termino , āvi, ātum, āre (terminus), begrenzen, abgrenzen, abmarken, ... ... ratiocinandique utilitate huius artis terminavimus modum, Cic.: bona voluptate, mala dolore terminavit, hat das Gute ... ... Liv.: orationem, Cic.: numerose terminare orationem, Cic.; dah. oratio terminata, numerös schließend, Cic ...
... acutus, lapideus, Gromat. vet.: termini agrorum, Plin.: nulli possessionum termini, Cic.: terminos urbis propagare, Tac.: terminum exarare, Fest.: terminum commovere ... ... . 126. – b) personif., Terminus, Terminus, der den Grenzmarken vorstehende Gott, ...
ex-termino , āvī, ātum, āre (ex u. ... ... od. urbe, Cic.: de civitate, Cic. – medial, cubiculo exterminari, sich fortmachen aus usw., Apul. met. 2, ... ... II) übtr.: a) übh.: exterminatus (al. externatus) animi = εκτος φρενῶν, verstört ...
... umbras campus, et e speculis moriens intermicet ignis? Stat.: caelum subtextum caligine cernebatur obscurā et... ad usque meridiem intermicabant iugiter stellae, Amm.: intermicantia astrorum lumina, Lact.: intermicantes gemmae, Salv. – übtr., virtus in operibus humanae animae intermicat, Iulian. bei Augustin. op. imperf. c. Iul. 1. ...
dē-termino , āvī, ātum, āre, abgrenzen, begrenzen, ... ... .: id quod dicit spiritu non arte determinat, schließt seine Sätze nicht da, wo der Gedanke, sondern ... ... Atem aufhört (daher oft an unrechter Stelle), Cic.: omnia fixa tuus glomerans determinat annus, bringt in Erfüllung, Cic ...
am-terminī , ōrum, m., »die an der Grenze des röm. Gebiets Wohnenden«, die »Grenznachbarn«, Paul. ex Fest. 17, 8; vgl. Gloss. ›amterminus, διχόθεν ὅρος‹.
terminātē , Adv. (termino), bestimmt, Gromat. vet. 335, 29.
therminus , a, um (θέρμινος), aus Lupinen (Feigbohnen), oleum, Plin. 23, 94.
termiteus , a, um (termes), vom Olivenbaume, ramus, Ölzweig, Gratt. cyn. 447.
at-termino (ad-termino), āre, abgrenzen, Arnob. 3, 13.
Termīssus (Termīsus), ī, f., s. Termēssus.
... intermissa, Caes.: planities collibus intermissa, Caes.: loca custodibus intermissa, Liv.: quā erat opus intermissum, eine Lücke hatte, Caes ... ... , has dedi litteras, Cic.: triduo intermisso, brevi tempore intermisso, quinque intermissis diebus, nach Ablauf von usw ... ... sic canere coepisse, ut nihil intermitterent, ohne abzusetzen, Cic.: aves intermittentes bibunt, setzen beim ...
terminātio , ōnis, f. (termino), die Begrenzung, Abgrenzung, Grenzbestimmung ... ... , 2, 2: natura finiit terminationes eorum (tonorum) mensuris intervallorum quantitate, hat ihren Umfang nach Maß ... ... das Ende, Ziel, a) übh.: continuata vox efficit terminationes non apparentes, Vitr. 5 ...
... t.: Danubius Sarmatica ac Romana disterminet, Sen.: Panticapes, qui Nomadas Georgosque disterminat, Mela: quod (flumen) Dahas Ariosque disterminat, Tac. – m. ... ... Europam ab Asia stadiis quinque disterminat, Mela: Gallica certus limes ab Ausoniis disterminat arva colonis, Lucan. ...
terminālis , e (terminus), I) zur Grenze gehörig, Grenz-, ... ... n., das Fest des Terminus (Grenzgottes), am 23. Febr. begangen, Varro LL ... ... , 59. Macr. sat. 1, 13, 19 (Genet. Terminaliorum). Augustin. de civ. dei 7, 7. Lact. de ...
... – Partic. Perf. passiv, interminata poena, Cod. Theod. 16, 5, 60. – II) ... ... Rutil. Lup. 1, 7. – Partic. Perf. passiv, cibus interminatus, Hor. epod. 5, 39: poenae interminatae, Cod. Iust. 12 ...
in-terminus , a, um, ohne Grenzen, unbegrenzt, a) eig.: ... ... incoeptus, ohne Anfang), stellarum lapsus, Apul.: felicitas, Auson.: bona longis intermina saeclis, Prud. c. Symm.
terminātor , ōris, m. (termino), der Abgrenzer, Augustin. de civ. dei 4, 11. p. 160, 22 D 2 .
prō-termino , āvī, āre, die Grenzen weiter hinausrücken, erweitern, fines usque et usque, Apul. met. 9, 38: possessionis metas in Rhodanum Ligerimque, Sidon. epist. 3, 1, 5.
pertermine dicitur auspicium, quod fit, cum de fine Romano in agrum peregrinum transgrediuntur, Mar. Victorin. 1, 4, 42. p. 14, 21 K.
Buchempfehlung
Der neurotische Tiberius Kneigt, ein Freund des Erzählers, begegnet auf einem Waldspaziergang einem Mädchen mit einem Korb voller Erdbeeren, die sie ihm nicht verkaufen will, ihm aber »einen ganz kleinen Teil derselben« schenkt. Die idyllische Liebesgeschichte schildert die Gesundung eines an Zwangsvorstellungen leidenden »Narren«, als dessen sexuelle Hemmungen sich lösen.
52 Seiten, 3.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro