... (Ggstz. descensus): sui tergoris, Col.: in Capitolium, Cic.: Gallorum in Capitolium, Plin.: in caelum (Ggstz. descensus ... ... von Gestirnen, der Aufgang, siderum, Plin.: scorpionis, Vulg. – 2) übtr ... ... hic ei gradus ad rem publicam, hic primus est aditus et ascensus ad popularem iactationem, Cic. – ...
dominium , iī, n. (dominus), die ... ... Vermögens), ICt.: rerum, Val. Max.: rerum suarum, Vell.: locorum dominium adipisci, Gromat. vet.: possessionem usus fructus, non etiam dominium adipisci, ICt.: etiam sic omnia sapientis esse dico, ut nihilominus proprium quisque in rebus suis dominium habeat, quemadmodum ...
... 1) im allg. (Ggstz. conatus): conatus tam audax traiciendarum Alpium et effectus, Liv.: huius consilii, horum consiliorum eff., Curt. u. Planc. (in Cic. ep.): magis inopiā consilii potioris quam spe effectus (Hoffn. der Ausführbarkeit), Liv.: hoc ...
... durch apud od. ad m. Akk., essetne servus apud te acceptissimus, Plaut.: pacis artibus vix quisquam Traiano ad populum acceptior exstitit, Fronto. – zugl. m. ... ... deo acceptius, quam etc., Cic.: raro alias tribuni popularis oratio plebi acceptior quam tunc severissimi consulis fuit, ...
... setas horridas comptā diligentiā perpolibo, Apul. met. 6, 28: carina citro limpido perpolita, Apul. met. 11, 16: vom Tünchen der Wände, ... ... (Feinheit u. Glätte) geben, illud opus non perp., sed dolare ...
acceptio , ōnis, f. (accipio), die Annahme, I) eig., die In-Empfang ... ... der auch vom Gegner zugegeben worden ist, Sing. u. Plur. bei Apul. doctr. Plat. 3. p. 34 Oud. p. 269 H. ...
... 16. – b) in moral. Hinsicht, turpificati animi, Cic.: decreti, Liv.: tanta f. supplicii, Liv.: ... ... (Niederträchtigkeit) utrāque linguā notata, Plin. ep.: se ingenti foeditate maculavit, Vopisc. – Plur., exsecrandae foeditates, Apul. met. 8, 29 extr ...
acceptor , ōris, m. (accipio), I) der Empfänger, (Ggstz. donator), Cod. ... ... der die Person ansieht, parteiisch, Eccl. – II) = accipiter, Lucil. sat. fr. 123. (bei Charis. 98, 11 ...
... 5, 63 (u. so m. ab u. Abl. Apul. flor. 15 in.; de deo Socr. 4): quicquid utrique regno ... ... Itin. Alex. 18 (43). – b) übtr.: dispestae nuptiae, Apul. met. 4, 26: nihil interest, quod dispescat regiam ...
... Colum. 6, 2, 7. Apic. 2, 59: liqu. de piris, Pallad. 3, 25, 12. – II) insbes., a) ... ... ;, Gloss.), die aus Fischfett bereitete Sauce, Fischsauce, Tunke, Vopisc. Aurel. 9, 6. ...
dē-saevio , iī, ītum, īre, I) sich abtoben ... ... .: sic Aeneas desaevit, Verg.: cum affatim desaevisset, Suet.: an tragica desaevit et ampullatur in arte? Hor.: omnes desaevit avide in artus, Lucan. 6, 540: ...
alluvius (adluvius), a, um (alluo), angespült, ager (= alluvio no. II), Gromat. vet. p. 369, 14 ed. Lachm. (p. 293 ed. Goes.). subst., alluvium , ī, n. = alluvio, Sidon. ep. ...
plūmēsco , ere (pluma), Federn bekommen, flügge werden, ... ... 28: plumescens aliger (Vogel), Eustath. hexaëm. 8, 8: numquid per sapientiam tuam plumescit accipiter? Vulg. Iob 39, 26.
Emporiae , ārum, f. (Εμπορίαι), Stadt im tarrakon. Hispanien, Kolonie der Phocäer, j. Ampurias, Liv. 21, 60, 2. Mela 2, 6, 5 (2. ...
superāns , antis, PAdi., doch nur im Compar. u. Superl. (supero), I) hervorragend, mons superantissimus inter iuga Alpium, Solin. 2, 25. – II) überhandnehmend, superantior ignis, ...
trepondo , neutr. indecl. (tres u. pondus), drei Pfund, radicis, adipis porcinae, Scrib. Larg. 65 u. 271; vgl. Quint. 1, 5, 15.
abluvium , ī, n. (abluo), I) die Abspülung, Gromat. p. 82, 19. – II) die Wasserflut, Laber. b. Gell. 16, 7, 2.
cybindis , didis, m. (vgl. κύμινδις), der Nachthabicht (accipiter nocturnus), Plin. 10, 24.
abreptus , ūs, m. (abripio), die Entführung eines Mädchens, Schol. in Caes. Germ. Arat. p. 396, 4 ed. Eyss.
Aesōpēus , - icus , - īus (- ius ), s. Aesōpus.
Buchempfehlung
Glückseligkeit, Tugend und Gerechtigkeit sind die Gegenstände seines ethischen Hauptwerkes, das Aristoteles kurz vor seinem Tode abschließt.
228 Seiten, 8.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Für den zweiten Band hat Michael Holzinger sechs weitere bewegende Erzählungen des Sturm und Drang ausgewählt.
424 Seiten, 19.80 Euro