calvio , īre, s. calvor.
Calvisius , ī, m., röm. Name, unter dem bes ... ... 13, 21), Sen. ep. 27, 5. – Dav. Calvisiānus , a, um, kalvisianisch, des Kalvisius, actio, Ulp. u. Marcian. dig. ...
calvitium , ī, n. (calvus), I) kahle Stelle des Kopfes, Glatze, Cic. Tusc. 3, 62. Suet. Caes. 45, 2 u.a.: Plur., Arnob. 3, 14. – II) übtr., pflanzenleere Stelle ...
calvitiēs , ēī, f. (calvus), die Kahlheit des Kopfes, Petr. 108, 3. Cael. Aur. chron. 4, 2, 15. Ennod. carm. 2, 104, 10.
recalvitīes , ēī, f. (recalvus) = recalvatio (w. s.) Rufin. Orig. in Levit. hom. 8, 10.
1. Domitius , a, um, Name einer plebej. röm. gens, mit den beiden Zweigen der Calvini u. Ahenobarbi. Bes. bekannt sind: Cn. Domitius Calvinus, 59 v. Chr. Volkstribun, 58 v. Chr. Prätor, 53 ...
sopor , ōris, m. ( zu sopio, somnus), der ... ... eig.: 1) im allg.: sopor et quies, Plaut.: sopor manus calvitur, Plaut.: iunci semine somnum allici, sed modum servandum, ne sopor fiat, ...
musca , ae, f. (v. μυΐσκα, das Demin ... ... muscarum et culicum multitudo, Amm.: muscas captare, Suet.: fugare muscas, Mart.: calvi momordit musca nudatum caput, Phaedr. – Sprichw., non posse videtur muscam ...
Calēs , ium, f. (Nbf. Calēnum , ī, ... ... Völkerschaft in Kampanien), von den Römern kolonisiert, berühmt durch trefflichen Wein, j. Calvi, Cato r. r. 135, 1. Cic. agr. 2, 96. ...
... = der Kahlkopf, Plaut., Sen. u.a.: cucurbitā calvior, Apul. met. 5, 9 extr. – sprichw., s. ... ... . calvom, Poëta bei Suet. Caes. 51. – Kompar. calvior, Apul. met. 5, 9.
calvor , vī, Depon. (Nbff. calvo , vī, ere, Prisc. 10, 13 u. Gloss., u. calvio , īre, Serv. Verg. Aen. 1, 720), a) v. depon ...
dēpilis , e (de u. pilus), haarlos, ... ... (bei Non. 530, 25): genae dep., Apul. met. 7, 8: calvitium dep., Mart. Cap. 8. § 804.
illaesus , a, um (in u. laedo), unverletzt, ... ... a.: integer omnibus membris et illaesus (Ggstz. debilis aut luscus), Sen.: Calvia Crispinilla apud Galbam Othonem Vitellium illaesa, Tac.: corpus inventum integrum, illaesum, Plin ...
Callifae , ārum, f., Stadt in Samnium, wahrsch. j. Calvisi, Liv. 8, 25, 4.
1. venus , eris, f. (altindisch vánas, Lieblichkeit, ... ... Macr. sat. 3, 8, 3), Laev. fr. p. 79 M. Calvi fr. 8. p. 84 M. – B) meton.: 1) ...
2. pilus , ī, m., I) das einzelne ... ... , macht sich nichts daraus, Catull. – Sprichw., non minus molestum est calvis quam comatis pilos velli, Sen. de tranqu. anim. 8, 3: propius ...
arvus , a, um (st. aruus v. aro), zum Pflügen bestimmt, Acker-, Saat-, I) adi.: ager ( ... ... f., Ackerfeld, Saatland, arvas obterere, Naev. tr. 22: arvas calvi, Pacuv. tr. 396.
obvius , a, um (ob u. via), begegnend, ... ... der G. im Wege lagen, Nep.: cubiculum obvium soli, Plin. ep.: calvitium quoquoversus obvium, sichtbar, Apul.: quidquid obvium erat (zur Hand war), ...
ob-umbro , āvī, ātum, āre, beschatten, I) ... ... ) leicht verhüllen, verdecken, obumbrata germina, Pallad.: non obumbrato vel obtecto calvitio, Apul.: glabellum feminal roseā palmulā potius obumbrans de industria quam tegens verecundiā, ...
Sextius und Sestius , a, um, Name einer röm ... ... Aquae Sextiae , röm. Kolonie in der Nähe von Massilia, vom Konsul Sextius Kalvinus im J. 123 v. Chr. gegründet, berühmt durch Mineralhäder, jetzt Aix ...
Buchempfehlung
Das kanonische Liederbuch der Chinesen entstand in seiner heutigen Textfassung in der Zeit zwischen dem 10. und dem 7. Jahrhundert v. Chr. Diese Ausgabe folgt der Übersetzung von Victor von Strauß.
298 Seiten, 15.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro