caput (kaput), pitis, n. (vgl. got. ... ... caput adaperire, Sen.: caput aperire, operire, Cic.: caput velare, Liv., revelare, Arnob.: caput operire togā, Petr.: caput obvolvere, Cic.: caput obvolvere togā, Suet ...
... epod. 16, 5: Campana Capua, Lucil. sat. 3, 18: Capua domicilium superbiae, Cic. ... ... . – Dav.: A) Capuānus , a, um, kapuanisch, in der Vulgärspr. ... ... Capuēnsēs, ium, m., die Einw. von Kapua, die Kapuenser, Schol. Bob. ad Cic. ...
cāpus , ī, m., der Kapphahn, Kapaun, Varr. u. Col.
kaput , s. caput.
scāpus , ī, m. (σκαπος ... ... scapis, Apic.: inventus est et scapus unus centum fabis onustus, Plin. – Sen. ep. 86, ... ... um den die Papierblätter aus Papyrus gerollt u. verkauft wurden. Ein solcher scapus hatte höchstens 20 Blätter, ein ...
2. capulo , āre (capulus), mit dem Fangseile fangen, iuvencos, Col. 6, 2, 4: pisces, harpunieren, Mela 2, 5, 7 (2. § 83, wo Frick captare liest).
capula , ae, f. (Demin. v. capis), eine kleine, mit Henkeln versehene Schale, Varr. LL. 5, 121.
1. capulo , āre, aus einem Gefäß ins andere gießen, abziehen, oleum, Plin. 15, 22.
3. capulo , āre, abschneiden, abbrechen, Anthim. 75.
capūdo , s. 1. capēdo.
capulus , ī, m. (capio, s. ... ... , 222), I) der Sarg, cooperculum capuli, Apul.: capuli decus, v. einem Greise, Plaut.: capulo ... ... .: c. gladii, pugionis, Suet.: ensium capuli, Solin.: manum ad capulum referre (legen), Tac. u. ...
1. Scapula , ae, m., Beiname des kornelischen Geschlechtes, ... ... Cornelius Scapula, Liv. 8, 22, 1. – Dav. Scapulānus , a, um, skapulanisch, des Skapula, horti, Cic. ad Att. 12, 40, ...
2. scapula , ae, f. = venucula, w. s., Plin. 14, 34.
capulum , s. capulus no. II, B, 2.
3. scapula , s. scapulae /.
scapulae , ārum, f., die Schulterblätter, Achselblätter, ... ... ., Cels. u.a.: nudis scapulis aut semitectis, Sen.: alterius diminutae scapulae, Sen. rhet.: scapulae gestibant mihi, Plaut.: scapulas perdidi, ich bekam tüchtige Schläge, Ter ...
capulāris , e (capulus), dem Sarge gehörig = dem Grabe ... ... , tam (ego tibi videor) capularis? Plaut. mil. 628 (vgl. Serv. Verg. Aen ... ... . Lact. Stat. Theb. 6, 55. Isid. 20, 117): pergit capulare cadaver, Lucil. (?) fr. b ...
capulātor , ōris, m. (1. capulo), der aus einem Gefäß ins andere abzieht, der Küfer, Küper, Cato r. r. 66, 1. Col. 12, 50, 10.: Plur. collegium caplatorum, Corp. inscr. Lat. 10 ...
urbicapus , ī, m. (urbs u. capio), der Städteeroberer, Plaut. mil. 1055. Coripp. Ioann. 1, 100.
Capuēnsis , e, s. Capua.
Buchempfehlung
Robert ist krank und hält seinen gesunden Bruder für wahnsinnig. Die tragische Geschichte um Geisteskrankheit und Tod entstand 1917 unter dem Titel »Wahn« und trägt autobiografische Züge, die das schwierige Verhältnis Schnitzlers zu seinem Bruder Julius reflektieren. »Einer von uns beiden mußte ins Dunkel.«
74 Seiten, 3.80 Euro