Vergilius , iī, m., ein röm. Familienname. Bekannt ist ... ... § 224–231. – Dav. Vergiliānus , a, um, vergilianisch, des Vergilius, descriptio, Sen. suas. 3, 5: virtus, ... ... Socr. 11. – subst., illud Vergilianum, jener bekannte Ausspruch des Vergil, Quint. 1, 3 ...
Vergiliae (vergiliae), ārum, f. (altlat. verga = virga; eig. das Büschelgestirn, griech. βότρυς), das am Ende des Frühlings aufgehende Siebengestirn, die Plejaden, Plaut. Amph. 275 (verg.). Varro r.r. 1 ...
Vergiliānus , a, um, s. Vergilius.
Vergiliocento , ōnis, m. (Vergilius u. cento), ein aus vergilischen Versen zusammengestoppeltes Gedicht, Hieron. epist. 103, 7.
Vergiliomastīx , īgis, f., die Geißel des Vergil, v. einem strengen Kritiker, Serv. Verg. ecl. 2, 23.
... m., Familienname des bekannten röm. Dichters P. Vergilius, Lact. 1, 15, 12: altisonus, ... ... – Dav.: a) Marōnēus , a, um, maronisch = vergilisch, Stat. silv. 4, 4, 54. – b) Marōniānus , a, um, maronianisch = vergilisch, culex, Stat. silv. 2, 7, 74: stilus, Sidon ...
sīdus , eris, n., das Himmelsbild, das ... ... Gestirn, Stern, a) übh.: α) Sing.: sidus Vergiliarum, Liv.: sidus Veneris, Martis, Plin.: sidus tauri, Sidon.: s. haedorum ...
metrum , ī, n. (μέτρον), ... ... Maur. 2219. – II) meton., der Vers selbst, Vergilii, Colum. 3, 10, 20 zw.: metra, quae Sappho cecinit decenter ...
Pūblius , iī, m. (v. poplus = populus, d.i. ein dem Volke geweihtes Kind), ein römischer Vorname, insgemein ... ... P. Cornelius. – / P. Syrus, s. Pūblilius. – P. Vergilius Maro, s. Vergilius.
praesāgo , āvī, ātum, āre, vorausempfinden, ahnen, praesagante Vergilio, fore quandoque omnium poëtarum ac poëmatum Palaemonem iudicem, Suet. gr. 23: cogitatio praesagantis, Cassiod. var. 5, 3, 2: pr. prodigiosa ostenta, Apul. met. 9, 38: ...
2. prae-lego , lēgī, lēctum, ere, I) erklärend vorlesen, auctores, Quint.: Vergilium, Gell.: pueris quae maxime ingenium alant praelegenda, Quint. – II) auslesen, aussuchen, Apul. met. 7, 11. – III) an ...
Virgiliae , s. Vergiliae.
Virgilius , s. Vergilius.
praecellēns , entis, PAdi. (v. praecello), hervorragend = ... ... Vell.: ille Scipio, vir omnibus rebus praecellentissimus, Cic. Verr. 4, 97: Vergilius praecellentissimus vates, Plin. 14, 7: hunc (deum) esse rerum omnium praecellentissimum ...
commentātor , ōris, m. (commentor), I) der Erfinder ... ... Erklärer, Ausleger, legum, Cod. Iust.: absol., Sidon.: commentatores (Vergilii), Serv.: legislatores et commentatores, Cod. Iust.
idiographus , a, um (ἰδιόγραφος), eigenhändig geschrieben, liber Vergilii, Originalhandschrift, Gell. 9, 14, 7.
subter-curro , ere, unter etw. hinlaufen, übtr., subtercurrentes basim vergiliae, Vitr. 9, 4, 2 Rose.
Virgiliānus , s. Vergilius.
Virgiliocento , s. Vergiliocento.
Virgiliomastīx , s. Vergiliomastīx.
Buchempfehlung
Am Hofe des kaiserlichen Brüder Caracalla und Geta dient der angesehene Jurist Papinian als Reichshofmeister. Im Streit um die Macht tötet ein Bruder den anderen und verlangt von Papinian die Rechtfertigung seines Mordes, doch dieser beugt weder das Recht noch sich selbst und stirbt schließlich den Märtyrertod.
110 Seiten, 6.80 Euro