sprichw., ...
sub-ōrno , āvī, ātum, āre, I) ausrüsten, ... ... natura subornatus, Cic.: leporem pinnis subornatum, Petron. – bildl., legati subornati criminibus, denen die vorzubringenden Beschuldigungen an die Hand gegeben waren, Liv. – ...
in-tūtus , a, um, ungesichert, unsicher, I) ... ... schutzlos, unverwahrt, castra, Liv.: urbs, Liv.: quousque cunctando rem publicam intutam patiemini? Sall. fr.: quod uberrimum spolianti et defendentibus intutum petebant, was dem ...
... di Viterbo), bei den Alten bald Ciminius mōns , bald Ciminius saltus , bald Ciminiī saltūs , gew. Ciminia silva gen., Liv. 9, 36–38 (alle ... ... 29 ed. Oberl. – Dah. die ganze Gegend Ciminia , ae, f., Amm. 17, ...
Sūtrium , iī, n., eine Stadt in Etrurien, südlich vom Kriminussee, an der Südostseite des kriminischen Waldes, j. Sutri, Liv. 6, 3, 2 u.a. Vell. 1, 14, 2. – Sprichw., quasi eant Sutrium, d. ...
2. sub-sero (seruī), sertum, ere, darunterstecken, - ... ... Amm. 20, 3, 8. – übtr., per arcanos susurros nutrimenta fictis criminibus, neue Nahrung geben, Amm. 14, 11, 3: super hoc Eutherio ...
remōtio , ōnis, f. (removeo), I) das Zurückbewegen ... ... , Beseitigung, tutoris, Ulp. dig. 26, 10, 4: bildl., criminis, Zurückweisung der Beschuldigung, Cic. de inv. 1, 15 ...
properē , Adv. (properus), schleunig, eilends, eilfertig, nonne hinc vos propere stabulis amolimini? Pacuv. fr.: pr. sequere me ad macellum, Plaut.: ita celeri curriculo fui propere a portu honoris causā tui, habe mich beeilt, Plaut.: pr. ...
ob-versor , ātus sum, āri, vor etwas ... ... herumtreiben, -herumschwärmen, -sich zeigen, A) eig.: castris, Liv.: limini, Plin. ep.: Carthagini, Liv.: obversata vestibulo carceris maesta turba, Liv.: ...
Buchempfehlung
Bereits 1792 beginnt Jean Paul die Arbeit an dem von ihm selbst als seinen »Kardinalroman« gesehenen »Titan« bis dieser schließlich 1800-1803 in vier Bänden erscheint und in strenger Anordnung den Werdegang des jungen Helden Albano de Cesara erzählt. Dabei prangert Jean Paul die Zuchtlosigkeit seiner Zeit an, wendet sich gegen Idealismus, Ästhetizismus und Pietismus gleichermaßen und fordert mit seinen Helden die Ausbildung »vielkräftiger«, statt »einkräftiger« Individuen.
546 Seiten, 18.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro