lygdinos u. - us , a, on u. ... ... horoscopus, Iul. Val. 1, 3 (4): u. bes. lygdinus lapis (λύγδινος λίθος), ein blendend weißer ...
scelerus , a, um (scelus), frevelhaft, abscheulich, ... ... aus Plaut. zu scelus gehören, so daß Plaut. Pseud. 817 sinapis scelera = Abschaum von Senf, abscheulicher Senf, Plaut. Bacch. 829 ...
schistos , a, on (σχιστός), gespalten, getrennt, spalt-, trennbar, lapis. unser »roter Glaskopf«, eine Art Roteisenstein, Plin.: lac, Molken, Plin.: cepa, weil die Blätter abgerissen werden, die dann ...
ex-stīllo , āvī, āre, herausträufeln, -triefen, omnem amurcam exstillare (pati), Col. 12, 48, 2: quae (sinapis) oculi ut exstillent facit, Plaut. Pseud. 818: exst. lacrumis, in ...
apiārius , a, um (apis), zu den Bienen gehörig; nur subst., I) apiārius, ī, m., der Bienenzüchter, -vater, Plin. 21, 56. – II) apiārium, ī, n., der Bienenstand, das ...
Priāpēus u. - īus , a, um (Priapus), priapisch, versus Priapeus u. Priapius, Ter. Maur. 2812. Diom. 495, 9: metrum Priapeum, Mar. Victorin. art. gr. 3, 10, 2. p. 119, 7 ...
Taphiūsa , ae, f. (Ταφιοῦσα), die Insel zwischen Leukadia u. der Küste Akarnaniens, neben den Echinaden, j. Meganisi, woher Taphiusius lapis, Plin. 36, 150.
sināpizo (sināpisso), āre (σιναπίζω), auf etwas ein Senfpflaster-, einen Senfumschlag legen, partem corporis, Veget. u. Cael. Aur.
apiastra , ae, f. (apis), ein den Bienen nachstellender Vogel, der Bienenspecht, gew. merops gen. (wahrsch. merops od. merops apiaster, L.), Serv. Verg. georg. 4, 14.
mūscōsus , a, um, Adi. m. Compar. (muscus), voller Moos, moosig, bemoost, prata, Varro: lapis, Catull. – nihil muscosius, Cic.
per-albus , a, um, sehr weiß, Apul. ... ... . 1, 2 u. 5, 28. Gromat. vet. 306, 22 (lapis peralva, wo auch vulgär lapis alva [= alba]).
lapicīda , ae, m. (lapis u. caedo), der Steinhauer, Steinmetz, Varro LL. 8, 62. Liv. 1, 59, 9. Sidon. epist. 3, 12, 5.
caesālis , e, (caedo), zum Behauen geeignet, lapis, Gromat. vet. p. 306, 21.
capidula , ae, f. (Demin. v. capis), die kleine Schale, Prisc. 6, 67.
Serāpēum , ī, n., s. Serāpis.
ad-ipiscor , adeptus sum, adipiscī (ad u. apiscor), habhaft werden, I) räumlich erreichen, einholen, vix adipiscendi (te) potestas modo fuit, Plaut.: fessos, fugientem, Liv.: quos sequebantur non sunt adepti, Liv.: signa ( ...
quadrātus , a, um (quadro), viereckig, I) ... ... kollektiv), Liv. u.a.: salis quadratae moles, Plin.: so auch lapis (kollektiv), Sen. u.a.: later (kollektiv), Varro fr ...
arēnārius , a, um (arena, s. Diom. 326, 14), I) Adi.: a) zum Sande gehörig, Sand-, lapis ar., der Sandstein (der Alten, ein kalkhaltiger Stein), Serv. Verg. ...
sapientia , ae, f. (sapiens), I) die Weisheit ... ... die Klugheit (Ggstz. stultitia), non habet plus sapientiae quam lapis, Plaut.: quanta mea sapientia est, Plaut.: pro vestra sapientia, Cic. – ...
im-polītus , a, um (in u. polio), ... ... 32: saxum, unbehauener, Vulg. deut. 27, 6: u. so lapis, Quint. 8, 6, 63. Vulg. Iosue 8, 34. Vulg. ...
Buchempfehlung
Die Geschichte des Gaius Sempronius Gracchus, der 123 v. Chr. Volkstribun wurde.
62 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Im nach dem Wiener Kongress neugeordneten Europa entsteht seit 1815 große Literatur der Sehnsucht und der Melancholie. Die Schattenseiten der menschlichen Seele, Leidenschaft und die Hinwendung zum Religiösen sind die Themen der Spätromantik. Michael Holzinger hat elf große Erzählungen dieser Zeit zu diesem Leseband zusammengefasst.
430 Seiten, 19.80 Euro