imitātio , ōnis, f. (imitor), I) die Nachahmung, ... ... Person usw.), cum est arduum similitudinem effingere ex vero, tum longe difficillima est imitationis imitatio, Plin. ep. 4, 28, 3.
imitātor , ōris, m. (imitor), der Nachahmer, I) im allg., Cic. u.a. – v. Abstr., imitator naturae mos, Cic. Hortens. fr. 71. p. 320 M. – ...
imitātus , Abl. ū, m. (imitor), die Nachahmung, mendicantis imitatu, Auson. perioch. Odyss. 14.
1. comitātus , ūs, m. (comitor), I) die ... ... die Umgebung, praedonis improbissimi societas atque comitatus, Cic.: muliebris ac delicatus ancillarum puerorumque comitatus, Cic.: magno comitatu venire, Verg. – Insbes.: a) ... ... , Suet.: Plur., Allobrogum comitatus, die Allobroger mit ihrer ganzen Reisegesellschaft, Sall. – b) ...
imitātrīx , trīcis, f. (Femin. zu imitator), die Nachahmerin, ... ... von Vögeln, Ov. u. Plin.: v. Abstr., imitatrix boni, voluptas, Cic.: naturae im. ars, Auson.: harum (disciplinarum) imitatrices esse coquinariam et unguentariam, Apul.
līmitātio , ōnis, f. (limito), die Festsetzung, Bestimmung, Colum . 3, 12, 1. – / Vitr. 10, 16 (22), 11 Rose lineatione.
līmitātor , ōris, m. (limito), der Abgrenzer, Serv. Verg. ecl. 9, 7.
sēmitātim , Adv. (semita), fußsteigweise, immer auf Fußsteigen, Titin. com. 14.
2. comitātus , a, um, s. comito.
dormītātio , ōnis, f. (dormito), das Schlafen, Vulg. psalm. 131,4 u. prov. 23, 21. – übtr., dorm. animi, Augustin. de mor. eccl. cath. 1, 24, 45.
imitātīvus , a, um (imitatio) = μιμητικός, zur Darstellung durch Nachahmung geeignet, Porph. Hor. sat. 1, 2, 129. Dosith. 57, 1 K. Diom. 482, 14.
dormītātor , ōris, m. (dormito), der Träumer, Faseler, Flunkerer, Plaut. trin. 862 u. 984 (dazu Brix).
sēmitātrīx , trīcis, f. (semita), Vorsteherin der Fußsteige, als Gottheit, Corp. inscr. Lat. 3, 4174.
clāmitātio , ōnis, f. (clamito), das heftige Schreien, Lärmen, Plaut. most. 6.
in-comitātus , a, um (in u. comitor), ... ... . 9, 101. – b) übtr., v. Abstr., externis virtus incomitata bonis, Ov. ex Pont. 2, 3, 36 ... ... or. 1, 234 jetzt incomptam): numquam incomitata virtus, Ambros. de off. 1, 35, 176. ...
imitātōrius , a, um (imitor), zur Nachahmung dienlich, disciplina, Augustin. serm. 57, 1 Mai. – od. aus Nachahmung hervorgegangen, peccatum, Augustin. c. Iulian. Pelag. 6. § 77.
illīmitātus , a, um (in u. limito), unabgegrenzt, unwegsam, loca, Auct. itin. Alex. M. 20 (50): terra, Serv. Verg. georg. 3, 354.
dēlīmitātio , ōnis, f. (delimito), die Abgrenzung, Gromat. vet. 227, 13.
comitātēnsis , e (comitatus), zur Würde-, zum Amte der comites (Hof- u. Militärchargen, Hofleute) gehörig, Hof-, munus, legio, Cod. Theod.: potestas, Augustin.: fabrica, Hofränke, Amm.
endromitātus , a, um (endromis), mit der Endromis angetan, Sidon. epist. 2, 2, 1.
Buchempfehlung
Der in einen Esel verwandelte Lucius erzählt von seinen Irrfahrten, die ihn in absonderliche erotische Abenteuer mit einfachen Zofen und vornehmen Mädchen stürzen. Er trifft auf grobe Sadisten und homoerotische Priester, auf Transvestiten und Flagellanten. Verfällt einer adeligen Sodomitin und landet schließlich aus Scham über die öffentliche Kopulation allein am Strand von Korinth wo ihm die Göttin Isis erscheint und seine Rückverwandlung betreibt. Der vielschichtige Roman parodiert die Homer'sche Odyssee in burlesk-komischer Art und Weise.
196 Seiten, 9.80 Euro