... . das Geweih, cornua boum, Caes.: cornua tauri, Varro u. (des Stiergestirns) ... ... fr. u.a.: luna nova curvata in cornua, Plin.: ad cornua redire (v. Monde ... ... , producere, Liv.: vincere dextro cornu, Frontin.: im Bilde, cornua commovere disputationis tuae, zum ...
cornīx , īcis, f. (griech. κορώνη, verwandt ... ... ihr Geschrei Vorbotin des Regens, tum cornix plenā pluviam vocat improba (die gottlose Hexe) voce, Verg.: u. aquae nisi fallit augur annosa cornix, Hor. – Wegen ihrer Scharfsichtigkeit als sympathet. Mittel, cornicum eruere genas, »den Krähen die Augen ausreißen«, um ...
2. cornus , ī, f. (κράν ... ... , 103 u. 105. – Nbf. cornus, ūs, f., Abl. cornu, Varro r. r. 3, 16, 22. Plin. 16 ... ... 647 u. spät. Dichter: Plur. cornus, Sil. 4, 550.
2. cornum , ī, n. (2. cornus), I) die Kornelkirsche, Verg. georg. 2, 31. Hor. ep. 1, 16, 9. Ov. met. 1, 105. Col. 12, 10, 3. – II) das ...
acorna , ae, f. (ἄκορνα), eine Art gelber Distel, Plin. 21, 95.
1. cornum , ī, n., s. cornū /.
1. cornus , ūs, m. s. cornū.
1. corneus , a, um (v. cornu), I) aus Horn, hörnern, rostrum, Cic.: ora ( ... ... = trocken –, fest wie Horn, corpora c., Plin.: cornea fibra, bildl. = hartes Herz, Gefühllosigkeit ...
2. corneus , a, um (cornus), vom Kornelkirschbaume, Kornelkirschen –, virgulta, Verg.: clavi, Cato: arcus, Ov.
bicornis , e (bis u. cornu), zweihörnig, zweigehörnt (Ggstz. unicornis), caper, Ov.: animal, Plin.: Fauni, Ov.: Satyri, Calp ... ... Halbmonds, Amm. 16, 2, 13. – Plur. subst., bicornēs, gehörnte Tiere, als ...
cornūtus , a, um (cornu), I) gehörnt, aries, Col ... ... insbes. = Stiere, Acc. tr. 494 u. cornūtae, ārum, f., das Hornvieh, Varro r. r. 2, 7, 2 Keil. – b) cornūta, ae, f. der Hornfisch, Plin ...
cornicen , cinis, m. (cornu u. cano), I) der ... ... 33999. – Nbf. cornucen, Dosith. art. gramm. (VII) 389, 5. – II) ... ... gens Oppia, Liv. 3, 35, 11; auch in der Nbf. Cornicinus, Cic. ad Att. ...
corniger , gera, gerum (cornu u. gero), Hörner (Geweihe) ... ... ). – subst., a) cornigera, ae, f., die Gehörn –, Geweihträgerin, v. der Hirschkuh, Carm. epigr. 1800, 2. – b) cornigera, ōrum, n. (sc ...
cornipēs , pedis (cornu u. pes), hornfüßig, behuft, Catull. u.a. Dichter. – subst., der Hornfüßige, Huffüßige, v. Pferde, Sil. 11, 361. Claud. fesc. 11, 11: v. Zentauren ...
cornulum , ī, n. (Demin. v. cornu), im Spätlat. für corniculum, a) das Hörnchen, bovis, Porphyr. Hor. sat. 1, 4, 34 H. (Meyer cornu). – b) das Trichterchen, der ...
cornifer , fera, ferum (cornu u. fero), Hörner tragend, gehörnt, cervi, Poëta in ... ... Macr. sat. 6, 5, 3 (Lukrez selbst aber 2, 368 cornigeras).
cornīcor , ār (cornix; vgl. Prisc. 8, 79), wie eine Krähe kreischen, krächzen, nescio quid tecum grave cornicaris inepte, Pers. 5, 12: u. so alqd intra se, Hieron ...
cornētum , ī, n. (cornus), das Gebüsch ( die Gruppe ) von Kornelkirschbäumen, Varro LL. 5, 146 u. 152.
cornēsco , ere (cornu), zu Horn –, hornartig werden, Plin. 11, 261.
excornis , e (ex u. cornu), hornlos, ungehörnt, Tert. de pall. 5.
Buchempfehlung
Die Brüder Atreus und Thyest töten ihren Halbbruder Chrysippos und lassen im Streit um den Thron von Mykene keine Intrige aus. Weißes Trauerspiel aus der griechischen Mythologie ist 1765 neben der Tragödie »Die Befreiung von Theben« das erste deutschsprachige Drama in fünfhebigen Jamben.
74 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro