ab-sum , āfuī, āfutūrus, abesse (ἄπει ... ... pecuniae, Nep.: a reprehensione temeritatis absum, der Vorwurf bei Unbesonnenheit trifft mich nicht, Planc. in ... ... si vis afuisset, Liv. fr. 49 (50) bei Sen. suas. 6, 22. – bes. in der Wunschformel ...
Apsus , ī, m. (Ἄψος), ein Fluß Illyriens, der auf dem kandavischen Gebirge entspringt und in das Ionische Meer fließt, jetzt Beratino u. in seinem obern Laufe Uzumi, Caes. b. c. 3, 13, 5. Liv. ...
alsus , a, um (algeo), kühlend, kühl, erfrischend, labend, nur im neutr. compar., nihil alsius, Cic. ad Q. fr. 3, 1, 5; ad Att. 4, 8, 1.
ad-sum , s. 2. assum.
ab-sūmo , sūmpsī, (sūmsī), sūmptum, ere, ganz hinwegnehmen, wie ... ... absumpsit, Liv.: cum penates ignis absumpsit, Sen.: Carthaginem flammis absumi, Liv.: classe vi tempestatis paene absumptā, Suet.: ungula absumitur, verzehrt sich, vergeht, Ov.: sin ...
Amīsus (Amīsos), ī, f. (Ἄμισος), u. Amīsum , ī, n., ansehnliche Küstenstadt in Pontus, j. Samsun, Plin. 37, 115 u. (Form. -um) Plin. 6, ...
ānsula , ae, f. (Demin. v. ansa, ital. ... ... ; doctr. Chr. 2, 20. Arnob. 6, 16 (wo: subscudibus et catenis, uncis atque ansulis retentari): bes. kleine Öse an den Schuhsohlen (vgl ...
anīsum , ī, n. (ἄνισον ... ... Anis (Pimpinella anisum, L.), Aegyptium, Col.: u. anisum urinam movet, Cels.: anisum potui dare, Cels. – / Nbf. anēsum , ī, n., Cato r.r. ...
abūsus , ūs, m. (abutor), das Verbrauchen, ... ... Verbrauch (Ggstz. usus, der Gebrauch), Cic. top. 17: res, quae in abusu sunt od. consistunt od. continentur, verbraucht werden, ICt.
ab-ōsus , a, um (ab u. odi) verhaßt, Commod. instr. 2, 30, 7 (codd. abusum).
Aesula , Aesulānus u. Aesulum , s. Aefula.
adēsus , a, um, s. ad-edo.
anēsum , s. anīsum.
Alēsus , s. Halēsus.
apsūmo , s. ab-sūmo.
acsula , s. axula.
... wem? od. für wen? bellum sumptuosum et damnosum Romanis, Liv.: ne discordia tribunorum damnosior rei publicae esset ... ... Komik.: non in alia re damnosior quam in aedificando, Suet.: diceris damnosus et forte etiam toto capite sanandus, Augustin. serm. ...
absurdē , Adv. (absurdus), I) eig., das Ohr ... ... agere, Plaut.: alqd absurde dicere, Plaut. u. Cic.: absurde et aspere respondere verbis ... ... . Rede, Vell. 2, 83. – Compar. absurdius, ICt.: Superl. absurdissime, Eccl.
aquōsus , a, um, Adi. m. Compar. ... ... crystallus, hell, Prop.: languor, Wassersucht, Hor.: mater, Thetis, Ov.: Piscis (als Gestirn), ... ... ver aquosius, regenreicher, Sen.: locus aquosissimus, Cato: quia fere aquosissima sunt quaecumque umbrosissima, Sen.
annōsus , a, um (annus), viele Jahre habend, hochbejahrt, non ... ... ornus, Verg.: arbor, Plin. – Compar., Augustin. conf. 1, 7: Superl., Ambros. de vocat. gent. 2, 8. Augustin. de civ. dei ...
Buchempfehlung
Robert ist krank und hält seinen gesunden Bruder für wahnsinnig. Die tragische Geschichte um Geisteskrankheit und Tod entstand 1917 unter dem Titel »Wahn« und trägt autobiografische Züge, die das schwierige Verhältnis Schnitzlers zu seinem Bruder Julius reflektieren. »Einer von uns beiden mußte ins Dunkel.«
74 Seiten, 3.80 Euro