... multo post, Nep.: post non multo, Nep.: haud multo post, Tac.: aliquanto post oder post aliquanto, eine geraume Zeit ... ... tempore, Verg.: non magno post tempore, Iustin.: post non longo tempore, Gell.: haud longe post, Gell. – post quam, s. post ...
apostēma , atis, n. (ἀπόστημα), ... ... 28, 217. Veget. mul. 2, 55, 2 L. – Nbf. apostēma, ae, f., Veget. mul. 4, 8 lemm. Isid. 4, ...
apostata , ae, m. (ἀποστάτης), der Abtrünnige vom Glauben, der Apostat, Tertull. de pudic. 9 u.a. Eccl.
impostor , ōris, m. (= impositor, v. impono), der Betrüger, Ulp. dig. 21, 1, 4. § 2. Hieron. epist. 38, 5 u. 54, 5.
apostato , āvī, āre, vom Glauben abtrünnig werden, Cypr. ep. 57, 3 u.a. Eccl.
apostola , ae, f. (apostolus), die Apostelin, Augustin. serm. 132, 1.
ex-pōstulo , āvī, ātum, āre, I) ernstlich-, ... ... Passiv mit Acc. rei, causam expostulatus, gefragt nach der Ursache, Tert. de cor. 1. ... ... Plaut.: exp. m. folg. Acc. u. Infin., Tac.: expostulare et queri, mit folg. Acc ...
impostūra , ae, f. (= impositura, v. impono), die Betrügerei, Fälschung, Treb. Poll. Gallien. 12, 5. Ulp. dig. 47, 20, 3. § 1. Cypr. epist. 49, 2. Augustin. enarr. in psalm. ...
dē-postulo , āre, dringend fordern, -erbitten, sibi auxilia, Auct. ... ... de res. carn 34: mit folg. ut u. Konj., post haec depostulo ut etc., Symm. ep. 9, 52. – insbes., jmds. ...
apostolus , ī, m. (ἀπόστολος, ... ... höhern Richter, rein lat. dimissoriae litterae, ICt. – II) der Apostel, Hieron. ep. in Gal. 1, 1 u.a. Eccl ...
apostasia , ae, f. (ἀποστασία), der Abfall von der Religion, Iren. 1, 3, 3.
ap-pōstulo (ad-pōstulo), āre, um etw. sehr bitten, Tert. de monog. 10.
apostropha , ae, f. u. apostrophē , ēs, f., (ἀπολστροφή), die Abkehr, eine rhet. Figur, wenn der Redner in seinem Vortrage sich von dem Richter ab- u ...
hypostasis , is, Akk. im, Genet. Plur. eōn, f. (ὑπόστασις), die Person, Persönlichkeit, Cod. Iust. 1, 1, 6. Hieron. epist. 15, 3 u. ...
apostatrīx , īcis, f., die Abtrünnige, abtrünnig vom Glauben, Vulg. Ezech. 2, 3.
apostolicē , Adv. (apostolicus), apostolisch, Avell. p. 599, 11. Fulg. Rusp. ad Thras. 1, 11.
coapostata , ae, m., der Mitabtrünnige, Lucif. Athan. 1, 16. p. 95, 1.
compostūra , ae, f., s. compositūra no. I.
apostolicus , a, um (ἀποστο ... ... . orat. 15 u. spät. ICt. – subst., apostolicī, ōrum, m., die Schüler u. Freunde der Apostel, Tert. praescr. adv. haer. 32: auch ...
apostaticus , a, um (ἀποστατικός), a) abtrünnig vom Glauben, Tert. adv. Marc. 4, 5 u.a. Eccl.: Plur. subst., Lucif. de non conv. 2. ...
Buchempfehlung
Im Jahre 1758 kämpft die Nonne Marguerite Delamarre in einem aufsehenerregenden Prozeß um die Aufhebung ihres Gelübdes. Diderot und sein Freund Friedrich Melchior Grimm sind von dem Vorgang fasziniert und fingieren einen Brief der vermeintlich geflohenen Nonne an ihren gemeinsamen Freund, den Marquis de Croismare, in dem sie ihn um Hilfe bittet. Aus dem makaberen Scherz entsteht 1760 Diderots Roman "La religieuse", den er zu Lebzeiten allerdings nicht veröffentlicht. Erst nach einer 1792 anonym erschienenen Übersetzung ins Deutsche erscheint 1796 der Text im französischen Original, zwölf Jahre nach Diderots Tod. Die zeitgenössische Rezeption war erwartungsgemäß turbulent. Noch in Meyers Konversations-Lexikon von 1906 wird der "Naturalismus" des Romans als "empörend" empfunden. Die Aufführung der weitgehend werkgetreuen Verfilmung von 1966 wurde zunächst verboten.
106 Seiten, 6.80 Euro