murmillōnicus (myrmillōnicus), a, um (murmillo, myrmillo), dem Murmillo eigen, des Murmillo, murm. genus armaturae, Fest. 285 (a), 13. Paul. ex Fest. 284, 2: myrm. scuta, Paul. ex Fest. 144, 12.
mirmillōnicus , a, um, s. murmillōnicus.
ob-sum , fuī, esse, entgegen-, hinderlich sein, schaden ... ... tibi oberunt, Plaut.: non modo igitur nihil prodest, sed obest etiam Clodii mors Miloni, Cic.: subicimus id, quod aut nobis adiumento futurum est, aut offuturum illis ...
1. scaeva , ae, m. (scaevus), I) der ... ... 10. Corp. inscr. Lat. 6, 10180 (wo mur. scaev. = murmilloni scaeva). – II) Scaeva, ein röm. Beiname.
myrmillo , - ōnicus , s. murmillo, murmillōnicus.
optābilis , e (opto), wünschenswert, mihi pax in primis ... ... sit, Sen. – alci optabilius est m. folg. Infin., certe optabilius Miloni fuit dare iugulum P. Clodio, Cic.: utrum bono viro et sapienti optabilius ...
... 3, 21 sq. – Dav. Milōniānus , a, um, milonianisch, des Milo, tempora, die Z., als Milo angeklagt wurde, ... ... Att. 9, 7. litt. B. § 2. – subst., Milōniāna, ae, f. (verst. oratio), die Rede ...
fīgo , fīxī, fīxum, ere (verwandt mit griech. θήγω ... ... omnia mea studia, omnem operam, curam, industriam, cogitationem, mentem denique omnem in Milonis consulatu fixi et locavi, Cic. ep. 2, 6, 3: fixus in ...
loco , āvī, ātum, āre (locus), wohin stellen, ... ... omnia mea studia, omnem operam, curam, industriam, cogitationem, mentem denique omnem in Milonis magistratu fixi et locavi, Cic. – prudentia locata est in delectu bonorum et ...
1. prō-sum , prōfuī, prōdesse, nützlich sein, nützen ... ... nec alteri prosunt, Cic.: non modo igitur prodest, sed obest etiam Clodii mors Miloni, Cic.: nec hodie, ut prosit mihi Romanorum gratia, ne obsit tantum, ...
Annius , a, um, Name einer römischen gens, aus ... ... um, einen Annius od. eine Annia betreffend, annianisch, Ann. Milonis domus, Cic. ad Att. 4, 3, 3: caput Ann. de ...
cōnsecro , āvī, ātum, āre (con u. sacer), ... ... Opfer weihen od. preisgeben, esse (se) iam consecratum Miloni, Cic. de har. resp. 7. II) heilig sprechen ...
facultās , ātis, f. (v. alten facul, w. ... ... , Möglichkeit, Gelegenheit, A) eig.: a) etwas zu tun, Miloni manendi nulla f., Milo konnte nicht bleiben, Cic.: dare alci facultatem ...
inter-imo , ēmī, ēmptum (ēmtum), ere (inter u ... ... den letzten Stoß, Plaut.: u. so me exanimant et interimunt hae voces Milonis, diese Äußerungen des M. erfüllen mich mit Todesangst, Cic. – / ...
col-laudo , āvī, ātum, āre (con u. laudo), ... ... satis multis verbis, Cic.: mores tuos secundum facta et virtutes tuas, Ter.: si Milonis causam accusatoris voce collaudatam probaro, Cic. – m. Ang. weshalb ...
ante-verto (ante-vorto), vertī (vortī), versum (vorsum), ere ... ... , tum subsequens, Cic. de nat. deor. 2, 53: vidit necesse esse Miloni proficisci Lanuvium illo ipso, quo est profectus, die, itaque antevertit (suchte ...
dīmicātio , ōnis, f. (dimico), I) das Herumfechten ... ... Sich-Herumschlagen, der Kampf, quanto opere mihi esset in hac petitione Milonis omni non modo contentione, sed etiam dimicatione elaborandum, nicht allein angestrengt zu ...
Caesōnius , a, ein röm. Familienname, unter dem bekannt: ... ... Namen Caesennius [s. d.] u. Caesonius). – u. bes. Milonia Caesonia, die Geliebte u. nachmalige Gemahlin des Kaisers Kaligula, die diesem einen ...
con-quiēsco , quiēvī, quiētum, ere, der Ruhe pflegen, ... ... victoriis, Cic.: si Italia a delectu, urbs ab armis sine clade Milonis numquam esset conquietura, Cic.: nullum esse tempus, quo funestorum principum manes a ...
1. contemptus , a, um, PAdi. m. Compar. ... ... quam res est contempta homo! Sen. – quae vox potest esse contemptior, quam Milonis Crotoniatae? Cic.: nihil contemptius neque infirmius, si sint, qui contemnant, Liv. ...
Buchempfehlung
Simon lernt Lorchen kennen als er um ihre Freundin Christianchen wirbt, deren Mutter - eine heuchlerische Frömmlerin - sie zu einem weltfremden Einfaltspinsel erzogen hat. Simon schwankt zwischen den Freundinnen bis schließlich alles doch ganz anders kommt.
52 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Dass das gelungen ist, zeigt Michael Holzingers Auswahl von neun Meistererzählungen aus der sogenannten Biedermeierzeit.
434 Seiten, 19.80 Euro