dubiē , Adv. (dubius), schwankend, I) subjektiv = ... ... , d. gaudet, Ov. met. 10, 287: inter confessum dubie dubieque negantem, halb geständig, halb leugnend, Ov. ex Pont. ... ... 4, 16, 3: Herculanensis oppidi pars ruit dubieque stant etiam quae relicta sunt, Sen. nat. qu ...
dubiō , Adv. (dubius), zweifelhaft, nec dubio, unzweifelhaft, Apul. met. 9, 2. Heges. 1, 16, 3.
Dūbis , is, m., Nebenfluß der Saône, j. Doubs, Caes. b.G. 1, 38, 4.
... Ov.: socii, Liv.: verbum aliquod dubiae significationis, Sen.: dubiae crepuscula lucis, die D. des Zwielichts, ... ... dubium sit, quin etc., Cic.: dubiumne est od. cui dubium est, quin etc.? ... ... Ter.: u. so in dubium futurum esse, Ov.: in dubio esse, in Gefahr ...
... . u.a.: ne dubita, Verg.: non erat prorsus unde dubitarem, Augustin. conf. 7, ... ... auctor dubitaretur, Tac.: dubitatus parens, Ov.: Attice, iudicio non dubitande meo, dem mein ... ... Lebl., unsicher sein, schwanken, manus dubitat, Quint.: fama dubitat, Flor. – II) im Entschlusse = ...
indubiē , Adv. (indubius), unzweifelhaft, Cassiod. fr. in Auct. class. tom. 3. p. 355 u.a. spät. Eccl.
dubinus , s. dubenus.
ad-dubito , āvī, ātum, āre, sich zum Zweifel ... ... allg. Acc., illud addubito, utrum... an etc., Nep.: quod ego addubito, Ascon.: aber res addubitata, angezweifelte, beanstandete, Cic. – m. indir. Fragesatz, ut addubitet, quid potius aut quo modo dicat, Cic. ...
dubietās , ātis, f. (dubius), der Zweifel, das ... ... 6, 19. Amm. 22, 14, 4: dubietatem augere, Amm. 20, 4, 6: naevum dubietatis excludere, Cassiod. in psalm. 33, 20: Plur., ...
Mandubiī , iōrum, m., eine gallische Völkerschaft im keltischen Gallien, mit der Hauptstadt Alesia (j. Alise im Dep. de la Côte d'Or), Caes. b. G. 7, 68 u. 78.
in-dubito , āre, an etw. zweifeln, m. Dat., suis viribus, Verg. Aen. 8, 404: tuis moribus, Stat. silv. 3, 5, 110.
in-dubius , a, um, unzweifelhaft, exempla, Quint. 5, 13, 24: innocentia, Tac. ann. 14, 45.
dubiōsus , a, um (dubius), zweifelhaft, Gell. 3, 3, 3; 5, 10, 15.
... a) im allg.: res habet dubitationem, Cic.: sine ulla dubitatione, ohne alle Ungewißheit = ... ... .: m. obj. Genet., dubitatio adventus legionum, Caes.: dubitatio iuris, Cic.: m. de ... ... Konj., hic locus nihil habet dubitationis, quin etc., Cic.: nulla dubitatio est od. fuit, ...
sub-dubito , āre, einigen Zweifel hegen, einigermaßen in Zweifel sein, antea subdubitabam, Cic. ad Att. 14, 15, 1 (2): m. folg. indir. Fragesatz, quod non nihil significabant tuae litterae, subdubitare te, quā essem erga illum voluntate, ...
dubitātim , Adv. (dubito) = dubie, Cael. Antip. 3. fr. 30. Sisenna hist. 4. fr. 75 (beide bei Non. 98, 29 sqq.).
dubitātor , ōris, m. (dubito), der Zweifler, Tert. adv. haeret. 33.
dubitanter , Adv. (dubito), I) zweifelnd, zweifelhaft, Cic. de inv. 2, 10. Gell. 19, 7, 7. Augustin. de vit. beat. 8: haud d., unstreitig, Col. 8, 15, 7; 9, 6, ...
indubitātē , Adv. (indubitatus), ohne Zweifel, unzweifelhaft, Liv. epit. 70. Gromat. ... ... Marc. 1, 9. Interpr. Iren. 3, 2, 2: Superl. indubitatissime, Oros. 3, 23, 67. – Falsche Lesart b. Liv ...
indubitātō , Adv. (indubitatus), ohne Zweifel, Boëth. cons. phil. 3, 11 lin. 98. p. 80 Peiper (auch Variante bei Tert. adv. Marc. 1, 9. p. 56, 26).
Buchempfehlung
Epicharis ist eine freigelassene Sklavin, die von den Attentatsplänen auf Kaiser Nero wusste. Sie wird gefasst und soll unter der Folter die Namen der Täter nennen. Sie widersteht und tötet sich selbst. Nach Agrippina das zweite Nero-Drama des Autors.
162 Seiten, 8.80 Euro