averta , ae, f. (ἀορτήρ), ein größeres Felleisen, Edict. Diocl. 10, 1. Cod. Theod. 8, 5, 47. § 1. Acro Hor. sat. 1, 6, 106. – Dav.
... disci, Ov.: in id certamen descendere, Cic.: antequam legitimum certamen inchoent (citharoedi), Quint.: poet., certamen (certamina) ponere = ἀγῶνα προτιθέναι, einen W ... ... edere, Liv.: ubi res ad certamen venit, Sall.: vario certamine pugnatum est, Caes. – β) ...
certātio , ōnis, f. (2. certo), I ... ... a) übh.: magna inest certatio, Enn. fr.: mihi tecum par certatio non est, Cornif. rhet.: ... ... non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio, Cic.: Plur., certationes disputationesque, Gell. praef. ...
certātim , Adv. (certatus v. 2. certo), um die Wette, wetteifernd, me c. nutricant et munerant, Plaut.: c. ad hoc opus curretur, Cic.: c. alter alteri obstrepere, Liv.: et velut absentem c. Actaeona clamant, ...
certātus , ūs, m. (2. certo), das Wettkämpfen; Plur., nudi virorum certatus, Stat. silv. 3, 1, 152: crebris certatibus exercitus caesus, Jord. Rom. 219.
certātor , ōris, m. (2. certo), der Wettstreiter mit Worten, der Disputierer, Gell. 12, 10, 3. Apul. de dogm. Plat. 1, 2.
certātīve , Adv. (2. certo), um Streit zu erregen, Cassiod. hist. eccl. 1, 11.
cōlīberta , s. collīberta.
Anteverta , s. Antevorta.
anteperta , s. anteparta.
dēcertātio , ōnis, f. (decerto), die Kampfentscheidung, harum rerum ... ... Kampf um alles dieses, Cic. Phil. 11, 21: Plur., eorum decertationes, Cod. Theod. 7, 20, 2. § 2.
collīberta , ae, f. (con u. liberta), die Mitfreigelassene, Corp. inscr. Lat. 6, 11125 (abgekürzt COLL.). Nbf. coliberta, Corp. inscr. Lat. 3, 801.
dēcertātor , ōris, m. (decerto), der Kämpfer im Kampfe auf Leben u. Tod, Cassiod. hist. eccl. 3, 16 u. 34.
īnsertātio , ōnis, f. (inserto), das Hineinfügen, Cael. Aur. de morb. chron. 1, 1, 43.
avertārius , ī, m. (sc. equus), das Felleisenpferd, Cod. Theod. 8, 5, 22. § 1.
intertālio , āre (inter u. talea), ausästen, lichten, Non. 414, 27.
concertātio , ōnis, f. (concerto), der Kampf, ... ... Ter., Cic. u.a.: concertatio captatioque verborum, Disputiersucht, die εριστική der Sophisten, Cic.: sine ieiuna concertatione verborum, Wortschwall, Cic.: inter se magnā concertatione dissident ...
concertātor , ōris, m. (concerto), der Wetteiferer nach einem Ziele, der Nacheiferer, a) in polit. Beziehung, der Nebenbuhler, Corbulonis, Tac. ann. 14, 29. – b) in ...
dissertātio , ōnis, f. (disserto), die Erörterung, der erörternde Vortrag, Gell. 17, 13, 11: Plur., Gell. 1, 2, 6 u. 14, 3, 5.
discertātio , ōnis, f. (discerto), die Abmachung, Erörterung, philosophiae discertationes, Gell. 10, 4, 1 (Hertz 2 liest disceptationes).
Buchempfehlung
Schon der Titel, der auch damals kein geläufiges Synonym für »Autobiografie« war, zeigt den skurril humorvollen Stil des Autors Jean Paul, der in den letzten Jahren vor seiner Erblindung seine Jugenderinnerungen aufgeschrieben und in drei »Vorlesungen« angeordnet hat. »Ich bin ein Ich« stellt er dabei selbstbewußt fest.
56 Seiten, 3.80 Euro