litāmen , inis, n. (lito), das Opfer, Stat. Theb. 10, 610. Prud. ham. praef. 50.
spithama , ae, f. (σπιθαμή), die Spanne, als Längenmaß (rein lat. dodrans), Plin. 7, 26.
imitāmen , minis, n. (imitor), die Nachahmung, Kopie, Ov. met. 11, 626: Plur., Ov. met. 4, 445 u.a.
irrītāmen , inis, n. (irrito), das Reizmittel, ... ... , Ov. met. 9, 133: animi irritamen avari, Ov. met. 13, 434: Plur., sua irritamina, Ov. met. 12, 103: irritamina corporis, Prud. ham. 523 ...
meditāmen , inis, n. (meditor), das Denken auf etw., die Vorbereitung, Anstalt zu etw., belli, Sil. 8, 324: rerum, Prud. psych. 234.
cōgitāmen , minis, n. (cogito), der Gedanke, Tert. de trin. 6. Vulg. 4. Esdr. 7, 22.
scītāmenta , ōrum, n. (1. scitus no. II), I) sehr schmackhafte Speisen, Leckerbissen, Plaut.: mellita, Apul. – II) bildl., von seltenen Ausdrücken, gleichs. Leckereien, Feinheiten, Gell. 18, 8, 1.
imitāmentum , ī, n. (imitor), die Nachahmung, ... ... , 7: consulum et priorum principum imitamenta, Amm. 16, 10, 14: imitamenta sacrilega, Augustin. c. Faust ... ... des Schmerzes, Tac. ann. 3, 5 extr.: tristitiae imitamenta, das Gaukelspiel der Trauer, Tac ...
incitāmentum , ī, n. (incito), das ... ... 12. – mit obj. Genet., incitamenta animi, Sen.: magna cogitationis incitamenta, Plin. ep.: inc. cupidinis, ... ... , Tac. – inc. periculorum et laborum, Cic.: incitamenta victoriae, Tac.: inc. educandi, Plin. pan ...
... ., matris suae, Apul.: prima invitamenta naturae, Cic.: cum multa haberet invitamenta urbis et fori, ... ... sed gloriae, Curt.: inv. sceleris, Vell.: temeritatis invitamenta, Liv.: invitamenta pacis, Tac.: invitamenta nequitiae, Augustin. de civ ... ... , Cic. fr.: multa ad luxuriam invitamenta perniciosa, Cic.: ad imitandum invitamento sunt (vitia), Aur. ...
irrītāmentum , ī, n. (irrito), das Reizmittel, ... ... . Dat., et posita veno irritamenta luxui (zu usw.), Tac. ann. 14, 15. – absol., irritamenta eadem, Tac.: quibuscumque irritamentis poterat iras militum acuebat, Liv.: fluvius totidem ...
additāmentum , ī, n. (addo), die Zugabe, ... ... , Sen. ep. 17, 8: v. Pers., Ligus, additamentum inimicorum meorum, Cic. Sest. 68: pauci senatorii (homines), additamenta factionis, Ps. Sall. de rep. 2, 11, ...
meditāmentum , ī, n. (meditor), das Denken ... ... u. so cetera belli meditamenta, Tac. hist. 4, 26: arietum meditamenta, die sinnreich ausgedachten Sturmböcke, Amm. 23, 4, 10. – u. meditamenta puerilia, die Denkübungen ...
cōgitāmentum , ī, n. (cogito) = ενθύμημα (Gloss. II, 102, 52), der Gedanke, mala cogitamenta, Eccl.
trispithamus , a, um (τρισπίθαμος), drei Spannen groß, Plin. 7, 26.
līmitāmentum , ī, n. (limito), die Festsetzung, Bestimmung, Mar. Victorin. de gen. verb. 9.
factitāmentum , ī, f. (factito) = ποίημα, das Gemachte, das Machwerk, Tert. de anim. 18 extr.
concitāmentum , ī, n. (concito), das Reizungsmittel, Sen. de ira 3, 9, 2. Fulg. myth. 3. 8. p. 73, 6 H.
exercitāmentum , ī, n. (exercito), das Übungsmittel, die Übung, corporum exercitamenta, Apul. flor. 15: iucunda exercitamenta corporis, Cael. Aur. de morb. chron. 1, 5, 164.
sincipitāmentum , ī, n. (sinciput) = ἡμικεφάλαιον, das Halbkopfstück, sincipitamenta porcina, Plaut. Men. 211 E. (Brix gegen die Hdschrn. sinciputamenta).
Buchempfehlung
Der Held Gustav wird einer Reihe ungewöhnlicher Erziehungsmethoden ausgesetzt. Die ersten acht Jahre seines Lebens verbringt er unter der Erde in der Obhut eines herrnhutischen Erziehers. Danach verläuft er sich im Wald, wird aufgegriffen und musisch erzogen bis er schließlich im Kadettenhaus eine militärische Ausbildung erhält und an einem Fürstenhof landet.
358 Seiten, 14.80 Euro