iōta , n. indecl. (ἰῶτα), das Jota, ... ... 4. Fulg. de contin. Verg. p. 143 M. – Nbf. iōta, ae, f., Auson. edyll. 12. de litt. monosyll. v. ...
diōta , ae, f. (διώτη), ein zweihenkeliges Weingefäß, ... ... 1, 9, 8. Isid. 16, 26, 13 (wo nach Zangemeister diota dicitur zu lesen). Vgl. Gloss. ›diota, ἀμφόριον, οἰνοφόριον‹.
idiōta u. idiōtēs , ae, m. (ἰδιώτ ... ... Tert. ad martyr. 1. p. 3). – / Der Nomin. idiota steht Vitr. 6, 8 (11), 10. Augustin. epist. 137, ...
caryōta (cariōta), ae, f. (καρυωτή), eine nußförmige große Dattelart, Varr. r. r. 2, 1, 27. Plin. 13, 44. Plin. ep. 1, 7, 6. Mart. 8, ...
hāmiōta , ae, m. (hamus), der Angler, Plaut. rud. 310: hamiotae aucupesque, Varro sat. Men. 55.
cariōta , s. caryōta.
patriōta , ae, m. (πατριώτης), der Landsmann, Gregor, epist. 8, 37.
Dēiotarus , ī, m. (Δηϊόταρος), ... ... Rede verteidigt, Cic. ep. 9, 12, 2. – Dav. Dēiotariānus , a, um, dejotarianisch, oratio (des Cic.), Serv. ...
iōtacismus , ī, m. (ἰωτακισμός), der Jotazismus, I) die fehlerhafte (zu kurze od. zu gedehnte) Aussprache des I, zB. ius wie is u. ite wie ...
vicāriotās , ātis, f. (vicarius), die Stellvertretung, Gegenleistung, servitii, Ven. Fort. in fine epist. praem. carm. 5. libr. 6.
Līothasium genus naporum = λειοθασία, eine glatte Art Rüben aus Thasos, Plin. 19, 75.
biothanatus , a, um (βιοθάνατος ... ... 5, 8; 3, 13 u. 4, 6: übtr., qui sunt biothanati facti, in den ewigen Tod gestürzt (im Ggstz. zu immortalis), Commodian ...
mȳotacismus u. myȳtacismus , ī, m., der häufige Gebrauch-, die häufige Aufeinanderfolge des Buchstaben M (μῦ), Form myot., Diom. 453, 4. Pompeii comment. 286, 7; 287, 7; 298 ...
compatriōta , ae, m. (com u. πατριώτης), der Landsmann, ... ... 3, 6, 25. Corp. inscr. Lat. 6, 7658. Vgl. ›compatriota, συμπολίτης‹, Gloss. II, 574, 35.
Macrobiōtae , ārum, m. = Macrobii no. I (w. s.), Sen. de ira 3, 20, 2.
1. rēx , rēgis, m. ( von rego, gallisch ... ... Staates, der König, Fürst, Regent, I) eig.: rex Deiotarus u. Deiotarus rex, Cic.: Alexander rex, Cic. u. Sall. fr.: Amulius ...
auceps , cupis, m. (zsgz. aus aviceps von ... ... I) eig.: myropolae, aucupes, Plaut.: aucupes, venatores, piscatores, Varr.: hamiotae aucupesque, Varr. fr.: merulis intentus auceps, Hor.: ab aucupibus in hunc ...
rēcula u. rēscula , ae, f. (Demin. ... ... recula, Plaut. fr. bei Prisc. 3, 33: posteaquam rem paternam ab idiotarum divitiis ad philosophorum reculam perduxit, Cic. Sest. 110 M.: silvis coëmendis et ...
palathium , iī, n. (παλάθιον), Demin. v. palatha (w. s.), pal. caryotarum, Mart. 13, 27 lemm.
metacismus , richtiger myotacismus, w. s.
Buchempfehlung
Die tugendhafte Sara Sampson macht die Bekanntschaft des Lebemannes Mellefont, der sie entführt und sie heiraten will. Sara gerät in schwere Gewissenskonflikte und schließlich wird sie Opfer der intriganten Marwood, der Ex-Geliebten Mellefonts. Das erste deutsche bürgerliche Trauerspiel ist bereits bei seiner Uraufführung 1755 in Frankfurt an der Oder ein großer Publikumserfolg.
78 Seiten, 4.80 Euro