Aeso , ōnis, f., Stadt im diesseitigen Spanien, zwischen den Flüssen Sikoris u ... ... inscr. Lat. II. p. 594 u. 981. – Dav. Aesōnēnsēs , ium, m., die Einw. von Äso, die Äsonenser, ...
esox , ocis, m., ein Fisch, wahrsch. der Hecht, Plin. 9, 44 codd. (wie auch Detl. Philol. 28, 325 lesen will; die Ausgg. isox). Sulp. Sev. dial. 2 (3), 10, 4. Paul. ...
ēsor , ōris, m. (edo), der Esser, Verspeiser, prandiorum opimorum, Fronto de fer. Als. 3. p. 226, 10 N.
cesso , āvī, ātum, āre (Frequ. v. cedo ... ... loco et cessare, Hor.: si possessores cessarent, Suet.: non timido, non ignavo cessare licuit, Curt.: ... ... . 6, 51; od. gew. durch Infin., ego hinc migrare cesso, Plaut.: cessas alloqui? so red ...
Aesōn , onis, Akk. ona, m. (Αἴ ... ... Dav. abgeleitet: a) Aesonidēs , ae, Akk. ēn, Vok. ē, m. ... ... Äson), v. Jason, Prop. u.a. – b) Aesonius , a, um, äsonisch, des ...
Caeso (Kaeso), ōnis, m., Beiname u. Vorname der Duilii, Fabii, Quinctii.
cēsor , s. cēnsor.
... . Perf. Pass., vereinsamt, verödet, desolatae terrae, Ov.: desolata templa, Plin. ep.: manipli desolati, von ihren Führern verlassen, Verg.: desolatus aliorum discessione, Tac.: desolata sanctis parentibus, Apul.: aevo desolata senectus, geschwächt vom Alter ...
caesor , ōris, m. (caedo), der Hauer, Prob. cath. 16, 32: lignorum, Vulg. deut. 29, 11: metallorum lignorumve caesores, Hier. ep. 53, 6: caes. lapidum, Steinbrecher, Ambros. ...
exēsor , ōris, m. (exedo), der Ausfresser, Unterwühler, moerorum, v. der Flut, Lucr. 4, 218 u. 6, 926.
cēssor , s. cēnsor.
arcesso (accerso), īvī, ītum, ere (Causat. v. ... ... Gell. 19, 14, 8: Passiv arcessor m. Nom. u. Infin., arcessebantur ministri fuisse Galli ferocientis ... ... ob mit Recht oder Unrecht, wird schwerlich entschieden werden) angefochtene Nbf. von arcesso ist accerso, ...
capesso , īvī, ītūrus, ere (Desider. von capio), nach etwas mit Verlangen, Eifer greifen, etwas eifrig, hastig ergreifen, etw. packen, erpacken, I) im engern Sinne: A) eig.: ...
Aesōpus , ī, m. (Αἴσωπο ... ... Isid. 1, 39, 2. – b) Aesōpīus od. Aesōpēus , a, um (Αἰσώπειος), äsopisch, Aesopei logi, Sen. ad Polyb. 8, 3 ...
facesso , īvī od. ī, ītum, ere (Intens. v. facio), I) (tr. mit Eifer tun, -machen, -verrichten, -ausführen, a) im guten Sinne: rem, Plaut.: iussa, Verg.: mille iocos, Ov. ...
cōmēsor u. cōmestor , ōris, m. (1. comedo), der Verzehrer, Fresser, Form -sor, Gaius dig. 21, 1, 18 pr. u. Eccl.: Form -stor, Vulg. sap. 12, 5.
Fessōna , ae, f. (fessus), eine Göttin, die von Müden u. Kranken angerufen wurde, Augustin. de civ. dei 4, 21. p. 171, 32 D. 2
dē-solvo , (solvī), solūtum, ere, abzahlen, Scaev. dig. 40, 5, 41. § 9.
assessor (adsessor), ōris, m. (assideo), I) der neben jmd. sitzt, assessor patris, sitzend zur Rechten des Vaters (v. Christus), Augustin ... ... 4. Suet. Galb. 14, 2 u. ICt.: non possum assessor esse furis iudicis, Schol. Iuven. 3 ...
con-cesso , āvī, āre, säumen, nachlassen, a) von Pers., Plaut. asin. 290. Fronto ep. ad M. Anton. imp. 1, 2. p. 96, 5 N.: a proposito, Tert. adv. Prax. 1. – ...
Buchempfehlung
Die zentralen Themen des zwischen 1842 und 1861 entstandenen Erzählzyklus sind auf anschauliche Konstellationen zugespitze Konflikte in der idyllischen Harmonie des einfachen Landlebens. Auerbachs Dorfgeschichten sind schon bei Erscheinen ein großer Erfolg und finden zahlreiche Nachahmungen.
554 Seiten, 24.80 Euro