Alma , ae, f., ein Berg bei Sirmium in Illyrikum, Vopisc. Prob. 18, 8.
... , Solin.: cum septimo spatio palmae appropinquat (agitator), Sen.: alqm mercede palmarum fraudare, Suet. – ... ... – β) der Sieg, palma Olympiaca, Verg.: bellorum palmae laureaeque, Iustin.: alci hanc palmam reservare, Cic.: ea nobis ingens palmae contentio, Wettstreit um ...
psalma , atis, n. (ψάλμα), das mit Begleitung eines Saiteninstrumentes gesungene Lied, der Psalm, Eccl.
agalma , matos, n. (ἄγαλμα), die Bildsäule, Mart. Cap. poët. 6, 567.
Almana , ae, f., Stadt in Mazedonien am Flusse Axius, Liv. 44, 26, 7.
... ad Liv. 389. – Plur. attrib., Dalmatae montes, die dalmatischen Gebirge, Stat. silv. 4, 7, ... ... u.a. – D) Dalmatīnus , a, um, dalmatinisch, von Dalmatien, litus, Paulin. vit. S. Ambros. ...
Salmacis , idis, f. (Σαλμακ ... ... met. 4, 306 (wo Vok. Salmaci). – Dav. Salmacidēs , ae, Vok. a, m., der Salmacide, appell. = der Weichling, Salmacida ...
1. palmāris , e (v. palma), I) zu den Palmen gehörig ... ... St., der höchste Ehrenpreis, Cic. Phil. 6, 15: sed illa palmaris, das ist des h. E. wert, Cic. de nat. ... ... , 20 Schoem. (Baiter u. Müller palmaria). – b) zum Siege gehörig, Sieges ...
palmātus , a, um (palma), I) mit dem Aufdrucke der flachen Hand versehen, palmatus sanguine paries, handbreit beschmiert mit Blut, Ps. Quint. decl.: cervus, ein der flachen Hand ähnliches Geweih habend, Capit. – II) ...
palmālis , e (palma), eine Palme (Querhand) groß, Mar. Victorin. de metr. 1, 12, 14. p. 51, 9 K.
2. palmāris , e (v. palmus), eine Palme (Querhand) groß, Varro u.a.
palmārium , iī, n. (palma), I) das Hauptwerk, Ter. eun. 930. – II) das Honorar der Advokaten nach gewonnenem Prozesse, Ulp. dig. 50, 13, 1. § 12.
sympsalma , atis, n. (σύμψαλμα), das Zusammenstimmen der Saiten, das Singen zum Saitenspiele, Augustin. in psalm. 4, 4.
epistalma , matis, n. (επίσταλμα), die Vollmacht, das Mandat des Kaisers, Cod. Iust. 7, 37, 3.
palmatiās , ae, m. (παλματίας), eine Art Erdbeben, Apul. de mund. 18.
diapsalma , atis, n. (διάψαλμα), die Pause im Gesange, das Zwischenspiel, Eccl.
palmārius , s. 1. palmāris no. II, a.
salmacidus , a, um (zsgzg. aus salgama, salma, u. acidus), wie Salzlake scharf u. sauer, ... ... 31, 36. Flor. 4, 10, 8 (wo subst. bl. salmacidae): aqua, Plin. Val. 5, 41 ...
ephalmātor , ōris, m. (vox hybr. v. εφάλλομαι), der Springer, Tänzer, Firm. math. 8, 15.
Salmacidēs , s. Salmacis.
Buchempfehlung
Strindbergs autobiografischer Roman beschreibt seine schwersten Jahre von 1894 bis 1896, die »Infernokrise«. Von seiner zweiten Frau, Frida Uhl, getrennt leidet der Autor in Paris unter Angstzuständen, Verfolgungswahn und hegt Selbstmordabsichten. Er unternimmt alchimistische Versuche und verfällt den mystischen Betrachtungen Emanuel Swedenborgs. Visionen und Hysterien wechseln sich ab und verwischen die Grenze zwischen Genie und Wahnsinn.
146 Seiten, 9.80 Euro