Francī , ōrum, m., die ... ... 30, 3, 7. – C) Francicus , a, um, fränkisch, auxilia, Treb. Poll. ... ... Prob. 11, 9. – D) Franciscus , a, um, fränkisch, Isid. 18, 6, ...
Afrānius , a, um, Name eines röm. plebej. Geschlechts ... ... 48, 1 u. 50, 4. – Dav. Afrāniānus , a, um, afranianisch, des Afranius, milites, Caes. b.c. 1, 54, ... ... Hisp. 7, 4. – III) Caia (Gaia) Afrania, Frau des Licinius Buccio, eines röm. ...
Afrāniānus , a, um, s. Afrānius no. II.
... , a, um, opisch, oskisch, appellat. = altfränkisch, den Musen abgeneigt, rohsinnig, roh (s. die Scholien u ... ... Cato u. Tiro fr., Iuven. u.a.: chartae, altfränkische (im altfränkischen Stile verfaßte), Auson.
Īda , ae, f. u. (poet.) Īdē , ... ... 71, 2. Corp. inscr. Lat. 10, 2367: Titel einer Komödie des Afranius, Fest. 206 (b), 8; vgl. Afran. com. 188 ...
Ilerda , ae, f., befestigte Haupstadt der Ilergeten im tarrakon. Hispanien am Sikorisflusse (bekannt aus Cäsars Krieg gegen die Legaten des Pompejus, Afranius u. Petrejus, und durch die Gefangennahme beider Feldherren mit ihrem ganzen Heere i ...
concursus , ūs, m. (concurro), I) das Zusammenlaufen ... ... Cic. Deiot. 28), c. hominum in forum, Cic.: magni domum concursus ad Afranium fiebant, alles strömte zum Hause des A. hin, Caes.: ad curiam ...
Venāfrum , ī, n., eine sehr alte Stadt ... ... . 1, 2, 6. – B) Venāfrānus , a, um, venafranisch, Cic. u.a. – subst., Venāfrānum, ī, n., venafranisches Öl, Iuven. 5, 86.
per (altindisch pári, ringsum, griech. περί), Praep. ... ... auf dich ankäme) vel uti quaestum faceret vel uti veniret palam, Ter.: per Afranium stare, quo minus etc., Caes.: his per te (vor dir) ...
bonus (arch. duonus, s. S. 852), a ... ... gut, angenehm, günstig, nuntii b., Plaut.: bona de Domitio, praeclara de Afranio fama est, Cic. – g) v. Gesinnung u. Denkart, et ...
in-dūco (arch. indouco, Corp. inscr. Lat. 1 ... ... elephantum in circum, Plin. ep. – personam Britannici iureconsulti, Cic.: inducta est Afranii togata, quae Incendium inscribitur, Suet. – γ) jmd. zum ...
im-pōno , posuī, positum, ere (in u. pono), ... ... imposuerat, Liv. – so auch imp. cognata vocabula rebus, Hor.: Scipionem, Afranium nusquam latrones et parricidas, quae nunc vocabula imponuntur, saepe ut (wie) ...
perimo , ēmī, ēmptum, ere (per u. emo), ... ... ex equo abortu, Plin.: non iudicio domini, sed scelere perimuntur, Plin. ep.: Afranius Dexter consul incertum suā an suorum manu, scelere an obsequio peremptus, Plin. ...
anīlis , e (anus), alten Weibern eigen, altweibermäßig, altweiberhaft, altmütterlich, vultus, Verg.: rugae, Ov.: frons, Sen.: aetas, Col.: ... ... fabulae, Quint. u.a.: quae sordida, anilia, inepta, vulgaria habentur, altfränkisch, altmodisch, Lact.
in-quino , āvī, ātum, āre (in u. Stamm ... ... nominibus illuminatus est versus, sed proximus inquinatus insuavissimā litterā, Cic.: utinam (Afranius) non inquinasset argumenta puerorum foedis amoribus, Quint. – b) durch einen ...
con-venio , vēnī, ventum, īre, beikommen = eintreffen ... ... esset ad pedem apte convenire, Cic.: m. Dat. (wem?), dicitur Afrani toga convenisse Menandro (bildl.), Hor. – absol., noli mirari, ...
cōn-sisto , stitī, ere, sich beistellen, d.i. ... ... Liv.: ante oppidum, Hirt. b. Afr.: prope hostem, Caes.: sub castris Afranii, Caes.: signa consistunt in radicibus collium, Liv.: c. in hac ...
cōnsultum , ī, n. (consultus v. consulo), das ... ... consultum facere, Cic. (mit näheren Bestimmungen, SC. facere de ambitu in Afranii sententiam, Cic.: SC. f. in alqm, Liv.: SC. facere contra ...
temerārius , a, um (temere), I) planlos-, aufs Geratewohl ... ... der Verwegene, der Wagehals, Titel einer Komödie des Afranius, Charis. 108, 20 (vgl. Comic. Rom. fragm. rec. ...
grātulātio , ōnis, f. (gratulor), I) die Freudenbezeigung ... ... gratiis agendis et gratulationibus habendis et omni sermone celebrabamur, Cic.: magni domum concursus ad Afranium magnaeque gratulationes fiebant, Caes. – II) die Dankbezeigung, ...
Buchempfehlung
Diese Ausgabe fasst die vier lyrischen Sammelausgaben zu Lebzeiten, »Gedichte« (1841), »Neue Gedichte« (1850), »Lyrisches und Episches« (1855) und »Neueste Gedichte« (1870) zusammen. »Letzte Gedichte« (1895) aus dem Nachlaß vervollständigen diese Sammlung.
278 Seiten, 13.80 Euro
Buchempfehlung
Biedermeier - das klingt in heutigen Ohren nach langweiligem Spießertum, nach geschmacklosen rosa Teetässchen in Wohnzimmern, die aussehen wie Puppenstuben und in denen es irgendwie nach »Omma« riecht. Zu Recht. Aber nicht nur. Biedermeier ist auch die Zeit einer zarten Literatur der Flucht ins Idyll, des Rückzuges ins private Glück und der Tugenden. Die Menschen im Europa nach Napoleon hatten die Nase voll von großen neuen Ideen, das aufstrebende Bürgertum forderte und entwickelte eine eigene Kunst und Kultur für sich, die unabhängig von feudaler Großmannssucht bestehen sollte. Michael Holzinger hat für den zweiten Band sieben weitere Meistererzählungen ausgewählt.
432 Seiten, 19.80 Euro