cōnfīsio , ōnis, f. (confido), das Vertrauen, fidentia (Zuversicht), id est firma confisio, Cic. Tusc. 4, 80.
plūmālis , e (pluma), befiedert, avis, v. Jupiter als Schwan, Anthol. Lat. 897, 58 (262, 58).
tōfīcius , a, um (tofus), tuffsteinartig, lapides, Capit. Maxim. 6, 9. Vgl. den vor. Artikel.
siliceus , a, um (silex), aus Kiesel, Kiesel-, saxa, Vitr. 8, 3, 19: lapides, Cato r. r. 18, 3 codd. (Schneider lapides silices).
2. īn-flūxus , a, um, nicht schwankend, feststehend, influxa est satis fides, Avien. or. mar. 256.
īnfīrmis , e = infirmus, schwach, lapides, Amm. 20, 6, 6. Vgl. Rönsch Itala S. 274.
replūmis , e (re u. pluma), wieder befiedert, corpus aquilae, Paul. Nol. carm. 21, 81.
penniger , gera, gerum (penna u. gero), befiedert, sagittae, Sil. 8, 373. Vgl. pinniger.
furcillo , āre (furcilla), stützen, übtr., fidem, Plaut. Pseud. 631.
pennifer , fera, ferum (penna u. fero), beflügelt, befiedert, Sidon. carm. 2, 309.
substituo , uī, ūtum, ere (sub u. statuo), I ... ... etw. stellen, -legen, 1) eig.: lapides plantae, Pallad. 4, 10, 22: armaturas leves post elephantos, Auct. ...
strūctūra , ae, f. (struo), I) die ordentliche ... ... das Aufmauern, Mauern, saxorum rudium, Quint.: silex globosus, sed structurae infidelis, Plin.: hos muros lapidum aedificat structurā vivorum, Ambros. – b) die ...
dis-suādeo , suāsī, suāsum, ēre, widerraten (Ggstz ... ... Ov.: minus placet quod consuadetur; quod dissuadetur placet, Plaut.: ille ab amicis dissuasus fidem fraudavit, Hyg. fab. 219. – m. folg. Infin., Cornif. ...
prae-struo , strūxī, strūctum, ere, I) vorbauen, ... ... 1) etw. gleichs. als Schutz vor sich aufbauen, fraus fidem in parvis sibi praestruit, verschafft sich im voraus Glaubwürdigkeit in kleinen Dingen, ...
epigramma , atis, n. (επίγραμ ... ... . 4, 127: auf einem Leichensteine, Petron. 115, 20: epigramma in lapide inscriptum, Vitr. 8, 3, 21: auf einem Weihgefäße, Nep. ...
mortārium , iī, n., I) der Mörser, ... ... 1. Iuven. 7, 170: m. aereum, Plin. 33, 123: plumbeum, lapideum, Plin. 34, 168, fictile, Scrib. Larg. 111. – ...
veterāsco , ere (vetus), alt werden, quam (hominis ... ... ita ut eorum per quadraginta annos nec vestimenta veterascerent nec calceamenta tererentur, Ambros. de fide 2, 2. no. 23. – / Cic. ep. fr. b ...
cōnflātio , ōnis, f. (conflo), I) das Zusammenblasen ... ... , Hier. adv. Iovin. 1. no. 1. – übtr., c. fidei, Tert. de fug. in persec. 3: illa malae conspirationis c., Augustin ...
ac-corporo , āre (ad u. corpus), mit einem ... ... anhängen an usw. (v. einem Stein), Solin. 37, 8: quā (fide) accorporamur in Christo Iesu, Paulin. in Augustin. ep. 25, 1. ...
susceptio , ōnis, f. (suscipio), I) die Übernahme ... ... 52, 3. – prägn., die Aufnahme zu Gnaden, susc. fidelium (Ggstz. reiectio perfidorum), Ambros. in Luc. 6. § 6. ...
Buchempfehlung
Stifters späte Erzählung ist stark autobiografisch geprägt. Anhand der Geschichte des jungen Malers Roderer, der in seiner fanatischen Arbeitswut sich vom Leben abwendet und erst durch die Liebe zu Susanna zu einem befriedigenden Dasein findet, parodiert Stifter seinen eigenen Umgang mit dem problematischen Verhältnis von Kunst und bürgerlicher Existenz. Ein heiterer, gelassener Text eines altersweisen Erzählers.
52 Seiten, 4.80 Euro