2. memorātus , ūs, m. (memoro), die Erwähnung ... ... sunt memoratui, Plaut. Bacch. 62: haec sunt, quae digna memoratui aestimavimus, Vopisc. Prob. 24, 6. – / Bei dignus u.a ...
1. ōs , ōris, n. ( altindisch ās, der ... ... 1, 33, 9. – β) die Quelle, ora novem Timavi, Verg. Aen. 1, 245. – c) ora navium rostrata, die ...
tantus , a, um ( von tam, wie quantus ... ... so viel, si ullo in loco eius provinciae frumentum tanti fuit, quanti iste aestimavit, Cic.: tanti nova non fuit arbor, Ov.: non fuerant artes tanti, ...
dignus , a, um, Adi. m. Compar. u. ... ... tibi, Corp. inscr. Lat. 8, 9080: haec sunt, quae digna memoratui aestimavimus, Vopisc. Prob. 24, 6. – δ) m. 2 ...
factio , ōnis, f. (facio), I) das Machen ... ... non factione cum factioso certabat, Sall.: officia amicis praestanda sine factione (Parteiumtriebe) existimavit, Nep.: populus paucorum factione oppressus, Caes.: in Gallia non solum in omnibus ...
cunctor (in vielen Hdschrn. u. Ausgg. auch contor), ... ... u. non cunctor m. folg. quin u. Konj., non cunctandum existimavit, quin pugnā decertaret, Caes.: neque cunctatur, quin primas praefecturas corripiat, Tac.: ...
ex-īstimo (ex-aestumo, ex-īstumo), āvī, ātum ... ... athletarum corpora decora vere, Quint.: unicum bonum diuturnam vitam, Curt.: maximum existimavit quaestum memorem gratumque videri, hielt es für den größten Gewinn, Nep. ...
prae-verto (praevorto), vertī (vortī), versum (vorsum), ... ... Sall. fr.: tristia leto, Lucan. – m. Dat., huic rei praevertendum existimavit, ne etc., Caes. – absol., mors praeverterat, Gell. – 2 ...
ante-verto (ante-vorto), vertī (vortī), versum (vorsum), ere ... ... , a) in der Reihenfolge: quā re nuntiatā Caesar omnibus consiliis antevertendum existimavit, ut Narbonem proficisceretur, glaubte Cäsar mit Hintansetzung aller andern Pläne sich nach ...
necessārius , a, um (necesse), I) unumgänglich, unvermeidlich, ... ... est m. folg. Acc. u. Infin., non minus necessarium esse existimavit de repentino adventu Caesaris Pompeium fieri certiorem, Caes. b. c. 3, ...
praeter-mitto , mīsī, missum, ere, I) vorbei (gehen ... ... , Cic.: tantam rem neglegenter, Liv.: accĭdit, quod dignum memoriā visum non praetereundum existimavimus, Caes.: nec utique originem urbis, quae est caput totius orbis, silentio praetermittat ...