dulcia , s. dulcis(no. I, 1, b, β) u. dulcium.
1. Edūlia , s. Edūca.
2. edūlia , s. edūlis.
Medullia , ae, f., Städtchen in Latium, Kolonie von ... ... a, um, medullinisch, aus Medullia, als röm. Beiname, Liv. 4, 25, 5 ... ... – Plur. subst., Medullīnī, ōrum, m., die Einw. von Medullia, die Medulliner, Corp. ...
dulciārius , a, um (dulcium), süße Eßwaren betreffend, ... ... . = sich mit süßer Eßware abgebend, pistor dulciarius, der Zuckerbäcker, Konditor, Mart. 14, 222 lemm. ... ... , 13. Firm. math. 8, 11; ders. subst. bl. dulciārius, iī, m., Lampr ...
Edūca , ae, f. (edo), eine röm. Schutzgöttin der ... ... dei 4, 11 u. 34; 6, 9. – Dies. Edūlia , ae, f., Donat. Ter. Phorm. 1, 1, 15. ...
edūlis , e (edo, edi), eßbar, Hor. sat ... ... , 43; vgl. Gloss. ›edulis, βρώσιμος‹. – Plur. subst., edūlia, ium, n., eßbare Dinge, Eßwaren, Afran. com. fr., ...
dulcium , iī, n. (dulcis) = πλακοῦς, (Gloss.), ... ... , Apic. 4, 136. Schol. Iuven. 3, 188: Plur., dulcia, ōrum, n., Lampr. Heliog. 27, 3 (wo Abl. dulciis ...
1. condītor , ōris, m. (condio), der etwas schmackhaft ... ... b. Porph. Hor. sat. 2, 2, 49: absol., pistores dulciarii, conditores, Anfertiger von würzhaften Speisen, Firm. math. 8, 11. ...
sub-amārus , a, um, etwas (ziemlich) bitter, ... ... subamāra, ōrum, n., die etwas bitteren Dinge (Ggstz. dulcia), Cic. de fat. 8. – neutr. adv., subamarum adridens, ...
com-mercor , ātus sum, ārī, zusammenkaufen, aufkaufen, captivos, Plaut.: arma, tela alia, Sall. – Partiz. Perf. passiv, commercata edulia, Afran. com. 259.
... Plin.: sapor, Plin. – subst., praedulcia, ium, n., übersüße Speisen, Cels. u. Plin ... ... tamen praedulces et infractas, Sen. suas. 7, 12. – subst., praedulcia, ium, n., das Übersüße im Vortrage, Quint. 8, 3 ...
ab-ligurrio (abligurio), īvī u. iī, ītum, īre, ... ... . – Insbes., a) genießend lecken, naschen, dulcia, Apul. met. 10, 14. – b) verleckern, verprassen, verfressen ...
Medullīnus , s. Medullī u. Medullia.
ago , ēgī, āctum, ere (griech. ἄγω, altind. ... ... bestimmen, bringen, matre agente, auf Antrieb der M., Capit.: poëmata dulcia sunto et quocumque volent animum auditoris agunto, Hor.: alqm confestim od. ...
fīgo , fīxī, fīxum, ere (verwandt mit griech. θήγω ... ... Iuven. – δ) fig. oscula, K. aufdrücken, Verg.: fig. oscula dulcia, Verg.: peregrinae oscula terrae, Ov.: gelidis in vultibus oscula, Ov. – ...
tantus , a, um ( von tam, wie quantus ... ... mit folg. quantum, non tantum Veneris, quantum studiosa culinae, Hor.: nec tantum dulcia, quantum et liquida, Verg.: auch m. folg. quam, non ab ...
... dulce amarum, lene asperum, Cic.: sentit dulcia et amara, Cic. – b) v. Geruch, scharf, beißend ... ... das Herbe, Bittere (= bitterer Kummer usw., Ggstz. dulcia), Plaut. u. Hor.: u. so amara curarum, Hor ...
... süßer Wein, s. Sillig Plin. 28, 252. – β) dulcia, ium, n., Süßigkeiten (Ggstz. amara, acida), Cic. u.a. (versch. ist dulcia, Plur. v. dulcium, w.s.). – 2) ...
pīstor , ōris, m. (pinso), der Stampfer, ... ... Lat. 4, 875 u. 886. Edict. Diocl. 7, 12: pistor dulciarius, Mart. 14, 222 lemm. Apul. met. 10, 13. u. ...
Buchempfehlung
In der Nachfolge Jean Pauls schreibt Wilhelm Raabe 1862 seinen bildungskritisch moralisierenden Roman »Der Hungerpastor«. »Vom Hunger will ich in diesem schönen Buche handeln, von dem, was er bedeutet, was er will und was er vermag.«
340 Seiten, 14.80 Euro
Buchempfehlung
1799 schreibt Novalis seinen Heinrich von Ofterdingen und schafft mit der blauen Blume, nach der der Jüngling sich sehnt, das Symbol einer der wirkungsmächtigsten Epochen unseres Kulturkreises. Ricarda Huch wird dazu viel später bemerken: »Die blaue Blume ist aber das, was jeder sucht, ohne es selbst zu wissen, nenne man es nun Gott, Ewigkeit oder Liebe.« Diese und fünf weitere große Erzählungen der Frühromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe ausgewählt.
396 Seiten, 19.80 Euro