Arabītae , tōn, m. (Ἀραβιται), Volk in Gedrosien, westl. von der Mündung des Indus, östl. vom Flusse Arabis od. Arabus (j. Purally), Curt. 9, 10 (39), 5.
habitātor , ōris, m. (habito), der Bewohner, ... ... civitas habitatoribus vacua, Amm. 24, 2, 3: Balearium insularum habitatores, Veget. mil. 1, 16: feri sunt illic habitatores pagorum omnium atque pugnaces, Amm. 23, 6, 44: ...
habitātio , ōnis, f. (habito), I) das ... ... meton.: 1) die Wohnung, sumptus habitationis, Cic.: mercedes habitationum annuae, Hausmiete, Mietzins, Caes.: haec mihi dedita est habitatio, Plaut. – 2) der Mietzins, ...
abietālis , e, = abiegnus, hasta, Serv. Verg. Aen. 11, 667.
habitātrīx , trīcis, f. (Femin. zu habitator), die Bewohnerin, absol., anima est habitatrix, caro habitaculum, Augustin. serm. 368, 1. – m. ... ... semper blanda hab., Isid. orig. 12, 7, 60: habitatrices eas (feras) malarum solitudinum nominatis, Iul ...
abietārius , a, um (abies), zum Tannenholz-, übh. zum ... ... negotia, Holzhandel, Paul. ex Fest. 27, 11. – subst., abietarius, ī, m., der Tischler, Vulg. exod. 35, ...
habitābilis , e (habito), I) bewohnbar, wohnlich, ... ... tellus hab. olim, Ov.: quamvis angustum pedem (areae) dispositio fecit habitabilem, Sen.: ut negaret ullas in Oceano aut trans Oceanum esse terras habitabiles, Sen. – II) bewohnt, Sil. 1 ...
habitāculum , ī, n. (habito), der Wohnplatz, ... ... die Wohnung der Menschen, hab. pastorum, Vulg.: agrestia habitacula, Amm.: in Romano solo apud Toxiandriam locum habitacula sibi figere, Amm. – der Tiere, leonis, Gel.: avium, ...
inhabitātor , ōris, m. (inhabito), der Bewohner, Ulp. dig . 9, 3, 5. § 12 u. 47, 5, 1. § 6 u. Eccl.
inhabitātio , ōnis, f. (inhabito), das Bewohnen, konkr. = die Wohnung, Eccl.
cohabitātor , ōris, m. (cohabito), der Zusammenwohner mit jmd., Eccl.
cohabitātio , ōnis, f. (cohabito), das Beisammenwohnen, Eccl.
inhabitātrīx , trīcis, f. (Femin. zu inhabitator), die Bewohnerin, domorum (v. der Turteltaube), Isid. orig. 12, 7, 60 zw. (Lindsay habitatrix).
cohabitātrīx , trīcis, f. (Femin. zu cohabitator), die Zusammenwohnerin mit jmd., Eccl.
1. in-habitābilis , e = ἀοίκητος, unbewohnbar, regio, insula, Mela: terrae, Lact.: terrae maximas regiones inhabitabiles atque incultas videmus, Cic.: alqm locum aestus inhabitabilem efficiunt, Mela: circulus arcticus et antarcticus, qui ob nimiam vim frigoris inhabitabiles sunt, Ampel.
2. inhabitābilis , e (inhabito), bewohnbar, duae inhabitabiles orae terrae, Arnob. 1, 2 cod. P. (Reiffersch. habitabiles nach Klußmanns Vorschlag). Vgl. Thielmann in Wöfflins Archiv 1, 80.
habitātiuncula , ae, f. (Demin. v. habitatio), eine kleine Wohnung, Salv. de gub. dei 5, 38 u.a. Eccl.
circumhabitātōrēs (circum u. habito) = περίοικοι, die Umwohner, Nachbarn, Gloss. II, 403, 37.
... , 3625. – Dav.: A) Saetabitānus , a, um, sätabitanisch, aus Sätabis, Corp. inscr. Lat. 6, 16247: Plur. subst., Saetabitāni, ōrum, m., die Einw. von Sätabis, die Sätabitaner, Plin. 3, 25. – ...
... ultimus, Ov.: Alpes quidem habitari, coli, Liv.: raris habitata mapalia tectis, Verg.: agellus habitatus quinque focis, Hor.: campi olim uberes magnisque urbibus habitati, Tac.: vestigia habitati quondam soli, Plin.: ... ... Cic.: quorum in vultu habitant oculi mei, Cic.: tecum habita, wir »kehre bei dir ...
Buchempfehlung
Die neunzehnjährige Else erfährt in den Ferien auf dem Rückweg vom Tennisplatz vom Konkurs ihres Vaters und wird von ihrer Mutter gebeten, eine große Summe Geld von einem Geschäftsfreund des Vaters zu leihen. Dieser verlangt als Gegenleistung Ungeheuerliches. Else treibt in einem inneren Monolog einer Verzweiflungstat entgegen.
54 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Michael Holzinger hat für den zweiten Band sieben weitere Meistererzählungen ausgewählt.
432 Seiten, 19.80 Euro