argilla , ae, f. (ἄργιλλος), weißer Ton, Töpfererde, Mergel, fusilis, Caes.: tenuis, Verg.: quid cessat hic homullus ex argilla et luto fictus Epicureus, Cic. Pis. 59: argillā udā imitari quidvis, ...
figlīnus u. nicht zsgzg. figulīnus , a, um ( ... ... Töpfer gehörig, Töpfer-, I) adi.: α) Form figlinus: creta, Töpfererbe, Pfeifenton, Varro u. Plin.: opus, Bekleidung aus gebranntem Ton, ...
immolātor , ōris, m. (immolo), der Opferer, Cic. de div. 2, 36: peregrinorum, v. Busiris, Oros. 5, 1, 16: nati unici, Prud. cath. 12, 48.
īnfantārius , a, um (infans), »mit Kindern sich abgebend«, ... ... . Lat. 11, 5623. – II) im üblen Sinne, infantarii, Kinderopferer, v. den Christen, die beschuldigt wurden, daß sie Kinder schlachteten ...
tūrificātor (thūrificātor), ōris, m. (turifico, āre), der Weihrauchopferer = Götzendiener, Augustin. c. litt. Petil. 2. § 187 u. 237. – Dass. tūrificātus , ī, m., von Christen, die zur Zeit der ...
sacrificulus , ī, m. (Demin. v. sacrificus), der Opferer, Opferpriester, Liv. 25, 1, 8. Suet. Dom. 1, 2. – als Apposit., rex s., der die früher vom Könige besorgten Opfer verrichtende Opferpriester, ...
strufertāriī , ōrum, m., Opferer, die an vom Blitze getroffenen Bäumen ihre Gaben darbrachten, Paul. ex Fest. 295, 1.
sacrificātor , ōris, m. (sacrifico), der Opferer, Tert. de spect. 8 extr. u.a. Eccl.
sacrificiolus , ī, m. (Demin. v. sacrificus), der Opferer, rex, der die früher vom Könige besorgten Opfer verrichtende Opferpriester, Varro LL. 6, 31. Vgl. sacrificulus.
pulvis , eris, m., selten f., der Staub ... ... coctus, Backsteine, Stat. silv. 4, 3, 53: bes. die Töpfererde, der Ton, Mart. 14, 102, 1 u. 114, ...