agnīle , is, n. (v. agnus, wie ovile v. ovis), der Lämmerstall, Gloss. ›agnile, ἀρνῶν ὁ τόπος‹.
agnīna , ae, f., s. agnīnus.
... Lavicana u. Praenestina zusammenliefen ( compitum Anagninum), j. Anagni, Liv. 27, 4, 12. Verg. ... ... 7, 684. – Dav. Anagnīnus , a, um, anagninisch, aus Anagnia, municeps, ein ... ... – subst., a) Anagnīnus, ī, m., ein Anagniner, Cic.: Plur ...
agnitio , ōnis, f. (agnosco), das Anerkennen, ... ... a) übh.: veluti sui cadaveris agnitionem fugientes, Plin. 10, 194. – als jurist. t.t., qualicumque agnitione (contractus) adhibitā, Cod. Iust. 8, 40, 5: ...
agnīnus , a, um (agnus), zum Lamm gehörig, Lamm-, exta, ... ... , ICt.: pes, Plin.: capitulum, Pelag. veterin. 6. – Subst., agnīna, ae, f. (sc. caro), Lammfleisch, Plaut. capt. ...
agnitor , ōris, m. (agnosco), der Anerkenner, absol., Quint. 12, 8, 13: mediocritatis, Auct. itin. Alex. 49: cordis, Vulg. eccl. 7, 5.
agnicula , ae, f. (Demin. v. agna), das weibl. Lämmchen, Ambros. inst. virg. 17.
māgnitās , ātis, f. (magnus), die Größe, Acc. tr. 248.
... infinitae, Caes.: signa (Götterbildsäulen) ingentis magnitudinis, Liv.: ingentis magnitudinis aper, Val. Max.: eximiae magnitudinis aper, Val. Max., iuvenis ... ... Plin. – Plur., magnitudines regionum, Cic.: magnitudines bestiarum excellentes, Gell.: magnitudines montium, Apul.: sidera magnitudinibus ...
māgnificē , Compar. māgnificentius , Superl. māgnificentissimē , Adv. (magnificus), großartig, a) im Aufwand ... ... Streben, großartig, hochherzig, omnia excelsius magnificentiusque et dicet et sentiet, Cic.: eas ipsas virtutes magnificentius appetere ...
māgnifico , āre (magnificus), I) hochhalten, hochschätzen, alqm, Plaut. Men. 371 u.a. Ter. Hec. 260 u. Eccl. – II) übtr., rühmen, erheben, alqm, Plin. 35, 155; 36, ...
agniculus , ī, m. (Demin. v. agnus), das Lämmchen, Itala Ioann. 21, 15. Augustin. serm. 181, 6. Ambros. hexaëm. 6, 4, 25; in psalm. 118. serm. 2. § 15. Arnob. 7 ...
māgnitiēs , ēī, f. (magnus), die Größe, Auct. (Lact.) carm. de Phoen. 145.
adagnitio , ōnis, f. (adagnosco), die Anerkenntnis, Tert. adv. Marc. 4, 28.
māgniciēs , s. māgnitiēs.
... a, um, Compar. māgnificentior , Superl. māgnificentissimus (magnus u. facio), sich ... ... glänzend, vir factis magnificus, Liv.: uterque editis operibus magnificus, Val. Max. – c) ... ... und Gedanken = erhaben, pathetisch, magnificum u. magnificentius dicendi genus, Cic. – im üblen ...
agnicellus u. (dav.) agnicellulus , ī, m. (agniculus), ein niedliches Lämmchen, Pomp. gramm. (V) 143, 29 K. Cassiod. de orat. p. 562 (b) ed. Garet.
māgnidicus , a, um (magnus u. dico), großsprecherisch, v. Pers., Plaut. mil. 923. Amm. 23, 6, 80: mendacia. Plaut. rud. 515.
māgnilocus , s. māgniloquus.
māgniloquus , a, um (magnus u. loquor), I) erhaben, -pathetisch im Ausdruck, Stat. silv. 5, 3, 62. – II) im üblen Sinne, großsprecherisch, prahlerisch, v. Pers., Tac. Agr. 27. ...
Buchempfehlung
Der junge Naturforscher Heinrich stößt beim Sammeln von Steinen und Pflanzen auf eine verlassene Burg, die in der Gegend als Narrenburg bekannt ist, weil das zuletzt dort ansässige Geschlecht derer von Scharnast sich im Zank getrennt und die Burg aufgegeben hat. Heinrich verliebt sich in Anna, die Tochter seines Wirtes und findet Gefallen an der Gegend.
82 Seiten, 6.80 Euro