Coria , ae, f. (Κορία), Beiname der Minerva bei den Arkadiern, Cic. de nat. deor. 3, 59.
... , Sall. – occisis feminis coria detrahere, Mela: super lateres coria inducere, Caes.: coriis integere turres, Caes.: coriis crudis involvi, Vitr.: obvolutus ... ... c. papyri, Plin.: per singula coria substernere diploidem, Apic.: se coriis luti loricare (v. einem ...
coryza , ae, f. (κόρυζα), der Schnupfen, Cael. Aur. acut. 2, 17, 101. – Bei Celsus griechisch.
scōria , ae, f. (σκωρία), die Schlacken des Metalles, Plin. u.a.
Cōrycos od. - us , ī (Κώρ ... ... ;κιος), koryzisch, specus, Mela: Typhonis specus et C. nemus, Curt.: ... ... Spitze der erythräischen Halbinsel, noch jetzt Kóraka od. Kurko, auch Corycum od. Coryceon promunturium gen., Liv. 37, 12, 10. ...
Corybās , antis, Akk. anta, m. (Κο ... ... 150; rapt. Pros. 1, 208. – Dav. Corybantius , a, um (Κορυβάντιος), korybantisch, aera, Verg. ...
Lycōris , idis, Akk. ida, f., eig. ... ... 29 sq. Mart. 8, 73, 6: griech. Akk. Lycorida, Ov. art. am. 3, 537; trist. 2, 445: Vok. Lycori, Verg. ecl. 10, ...
cōrycus , ī, m. (κώρυκος), ein ... ... hin u. her geschwungen wurde, der Kraftübungssack, Athletensack, bildl., corycus laterum et vocis meae, Bestia, Bestia, an dem meine Brust u. ...
coriāgo , ginis, f. (corium), eine Hautkrankheit des ... ... u. Veget. – Dav. coriāginōsus , a, um, mit der coriago behaftet, Pelagon. veterin. 2. p. 20 (= ...
Corinna , ae, f. (Κόριννα), I) aus Tanagra in Böotien gebürtig, eine durch Schönheit ausgezeichnete griech. Dichterin, Zeitgenossin des Pindar, Prop. 2, 3, 21. Stat. silv. 5, 3, 158. – II) ...
Coriolī , ōrum, m., Stadt der Volsker in ... ... , 71, 6 sq. – Dav. Coriolānus , a, um, koriolanisch, res, Liv.: subst., Coriolānī, ōrum, m., die Einw. von Korioli, die Koriolaner, Liv. u. Plin.
Sicoris , is, Akk. im, Abl. ī, m., ein Nebenfluß des Hiberus im tarrakon. Hispanien, der die Grenze zwischen den Ilergetae u. Lacetani bildete, j. Segre, Caes. b. c. 1, 40, 1; 1, ...
ex-corio , āvī, ātum, āre (ex u. corium), abhäuten, abschinden, Hieron. in Mich. 1. c. 2, 6 sqq. Vulg. Mich. 3, 3. Cassiod. hist. eccl. 10, 30; vgl. Apul. ...
Corydōn , ōnis, m. (Κορύδων), Name eines sangeskundigen Hirten, Verg. ecl. 7, 70.
corylus (corulus), ī, f. (altirisch coll, Hasel, ahd. hasal), die Haselstaude, Cato r. r. 18, 9. Verg. ecl. 1, 14. Ov. met. 10, 93. Col. 7, 9, 6. Plin ...
dē-corio , āvi, ātum, āre (de u. corium), des Fells-, der Haut berauben, alqm, Eccl.: pellem eius, Eccl.: amygdala, abziehen, Pallad.
bicoris , e (bis u. cora), mit doppelter Sehe, pupula (Pupille), Chalcid. Tim. 243.
cōrȳtus od. - os , s. gōrȳtus od. -os.
cōrītus , s. cōrȳtus.
chorius , s. chorēus no. II.
Buchempfehlung
Der 1890 erschienene Roman erzählt die Geschichte der Maria Wolfsberg, deren Vater sie nötigt, einen anderen Mann als den, den sie liebt, zu heiraten. Liebe, Schuld und Wahrheit in Wien gegen Ende des 19. Jahrhunderts.
140 Seiten, 7.80 Euro