alica (halica), ae, f. (ἄλιξ), ... ... dah. im Wortspiel, mittebat Umber aliculam mihi pauper; nunc misit alicam, factus est enim dives, etwa ... ... 81. – Nbf. alicum , ī, n., u. alice , is, n. ...
alice , s. alica.
alicum , s. alica.
al-licio (ad-licio), lexī, lectum, ere ( ... ... nach den Gramm. auch alliceo, dah. Perf. allicuī, s.a.E.), anlocken, ... ... . – / Perf. allicui, wov. allicuit, Piso Frugi 1. fr. 17 ( ...
alicula , ae, f. (Demin. v. ἄλλιξ), ein kurzer leichter ... ... herabfiel, der Zipfelmantel, Mart. 12, 81, 2 (vgl. alica): polymita, Petron. 40, 5: als Kindertracht, Ulp. dig. 34 ...
alicubī , Adv. (aliquis u. ubi), irgendwo, si salvus sit Pompeius et constiterit al., Cic. – hic al. parare, Cic.: hic prope adesse al., Ter. – wiederholt, ut al. obstes tibi, al. irascaris, al. ...
al-liceo , s. al-licio.
af-flīcto (ad-flīcto), āvī, ātum, āre ( ... ... , Ter.: cum Alcibiades se afflictaret, Cic.: afflicter miser, Plaut.: afflictari lamentarique coepisse, Cic.: de ... ... homines noctu hic in via? Plaut.: foedo afflictari amore, Lucr.: afflictari gravi morbo, Liv., comitiali morbo, Tac.: ...
alicunde , Adv. (aliquis u. unde), irgendwoher (s. Osann Cic. de rep. 6, 27. p. 410), I) eig.: venit meditatus al. ex solo loco, Ter.: aut decedere nos al. cogit aut prohibet accedere, ...
Aeolicus , a, um, s. Aeolēs.
1. afflīctus (adflīctus, arch. affleictus, Corp. ... ... 1) übelzugerichtet, zerrüttet, mißlich, elend, unglücklich (Ggstz. integer, florens), fortuna, ... ... afflictus, debilitatus, iacens, Cic.: afflictus vitam in tenebris luctuque trahebam, Verg.: excitare afflictos, Cic.: recreare afflictos animos bonorum, Cic.: ...
afflīctio (adflīctio), ōnis, f. (affligo), I) der Stoß, Schlag gegen etw., afflictiones corporis, Augustin. de genes. ad litt. 7, 19, 15 ... ... Niedergeschlagenheit, Betrübnis, Sen. ad Helv. 17, 5 (Koch afflictationis). Vulg. gen. 16, 11 u ...
alicārius (halicārius), a, um (alica), zu den Speltgraupen gehörend, Speltgraupen-, reliquiae (Abfälle), ... ... ex Fest. 7, 18). – subst., alicārius, ī, m., der Speltgraupenmüller, Lucil. sat. 15, 38.
afflīctor (adflīctor), ōris, m. (affligo), der Herabwürdiger, senatus odit te afflictorem ac perditorem non modo dignitatis et auctoritatis, sed omnino ordinis ac nominis sui, Cic. Pis. 64.
afflīctim (adflīctim), Adv. (afflictus), niedergeschlagen, Diom. 407, 4. Mart. Cap. poët. 4. § 327.
2. afflīctus (adflīctus), ūs, m. (afflīgo), das Anschlagen, nubium, Apul. de mundo 15.
aedīlicius (nicht aetilitius), a, um (aedilis), den ... ... Eutr. – b) subst., aedīlicius, ī, m., ein gewesener Ädil, ein ... ... von ädilizischem Rang, Varr., Cic. u.a. – / ēdīlicius geschr. Corp. inscr. Lat. ...
alicastrum , ī, n. (alica), eine Art Dinkel, Sommerdinkel, ital. marzolo (weil er im März gesät wird), Col. 2, 6, 3; 2, 9, 3. Isid. 17, 3, 9.
alicacabum , ī, n. (ἁλικάκαβον), eine Pflanze mit betäubender Kraft; wie das Opium, Th. Prisc. 4, 1.
afflīctrīx (adflīctrīx), īcis, f. (Fem. zu afflictor), anschlagend, nubes, Apul. de mund. 15.
Buchempfehlung
Ein lange zurückliegender Jagdunfall, zwei Brüder und eine verheiratete Frau irgendwo an der skandinavischen Nordseeküste. Aus diesen Zutaten entwirft Adolf Müllner einen Enthüllungsprozess, der ein Verbrechen aufklärt und am selben Tag sühnt. "Die Schuld", 1813 am Wiener Burgtheater uraufgeführt, war der große Durchbruch des Autors und verhalf schließlich dem ganzen Genre der Schicksalstragödie zu ungeheurer Popularität.
98 Seiten, 6.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro