imitātio , ōnis, f. (imitor), I) die Nachahmung, ... ... Person usw.), cum est arduum similitudinem effingere ex vero, tum longe difficillima est imitationis imitatio, Plin. ep. 4, 28, 3.
imitātor , ōris, m. (imitor), der Nachahmer, I) im allg., Cic. u.a. – v. Abstr., imitator naturae mos, Cic. Hortens. fr. 71. p. 320 M. – ...
imitātus , Abl. ū, m. (imitor), die Nachahmung, mendicantis imitatu, Auson. perioch. Odyss. 14.
1. comitātus , ūs, m. (comitor), I) die ... ... die Umgebung, praedonis improbissimi societas atque comitatus, Cic.: muliebris ac delicatus ancillarum puerorumque comitatus, Cic.: magno comitatu venire, Verg. – Insbes.: a) ... ... , Suet.: Plur., Allobrogum comitatus, die Allobroger mit ihrer ganzen Reisegesellschaft, Sall. – b) ...
imitātrīx , trīcis, f. (Femin. zu imitator), die Nachahmerin, ... ... von Vögeln, Ov. u. Plin.: v. Abstr., imitatrix boni, voluptas, Cic.: naturae im. ars, Auson.: harum (disciplinarum) imitatrices esse coquinariam et unguentariam, Apul.
līmitātio , ōnis, f. (limito), die Festsetzung, Bestimmung, Colum . 3, 12, 1. – / Vitr. 10, 16 (22), 11 Rose lineatione.
līmitātor , ōris, m. (limito), der Abgrenzer, Serv. Verg. ecl. 9, 7.
sēmitātim , Adv. (semita), fußsteigweise, immer auf Fußsteigen, Titin. com. 14.
2. comitātus , a, um, s. comito.
dormītātio , ōnis, f. (dormito), das Schlafen, Vulg. psalm. 131,4 u. prov. 23, 21. – übtr., dorm. animi, Augustin. de mor. eccl. cath. 1, 24, 45.
imitātīvus , a, um (imitatio) = μιμητικός, zur Darstellung durch Nachahmung geeignet, Porph. Hor. sat. 1, 2, 129. Dosith. 57, 1 K. Diom. 482, 14.
dormītātor , ōris, m. (dormito), der Träumer, Faseler, Flunkerer, Plaut. trin. 862 u. 984 (dazu Brix).
sēmitātrīx , trīcis, f. (semita), Vorsteherin der Fußsteige, als Gottheit, Corp. inscr. Lat. 3, 4174.
clāmitātio , ōnis, f. (clamito), das heftige Schreien, Lärmen, Plaut. most. 6.
in-comitātus , a, um (in u. comitor), ... ... . 9, 101. – b) übtr., v. Abstr., externis virtus incomitata bonis, Ov. ex Pont. 2, 3, 36 ... ... or. 1, 234 jetzt incomptam): numquam incomitata virtus, Ambros. de off. 1, 35, 176. ...
imitātōrius , a, um (imitor), zur Nachahmung dienlich, disciplina, Augustin. serm. 57, 1 Mai. – od. aus Nachahmung hervorgegangen, peccatum, Augustin. c. Iulian. Pelag. 6. § 77.
illīmitātus , a, um (in u. limito), unabgegrenzt, unwegsam, loca, Auct. itin. Alex. M. 20 (50): terra, Serv. Verg. georg. 3, 354.
dēlīmitātio , ōnis, f. (delimito), die Abgrenzung, Gromat. vet. 227, 13.
comitātēnsis , e (comitatus), zur Würde-, zum Amte der comites (Hof- u. Militärchargen, Hofleute) gehörig, Hof-, munus, legio, Cod. Theod.: potestas, Augustin.: fabrica, Hofränke, Amm.
endromitātus , a, um (endromis), mit der Endromis angetan, Sidon. epist. 2, 2, 1.
Buchempfehlung
Der satirische Roman von Christoph Martin Wieland erscheint 1774 in Fortsetzung in der Zeitschrift »Der Teutsche Merkur«. Wielands Spott zielt auf die kleinbürgerliche Einfalt seiner Zeit. Den Text habe er in einer Stunde des Unmuts geschrieben »wie ich von meinem Mansardenfenster herab die ganze Welt voll Koth und Unrath erblickte und mich an ihr zu rächen entschloß.«
270 Seiten, 9.60 Euro