sīrius , iī, m. (σείριος), der ... ... II, A), Hyg., Verg. u.a. Dichter. – poet. attrib., sirius ardor, des Sirius, Verg.: vapor, Prud.
2. Sȳrius , a, um, s. Sȳros.
1. Syrius , a, um, s. Syrī.
cursūrius , a, um, s. cursōrius.
Massurius , s. Masurius Sabīnus.
Masurius Sabīnus , ein Jurist zur Zeit des Tiberius, Gell. 3, 16, 23 u. 4, 1, 21. Pers. 5, 90. – Dav. Masuriānus , a, um, masurianisch, deleramenta, alltägliche, abgedroschene, M. ...
torrēns , entis, PAdi. (v. torreo), I) ... ... miles sole torrens, Liv.: ripae torrentes pice, Verg.: flammae, Verg.: Sirius, Verg.: plaga, Lucan.: Sirius torrentior, Claud. – II) übtr., brausend, erhitzt, schnell fließend ...
... (Ggstz. plane), disserere, Cic.: obscurius dicere, Cic. u. Quint. – b) = im ... ... sich merken lassen. – c) = unbekannt, unberühmt, regnare obscurius, ziemlich ruhmlos, Eutr. – bes. der Herkunft nach, ...
2. Sabīnus , ī, m. (eig. der Sabiner, s ... ... . Ov. am. 8, 18, 27: u. bes. der Jurist Massurius Sabinus, wov. Sabīnianus , a, um, sabinianisch, des ...
Scȳrēis , Scȳrias, Scȳrius , s. Scȳros.
canīcula (auch canīcola geschr.), ae, f. (Demin. ... ... 598. Gell. 4, 20, 3. – II) übtr.: A) = Sirius, der hellste Stern im Hundsgestirn, der Hundsstern (dessen Aufgang ...
con-trīsto , āvī, ātum, āre (con u. tristis), ... ... pluvio frigore caelum (v. Auster), Verg.: caelum laevo lumine (v. Sirius), Verg.: colores sulphure, Plin.: vites caloribus contristantur, bekommen ein schlechtes ...
cursōrius (cursūrius), a, um (curro), zum Laufen gehörig, Läufer –, Gallicae cursuriae (Art Schuhe), Edict. Diocl. 9, 14: c. spatula, Gromat. vet. 341, 13: terminus, ibid. 241, 9 u. ö. – subst ...
populātor , ōris, m. (populor), der Verheerer, Verwüster ... ... Liv. u.a.: poet. übtr., glandis p. aper, Mart.: p. Sirius arvi, Val. Flacc. – II) bildl., der Vernichter, ...
Antecanem , indecl., Übersetzung von προκύων (Procyon), ein Gestirn, der kleine Hund, der Vorläufer des großen Hundes (Sirius), Cic. Arat. 222 (466) u. daraus b. Cic. de ...
īgnōrābilis , e (ignoro), unbekannt, non ignorabile, Cic. de inv. 2, 99: litterae ignorabiles, Apul. met. ... ... cons. phil. 2. carm. 7, 21: Compar., alterum autem illud ignorabilius obscuriusque est, Gell. 9, 12, 4.
ex-splendēsco , duī, ere, hervorleuchten, -schimmern, I ... ... eig., vom Feuer, Sen. nat. qu. 2, 23, 1: vom Siriusgestirn, Plin. 11, 30. – II) übtr., hervorleuchten, ...
1. rōs , rōris, m. (altind. rásas, Saft ... ... vini, Arnob. 7, 36. – von Balsam, Salbe, Arabus, Ov.: Syrius, Tibull. – v. Saft der Purpurschnecke, Plin. ...
Syrī (Surī), ōrum, m. (Σύροι), ... ... , Ps. Verg. cop. 1 (s. dazu Sillig). – F) Syrius , a, um (Σύριος), syrisch, ...
odor , ōris, m. (zu griech. οζω, οδωδα, ... ... . – II) meton.: I) Wohlgeruch = Räucherwerk, Assyrius odor, Catull.: Arabius odor (Weihrauch), Plaut.: tus exiguum et odoris ...
Buchempfehlung
Robert ist krank und hält seinen gesunden Bruder für wahnsinnig. Die tragische Geschichte um Geisteskrankheit und Tod entstand 1917 unter dem Titel »Wahn« und trägt autobiografische Züge, die das schwierige Verhältnis Schnitzlers zu seinem Bruder Julius reflektieren. »Einer von uns beiden mußte ins Dunkel.«
74 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
Im nach dem Wiener Kongress neugeordneten Europa entsteht seit 1815 große Literatur der Sehnsucht und der Melancholie. Die Schattenseiten der menschlichen Seele, Leidenschaft und die Hinwendung zum Religiösen sind die Themen der Spätromantik. Michael Holzinger hat elf große Erzählungen dieser Zeit zu diesem Leseband zusammengefasst.
430 Seiten, 19.80 Euro