... 1) eig.: invidenda aula, Hor.: aula regia, Vitr. u. Amm.: aula ... ... Hofleute, Höflinge, aula regia, Aur. Vict.: puer ex aula, königlicher Edelknabe, ... ... aulā, Tac.: divisa et discors aula erat, Tac.: inter ludibria aulae esse, Suet.: aulā ...
2. aula , ae, f., altlat. = ōlla, ... ... bilibris, Plaut.: maior, Plaut.: aula lentis Aegyptiae, ein Gericht äg. Linsen, Gell.: in aulam indere, Cato: astituere aulas, ansetzen (ans Feuer), Plaut.: aulis assistere, ...
3. aula , ae, f. (αυλός) = tibia, Quint. 7, 9, 4.
aulax , acis, f. (αὖλαξ), die Furche, rein lat. sulcus, Veget. mul. 2, 28, 38.
caulae od. caullae , ārum, f. (zsgzg. aus ... ... Öffnung, I) im allg.: per caulas corporis, Lucr.: per caulas aetheris, Lucr. – II) insbes.: ... ... der Schafe, cum (lupus) fremit ad caulas, Verg. Aen. 9, 60 u. so Sidon ...
aulaea , ae, f., s. aulaeum /.
aulaeum , ī, n. (αυλα ... ... Varr. fr., Val. Max. u.a.: aulaea superba, Verg.: aulaea purpurā auroque fulgentia, Curt.: aulaea lectis obducere, Curt.: exsertare aurem subinde per aulaeum, Amm.: im Bilde, omnia aulaea reducere, Augustin. c. ...
ceraula , ae, m., (κεραύλης), der Hornbläser, monumentarius, Apul. flor. 4. p. 5, 4 Kr.
caullae , s. caulae.
paulātim (paullatim), Adv. I) allmählich, nach und nach, gemach, a) ... ... G. 4, 20, 3: locare, ICt. – m. Genet., aquae paulatim addito, füge einzelweise Wasser hinzu, Cato r. r. 74.
caulātor , ōris, m., zum scherzh. Doppelsinn durch Zusammenziehung von cavillator (cauillator) wie von caulis gebildetes Wort, etwa Kohler, Plaut. truc. 683 (nach Spengels Vermutung).
aulārius , ī, m. = aulicus, Gloss. V, 589, 18.
choraula , s. choraulēs.
hydraula , s. 1. hydraulia.
Taulantiī , ōrum, m., eine Völkerschaft Illyriens um Epidamnus und Dyrrhachium, Mela ... ... (2. § 55). Liv. 45, 26, 14. – Dav. Taulantius , a, um, taulantisch, Lucan. u. Sil.
1. an-no (ad-no), āvī, ātum, āre, I ... ... 2, 5, 44. Gell. 16, 19, 16; v. Pers., paulatim annabam, Verg. Aen. 6, 358 H. – m. Acc., ...
... . (eig. ola = 2. aula, w. vgl.), der Topf, Hafen, zum ... ... hoch hergeht), Petron. 38, 13. – / arch. Nbf. aula, s. 2. aula u. Georges Lexik. der lat. ...
2. pando , pandī, pānsum u. passum, ere (Causat ... ... ad solem, Verg.: aciem, Liv.: annosa brachia pandit ulmus opaca, Verg.: rosa paulatim rubescens dehiscit ac sese pandit, u. breitet sich (ihren Kelch) aus, ...
tenor , ōris, m. (teneo), der ununterbrochene Lauf, ... ... servat tenorem, fliegt in einem fort, Verg.: alium habuisse tenorem, Verg.: (aulaea) placido educta tenore tota patent, im ununterbrochenen Zuge, Ov. – II ...
gerro , ōnis, m. (gerrae, s. Placid. gloss. V, 24, 21), der Maulaffe, Plaut. truc. 551 Sch. Ter. heaut. 1033. *Auct. b. Alex. 53, 1 (nach Madvigs Vermutung); vgl. Paul. ...
Buchempfehlung
E.T.A. Hoffmanns zweiter Erzählzyklus versucht 1817 durch den Hinweis auf den »Verfasser der Fantasiestücke in Callots Manier« an den großen Erfolg des ersten anzuknüpfen. Die Nachtstücke thematisieren vor allem die dunkle Seite der Seele, das Unheimliche und das Grauenvolle. Diese acht Erzählungen sind enthalten: Der Sandmann, Ignaz Denner, Die Jesuiterkirche in G., Das Sanctus, Das öde Haus, Das Majorat, Das Gelübde, Das steinerne Herz
244 Seiten, 8.80 Euro